تصاویر جنگ آمریکا و افغانستان | برشی غم انگیز از تاریخ

سالیان درازی است که از آغاز پادشاهی انسان بر روی کره زمین می گذرد. آدمی از روزی که آمد، سرنوشت پر فراز و نشیبی را برای خود رقم زد، قلمروهای بسیاری را تشکیل داد و برای رسیدن به قدرت و ثروت بیشتر، آتش جنگ های بی پایانی را روشن کرد. با نگاهی اجمالی به تاریخ زندگی بشریت، به این حقیقت تلخ پی می بریم که پایانی برای جنگ های جهان وجود ندارد و حتی پرداخت هزینه های مالی و جانی گزاف، نیز عبرتی برای بشریت نخواهد شد. یکی از این جنگ ها که آتش آن برای سالیان طولانی شعله ور است و سرنوشت مردمان یک سرزمین را نیز در خود می سوزاند، جنگ افغانستان است. سال ها می گذرند و مردمان افغان، از چشیدن طعم شیرین آرامش و صلح محروم مانده اند و روز و شب هایشان را با صدای توپ و تفنگ و فغان هموطنانشان سپری می کنند.

سرآغاز جنگ های افغانستان به سال 1978 و کودتای حزب دموکراتیک خلق بر علیه رئیس جمهور وقت باز می گردد. حزب دموکراتیک خلق از مهم ترین احزاب چپ گرا در افغانستان است که در تاریخ اول ژانویه سال ۱۹۶۵ تاسیس گردیده است و اعضای آن، سال ها در طلب کشوری کمونیستی، مبارزه کرده اند. کمی پس از کودتای این حزب، اتحاد جماهیر شوروی به خاک افغانستان هجوم برد و برای 9 سال در کنار اعضای حزب، تمام تلاشش را برای ایجاد حکومتی کمونیستی در افغانستان به کار برد؛ اما در نهایت با فروپاشی شوروی و نابسامانی های روس ها، تلاش هایشان در افغانستان بی نتیجه باقی ماند. البته پس از این ماجرا، کشور افغانستان باز هم روی آرامش را به خود ندید و وجود گروهک های مختلف و کمبود قدرتی مطلق یا اتحاد درون کشوری، موجب ادامه آشفتگی‌ها در قلمرو گردید.

مردمانی از دیارهای مختلف برای رسیدن به حکومت دلخواهشان به این کشور آمدند و هر کدام حکومت و فرمانروایی کوچکی به راه انداختند که از جمله ی آن ها می توان به گروه های طالبان و القاعده اشاره کرد. در ابتدای حضور طالبان در کشور، افغان ها آرامش تازه ای را برای کشورشان متصور بودند اما به مرور وضعیت وخیم تر از گذشته شد. آشفتگی، باری دیگر پایه های مملکت را به لرزه در آورد و در این میان، حمله ی القاعده به آمریکا، موجب آغاز موج دیگری از جنگ ها در افغانستان گردید.

 در پی حملات تروریستی القاعده در تاریخ یازدهم سپتامبر سال 2001 و نابودی دو آسمان خراش مهم در قلب آمریکا، تمامی دنیا از ضعف غیر عادیِ صنایع دفاعی این کشور برای جلوگیری از چنین حادثه ای در عجب ماندند. مردمان آمریکایی خشمگین و زخم خورده بودند و دولت، غرورش را جریحه دار می دید. ایالات متحده ی آمریکا نمی توانست بیش از این صدمات ناشی از تروریست را متحمل شود، پس به طالبانِ افغانستان هشدار داد تا بانی حادثه ی یازده سپتامبر، یعنی گروه تروریستی القاعده را تحویل دهند اما با مخالفت آنها مواجه شد و بدین ترتیب در تاریخ هفتم اکتبر همان سال، آمریکا تحت عنوان مبارزه با تروریسم و عملیات بلند مدت آزادی، فرمان حمله به خاک افغانستان را صادر کرد. تعداد زیادی از سربازان به کشوری فرستاده شدند که تقریبا نصف کره ی زمین با خانه هایشان فاصله داشت. 

