تصاویری از جنگ کره | سرآغاز یک جدایی بزرگ

تاریخ جهان، تاکنون جنگ های بسیاری را به خود دیده و غم و شادی افراد بسیاری را در دفتر خود نگاشته است. کارناوال هم در سفرهایش، به چند مورد از جنگ های پر اهمیت تاریخ سر زده و خاطرات روزهای تلخ و دشوار مردم را از نظر گذرانده است. امروز نیز می خواهیم خاطرات یکی از جنگ های مهم قرن پیشین را مرور کنیم؛ جنگ کره.

البته با وجود جنگ جهانی اول و دوم و حتا جنگ سردی که میان آمریکا و روسیه در گرفت، شاید جنگ داخلی کره به نظر بی اهمیت باشد. اما فراموش نکنید که مردمی جان خود را از دست دادند، دو بخشی از سرزمین کره که در طول تاریخ، پا به پای یکدیگر به دفاع از سرزمین شان پرداخته بودند حالا رو در روی هم قرار گرفتند و متاسفانه از تلخی حوادث پیش آمده میان دو کُره، تا به امروز کاسته نشده است. پس نمی توان جنگ داخلی کره که به تقسیم شدن این سرزمین انجامید را مساله ای بی اهمیت شمرد. با یکدیگر تاریخچه این جنگ را مرور می کنیم و پس از آن به تماشای تصاویر ثبت شده از آن روزها می نشینیم.

سرزمین کره از سال 1905 به تصرف کشور ژاپن درآمد و تا پایان جنگ جهانی دوم نیز از تعلقات این کشور بود. اما پس از جنگ جهانی دوم و شکست فاجعه بار متحدین، ژاپن مجبور شد از تصرفاتش دست بکشد و پیرو این اتفاق، دو کشور آمریکا و جماهیر شوروی به ترتیب از پایین و بالا وارد سرزمین کره شدند؛ کشورهایی که خود چندان روابط دوستانه ای نداشتند و در سرزمین کره نیز هر کدام ساز خود را می زدند. کمونیست های شوروی توانستند با کیم ایل سونگ (Kim Il-sung) به توافق برسند و او را به مخالفت با دیگر جناح ها تحریک کنند. همه این ها سبب شد تا در نهایت به دلیل عدم توافق بین طرفین، در تاریخ ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰، جنگ داخلی کره از مکانی معروف به مدار 38 درجه آغاز شود. جنگی که سه سال به طول انجامید و در تاریخ ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ با آتش بس در همان نقطه آغاز، خاتمه یافت. زمانی که کیم ایل سونگ به کره جنوبی و آمریکا اعلام جنگ کرده بود، آمریکا توانست مانند همیشه سازمان ملل متحد را با خود همسو کند تا به سمت کره لشکرکشی کنند. این گونه شد که در حدود ۳۴۱ هزار سرباز برای کمک به کره جنوبی وارد این سرزمین شدند؛ ۸۸ درصد این افراد آمریکایی بودند و دیگر نیروها، از مجموع ۲۰ کشور به شرق آسیا و کره آمده بودند.

در این مبارزه نه چندان پایاپای، همه چیز به نفع بخش پایینی کره پیش می رفت و نیروهای آمریکا، سازمان ملل و کره جنوبی به بخش های بسیاری در شمال این سرزمین دست یافته بودند. تا زمانی که چینی ها با زیرکی و مداخله به موقع شان به نفع کیم ایل سونگ، ورق بازی را به کلی برگرداندند و داستان از همان جایی که شروع شده بود، یعنی مدار 38 درجه، پایان یافت. سرزمین کره برای همیشه به دو نیم تقسیم شد، به طوری که روابط ستیزه جویانه این دو بخش، تا به امروز باقی مانده است.

به قرن پر حادثه بیستم سفر می کنیم و با جنگ کره قدم به قدم پیش می رویم. می خواهیم با آمریکایی ها همراه شویم و این جنگ تلخ را از نگاه آن ها به تماشا بنشینیم. پیش‌روی شان را در خاک کره می بینیم؛ همچنین عقب نشینی شان تحت فشار نیروهای چینی را از نظر می گذرانیم. 

کارناوال را در سفر تاریخی اش همراهی کنید.