اگرچه در حین این سال ها و با مبارزات بی شائبه ی آمریکایی ها، رهبر گروه القاعده، اسامه بن لادن، کشته شد اما این گروه تروریستی همچنان به فعالیت هایش ادامه می دهد. گفته می شود که جنگ آمریکا در افغانستان با قدمتی شانزده ساله، یکی از طولانی ترین مبارزات برون مرزی این کشور به شمار می رود. در این بین رئیس جمهورهای بسیاری روی کار آمده اند که هرکدام سیاست متفاوتی را در جنگ دنبال می کنند. با تمامی اقدامات صورت گرفته، امنیت جهانی همچنان رو به زوال بیشتری می رود و تروریسم نه تنها ریشه کن نشده بلکه ریشه هایش را محکم تر از گذشته در خاک می دواند.

با کارناوال همراه شوید تا سفری به کشور همسایه داشته باشیم و وضعیت اسفبارش را در طول این جنگ دراز مدت از نظر بگذرانیم.

ورود به صفحه اختصاصی تصاویر افغانستان

1- اسامه بن لادن، رهبر القائده 

این تصویر متعلق به ویدیوی ضبط شده ایست که در هفتم ماه اکتبر سال 2001 از اسامه بن لادن، رهبر گروه تروریستی القائده، منتشر شد. او در صحبت هایش خداوند را بابت حملات تروریستی یازدهم سپتامبر در آمریکا، سپاس گفته و همین طور ذکر می کند که اگر ارتش کافرین سرزمین محمد(ص) را ترک نکند، کشور آمریکا هیچگاه امن نخواهد شد. این ویدیو پس از حملات هوایی انگلستان و آمریکا در خاک کشور افغانستان منتشر گردید.

2- آغاز حملات گسترده آمریکا به افغانستان

در هفتمین روز از ماه اکتبر، انگلستان و آمریکا حملات هوایی را به افغانستان آغاز کردند. جورج دبلیو بوش (George W. Bush)، رئیس جمهور وقت آمریکا این حملات را پایدار، گسترده و بی رحمانه خواند و همچنین اعلام کرد که آمریکا تنها برای مبارزه با تروریسم به مرزهای افغانستان تجاوز کرده است. جالب است که شاهدان حاضر در صحنه، از انفجارهای مهیب در پایتخت افغانستان خبر دادند؛ انفجار بمب هایی که به بهانه‌ی مبارزه با تروریسم بر سر مردم افغان ریخته شدند.

3- جنگ، داستانی تکراری برای مردم افغان 

پس از حملات هوایی جنگنده ها، نوجوانان افغان، باقی مانده ی یک نوع گلوله ی انفجاری به نام شرپنل را در دست گرفته اند و به دوربین لبخند می زنند. با وجود بیست سال جنگ در خاک افغانستان، مردم این کشور نسبت به حملات زمینی و هوایی ترس به دل خود راه نمی دهند و جنگ را مانند مسئله ای روزمره در زندگیشان پذیرفته اند.

4- افغان های متحد با آمریکا 

دو نفر از سربازان افغانِ متحد با آمریکا، به تماشای بمبارانی نشسته اند که در نوامبر 2001 در نزدیکی روستای آی خانم (Ai-Khanum) اتفاق افتاد و هدف از آن، نابودی مقر القاعده در تپه ی کالکاتا (Kalakata hill) بود.

5- مبارزه بین المللی با مردم افغانستان یا تروریست ها؟

این تصویر در تاریخ دوم مارچ سال 2002 به ثبت رسیده و یکی از سربازان وظیفه ی آمریکایی را نشان می دهد که در مقابل فرودگاه شهر بگرام (Bagram Airfield)، برای نگهبانی و مراقبت ایستاده است. ارتش آمریکا، این شهر را که در شمال کابل قرار دارد، به عنوان پایگاه های نظامیش برگزیده بود. جالب آن است که آمریکا در طول جنگ با افغانستان تحت عنوان مبارزه ی بین المللی با تروریسم، در حدود 400 پایگاه نظامی را در خاک این کشور برپا نمود.

6- یابنده های جنگی

رباتی که در تصویر مشاهده می کنید، گونه ای آشکارساز است که سربازان آمریکایی برای تشخیص تله ها و مین ها از آن استفاده می کردند. این آشکارساز، برای یافتن مهمات جنگی که اعضای گروه القاعده در خاک پنهان کرده بودند نیز به کمک آمریکایی ها می آمد. ارتش آمریکا برای اولین بار در جنگ افغانستان از ربات ها استفاده کرد؛ آنها معتقد بودند که فرستادن ربات ها درون غارها، ساختمان ها و مکان های تاریک، موجب کاهش تلفات انسانی می شود. این تصویر در مرزهای شرقی افغانستان به ثبت رسیده است.