1- استفاده از بمب فسفر سفید در جنگ کره

تصویر پیش رو در تاریخ اول فوریه 1951 به ثبت رسیده است و عده ای از افراد پیاده نظام آمریکا متعلق به هَنگ 3 را نشان می دهد. این افراد در پشت سنگر کمین کرده اند و مناطق تحت سلطه کمونیست را تماشا می کنند که به وسیله نیروهای سازمان ملل (UN) بمباران می شود. شاید برای تان عجیب باشد اما نیروهای سازمان ملل که باید حامی مردم باشند، برای بمباران این مناطق از بمب های فسفر سفید (White Phosphorous Shells) استفاده کرده اند.

2- آماده برای جنگ در ساحل

در تصویر پیش رو گونه ای از کشتی ها را می بینید که بیشتر آن ها را به عنوان کشتی خاکی-آبی می شناسند. این گونه کشتی ها می توانند در عملیات کنار دریا که به عنوان عملیات خاکی-آبی از آن یاد می کنند به کمک نیروهای نظامی بیایند. تصویر مقابل در تاریخ 26 اکتبر 1950 به ثبت رسیده است؛ زمانی که این کشتی ها، لشکر پیاده نظامِ فرست مارین دویژن (First Marine Division) را در یکی از شهرهای بندری کره شمالی، به نام ونسان (Wonsan) تخلیه می کنند.

3- آزادسازی سئول

در سپتامبر 1950 و در حین آزادسازی شهر سئول، نیروهای دریایی آمریکا درگیر یک مبارزه خیابانی شده اند.

4- نبرد اینچئون

ستوان اول، بالدومرو لوپز (Baldomero Lopez) از نیروی دریایی آمریکا را می بینید که گروهی از نظامی ها را برای دومین حمله به سوی شهر اینچئون (Inchon) رهبری می کند. دقایقی بعد از این تصویر، لوپز جان خود را از دست می دهد. بد نیست بدانید در نهایت، در این مبارزه که به «نبرد اینچئون» شناخته می شود، نیروهای سازمان ملل و آمریکا موفق به تصاحب شهر اینچئون از دست کمونیست‌های کره شمالی شدند.

5- کشتی مین روب

کشتی مین روب جمهوری کره به نام YMS-516 را در تصویر می بینید که به وسیله یک مین دریایی مغناطیسی منفجر می شود. این تصویر در تاریخ اکتبر 1950 در بندر ونسان به ثبت رسیده است. بد نیست بدانید که به گونه‌ای از شناورهای نظامی کوچک، کشتی «مین روب» می گویند. وظیفه این نوع کشتی ها، شناسایی و جمع آوری مین های دریایی است تا مسیرهای آبی برای عبور کشتی های نظامی و بازرگانی پاکسازی شود.

6- همراهی اسیران

یک سرباز آمریکایی را می بینید که وظیفه نگهبانی از دو تن از افراد دشمن را به عهده دارد و باید آن ها را در حین عبور از جاده هانگنام (Hungnam) به سمت پوسان (Pusan) همراهی کند.

7- جنگ، داستانی سراسر غم و درد

تصویر مقابل در 28 آگوست 1950 و در مکانی نامشخص به ثبت رسیده است. یکی از افراد پیاده نظام آمریکا در غم از دست دادن دوستش عزاداری می کند و در آغوش سربازی دیگر آرام گرفته است.

8- در پناه بوته ها

9- ردی به جای نماند.

در آخرین روز تخلیه بندر هانگهام، نیروی دریایی و ارتش آمریکا هر آنچه از تسلیحات و تدارکات سازمان ملل در منطقه باقی مانده را منفجر کرده اند.

10- در جست و جوی قدری آرامش

زنی از مردمان کره جنوبی را می بینید که وسایل هرچند ناچیزش را به دنبال خود می کشاند و از شهر پوهانگ (Pohang) فرار می کند.

11- مکانی استراتژیک برای مبارزه

یک اژدر (1) را می بینید که راهش را در میان رودخانه یالو (Yalu River) باز می کند؛ البته یالو نام چینی این رود است و کره ای ها با عنوان آمونک (Amnok River) از آن یاد می کنند. این رود درست در مرز کشور چین و کره شمالی قرار گرفته است.