7- عملیات وایپر، غباری در چشم روستایی های افغان

تحت عملیاتی به نام وایپر (Operation Viper) که به وسیله ی ارتش نظامی آمریکا راه اندازی شد، سربازان آمریکایی، تمامی روستاهای افغانستان را جست و جو نموده و هرگونه وسیله ی جنگی جمع آوری می کردند. آنها می خواستند با اجرای این عملیات، روستاها از وجود افراد القاعده پاکسازی کنند.

در این تصویر، مردم یکی از روستایی های ولایت هِلمند (Helmand Province) از خانه هایشان خارج شده اند تا سربازان، منطقه را تفتیش کنند. گویا چند هفته پیش طی گشت زنی های ارتش آمریکا، افراد مشکوکی در این ناحیه مشاهده شده اند.

8- افغان های مبارز

در شهر کندز (Kunduz) واقع در شمال کشور افغانستان، یکی از افسران درجه دار آمریکایی به سربازهای افغانی آموزش های لازم را برای مبارزه با گروهک القاعده می دهد. 

9- نفربرهای آمریکایی

در این تصویر که در روستای جگدلیک (Jegdelic) در حدود 90 کیلومتری جنوب غرب کابل به ثبت رسیده است، یکی از هلی کوپترهای چینوک ارتش آمریکا را می بینید که سربازان جنگی را در منطقه تخلیه می کند. گفته می شود که در تاریخ عملیات های ضدچریکی آمریکا در افغانستان، یکی از همین هلیکوپترهای نفربر، با بیست سرنشین سقوط کرد و سران ارتش آمریکا، سرنوشت این سربازان را نامعلوم دانستند. عنوان چریک ها معمولا به گروهک های مبارزی اطلاق می گردد که مستقل از دولت و کشور به فعالیت هایشان ادامه می دهند.

10- جشن عروسی در مقر آمریکا

سرباز آمریکایی، ماشین عروسی را در محدوده ی پایگاه نظامی کشورش تفتیش می کند. این پایگاه در حوالی فرودگاه بگرام قرار گرفته و یکی از چهارصد مقر نظامی آمریکا در افغانستان به شمار می رود.

11- مراسم اهدای مدال افتخار 

دونالد رامسفلد (Donald Rumsfeld)، وزیر دفاع سابق ایالات متحده به افغانستان و شهر قندهار آمده و در مراسمی با حضور سربازهای آمریکایی، به یکی از گروهبان ها به نام کنس استور (Kenneth Stover)، مدال شجاعت هدیه کرده است. او می خواهد با این کار، روحیه ی تیمی را به ارتش کشورش القا کند.

رامسفلد پیش بینی کرده بود که با خارج کردن ناگهانی نیروهای آمریکایی از عراق و افغانستان تهدیدات تروریستی علیه غرب، وارد موج تازه ای می شود. 

12- ناهار به وقت جنگ

برگر کینگ (burger king) برای سربازهای داخل پایگاه نظامی آمریکا در شهر قندهار شعبه ای تدارک دیده است و سربازها به راحتی ناهارشان را از این شعبه ی تازه تاسیس تهیه می کنند.

13- نگاه کوچکش به جنگ خیره شده

پسرک دوست داشتنی افغان به تماشای سربازانی ایستاده که در روستای محل سکونتش در جنوب غربی کابل گشت زنی می کنند و آن جا را به کنترل خود در آورده اند.

سخن آخر

به تصاویر نه چندان دور در تاریخ افغانستان نگاهی داشتیم و جنگی را مرور کردیم که هنوز عاقبتش نامعلوم است. در آینده با بخش دوم از تصاویر جنگ آمریکا در عراق باز می گردیم.

نظرتان درباره ی این تصاویر چه بود؟

آیا حضور آمریکاییان در منطقه را باعث پیشرفت و بهبودی در وضعیت صلح می دانید؟

دیدگاه هایتان را با ما به اشتراک بگذارید.