پاورقی

1: اژدر نوعی سلاح انفجاری پرتابی ست که در جنگ های دریایی مورد استفاده قرار می گیرد و صدماتی جدی به کشتی ها وارد می کند.

12- تیم نجات

این تصویر در محدوده سئول عکاسی شده است؛ سربازهای آمریکایی، یکی از یاران زخمی شان را از هلی کوپتر خارج کرده و احتمالا به منطقه ای برای درمان می برند.

13- ساحل سرخ را از آن خود کردند.

کشتی ال اس تی (LST) یک روز پس از مقر زدن در کناره شهر اینچئون، آذوقه و عده بیشتری از سربازان را در ساحل سرخ (Red Beach) تخلیه می کند. نبرد اینچئون در همین منطقه به وقوع پیوست و در نهایت منجر به تصاحب شهر اینچئون توسط نیروهای آمریکایی و سازمان ملل شد.

14- چینی ها تصمیم به مداخله گرفتند.

این تصویر، در حین نبرد دریاچه چوزین (Chosin Reservoir) به ثبت رسیده است. نبردی که در نهایت منجر به خروج نیروهای آمریکایی و سازمان ملل از کره شمالی شد. نیروهای آمریکایی پیشروی قابل توجهی در خاک کره شمالی داشتند؛ اما ناگهان کشور چین موضع خود را نسبت به جنگ کره تغییر داد و تصمیم گرفت در این مجادله دخالت کند. چنین شد که 30 هزار سرباز آمریکایی، توسط 120 هزار سرباز چینی در اطراف دریاچه چوزین غافلگیر شدند. اگرچه در نهایت توانستند از محاصره چینی ها رها شده و به خاک کره جنوبی عقب نشینی کنند.

در تصویر، گروهی از نیروهای آمریکایی را می بینید که در تلاشند با هم تیمی هایشان در نزدیکی دریاچه چوزین ارتباط برقرار کنند و به آن ها دستور عقب نشینی دهند.

15- در نهایت زمین مبارزه را ترک گفتند.

آمریکایی ها پس از شکست از چینی ها، شهر اینچئون را تخلیه کرده و تسهیلات باقی مانده را منفجر کردند.

16- زمان رفتن فرا رسید.

این تصویر در 12 آگوست 1950به ثبت رسیده است و پناهندگانی را نشان می دهد که پس از شنیدن دستور تخلیه توسط کره جنوبی، اسباب خود را جمع کرده و شهر پوهانگ را برای همیشه ترک کردند.

17- سفر بدون بازگشت

1400 پناهنده، پس از شنیدن دستور تخلیه توسط کره جنوبی، سوار بر کشتی اس‌اس مردیث ویکتوری (SS Meredith Victory) شدند و شهر هانگنام را رها کردند.

18- از خود، هیچ برجای نمی گذارند.

صدها گالن سوخت، در بندر هانگنام چیده شده اند تا از شهر خارج شان کنند.

19- در آخر نابودش کردند.

در هشتم آپریل 1951، هنگام نیمه شب، نیروهای کره ای و چینی به کمک آبِ سرریز شده از سد هواچون (Hwachon)، پنج پل نیروهای آمریکایی را از کاربری خارج کردند؛ در واقع با باز شدن سد و بالا آمدن آب رودخانه، دیگر استفاده از این پل ها امکان نداشت. همین سبب شد تا آمریکایی ها نسبت به سد هواچون کینه به دل بگیرند و در نهایت پس از تلاش های بسیار با تورپیدو یا همان اژدر، آن را نابود کنند.

سخن آخر

 خاطرات جنگ کره را با یکدیگر مرور کردیم؛ جنگی که بلافاصله بعد از جنگ جهانی دوم و شکست ژاپن از متفقین در گرفت. روند پیش‌روی سربازهای آمریکایی را در این مبارزه دیدیم و مداخله دیگر سرزمین ها از جمله چین و روسیه را نیز در این جنگ دنبال کردیم.

نظر شما درباره این تصاویر چه بود؟

آیا پیش از این با تاریخ جنگ میان دو کره و دلیل جدایی شان آشنایی داشتید؟

اگر به آشنایی و مرور دیگر جنگ ها علاقه دارید، آن را با کارناوال در میان بگذارید.

دیدگاه خود را برای ما بنویسید.