چرنوبیل ، وحشتناک ترین فاجعه غیرنظامی دنیا

می گذشت ...

دقیقه ها و ثانیه های زندگی یکی پس از دیگری از کنار یکدیگر می گذشتند ...

تا این که اتقاقی  توانست همه چیز را تغییر دهد؛ تغییری نه تنها برای چند ساعت یا هفته بلکه برای یک عمر، برای یک نسل ...

چرنوبیل جایی که امروز دیگر هیچ چیز از آن باقی نمانده به جز کودکانی با معلولیت های تاسف بار.

چرنوبیل جایی که روحش را از کالبدش خارج کردند.

جایی که میزبان یک اتفاق وحشتناک بود، فاجعه ای که از آن به عنوان بدترین حادثه ی اتمی غیر نظامی در طول تاریخ یاد می کنند.

حادثه ای که از یک اشتباه کوچک نشآت گرفت، به یک فاجعه ی عظیم بدل شد، سعی کردند آن را مخفی کنند اما وسعت آن به قدری بزرگ بود که این کار عملی نبود.

زنگ خطر در دنیا به صدا در آمده بود...

دنیا خودش را برای نبرد آماده می کرد..

نبردی با نام

چرنوبیل

یک روز قبل از حادثه | 25 آپریل 1986

 25 آپریل 1986، یک روز عادی دیگر در چرنوبیل شهری در شمال کیفِ اوکراین که در آن زمان قسمتی از شوروی سابق محسوب می شد؛ یک روز کاری مثل آن چه در دنیا می گذرد. مردم شهر به سر  کارهایشان رفتند. همه چیز عادی بود، البته در ظاهر ...

هیچ کس از آن چه که در دل نیروگاه  هسته ای شهر در حال رخ دادن بود، خبر نداشت. هیچ کس حتی فکرش را هم نمی کرد که چه حادثه ای در پیش است، هیچ کس این را نمی دانست که فردا دیگر آرامش امروز را ندارد ...

لحظه به لحظه تا فاجعه | صبح روز 25 آپریل 1986 در رآکتور شماره 4 چرنوبیل

14 کیلومتر آن طرف تر از مرکز شهر چرنوبیل، نیروگاه هسته ای بزرگ شهر مثل همیشه مشغول به کار است، اما امروز قرار است کارکنان رآکتور شماره ی 4 چرنوبیل  خود را برای آزمایشی آماده  کنند؛ آزمایشی که در آن مشخص می شود که توربین های رآکتور در صورتی که برق اصلی قطع شود تا چه زمانی می چرخند و این قابلیت را دارند که برق مورد نیاز پمپ های اصلی در گردش را تامین کنند یا خیر.

این آزمایش سال پیش هم انجام شده بود و طی آن نیرو و برق توریبن ها خیلی سریع کم شده بود بنابراین از آن زمان تصمیم داشتند تا این آزمایش را دوباره تکرار کنند و طی آن یک تنظیم کننده ی ولتاژ جدید در نیروگاه نصب کنند.

برای رسیدن به هدف صبح روز 25 آپریل 1986 ( ۵ اردیبهشت ۱۳۶۵)  دست به کار شدند. ابتدا قرار بود این آزمایش در ابتدای صبح انجام شود اما چون این احتمال وجود داشت که این آزمایش منجر به قطع برق شهر شود آزمایش را به ساعات پایانی شب موکول کردند.

در اواسط روز اپراتورها کارهای اولیه مثل غیر فعال کردن مکانیزم توقف خودکار را انجام دادند. طی این عمل باید تمام کندکننده‌های نوترون را از داخل رآکتور خارج می کردند. نتیجه ی این عمل رآکتوری بدون کُند کننده ی مناسب و از کنترل خارج شده بود، حتی اپراتورها سعی کردند رآکتور را غیر فعال کنند اما رآکتور در شرایط بی ثباتی قرار داشت و عملا این کار غیر ممکن بود .

رآکتور های چرنوبیل از نوع RBMK ساخت روسیه بودند. میله های کنترل کننده ی آن طراحی خاصی داشتند و همین موضوع باعث شد با فرستادن آن ها به درون رآکتور نیرو و انرژی زیادی تولید شود .

کم کم شرایط بحرانی شد. اپراتورها نمی توانستند رآکتور را کنترل کنند، دمای رآکتور به دمایی بالاتر از آن چه برنامه ریزی شده بود رسید. اگر هر چه سریعتر کنترل اوضاع را به دست نمی گرفتند لحظه به لحظه به یک فاجعه نزدیک می شدند...

ساعت 22:10 دقیقه ی شب 25 آپریل 1986 | فاجعه نزدیک می شود

کم کم شهر می رود که بعد از یک روز پر کار آرام گیرد. مردم هر کدام در خانه هایشان در حال استراحت هستند و شاید فردا را برنامه ریزی می کنند. آن ها خبر ندارند که در دل نیروگاه شهر چه آشوبی به پاست ...

اینجا؛ در 14 کیلومتری مرکز چرنوبیل؛ در رآکتور شماره ی 4

باید تصمیم درستی گرفته می شد. تصمیمی که بتواند از فاجعه جلوگیری کند. اما همین تصمیم بود که وقوع حادثه را مسجل  کرد.

اپراتورها در ساعت 22:10 تصمیم گرفتند که بنا به دستوری که دریافت کرده بودند قدرت رآکتور را کم کنند. دستور اجرا شد و قدرت رآکتور شماره ی 4 تا 30 درصد کاهش پیدا کرد.

این جا بود که دو اشتباه پشت سر هم رخ داد :

اشتباه اول زمانی رخ داد که قدرت راکتور تا حد زیادی افت کرد. این افت قدرت ناشی از این بود که کنترل کننده رآکتور به اشتباه و بر اثر عدم تنظیم کردن میله‌های جذب نوترون، نیروی رآکتور را تا یک درصد کاهش داد.

یک اشتباه کافی بود تا یک اشتباه دیگر رخ دهد. این بار پرسنل برای کنترل شرایط هر چه میله ی کنترل کننده در رآکتور بود را از آن خارج کردند.

نتیجه ی این اقدامات یا در معنای واقعی اشتباهات مثل این بود که به یک اتومبیل در یک زمان هم گاز داد و هم ترمز گرفت. با این کار یک نیروی عجیب در اتومیبل جمع می شود. در رآکتور شماره ی 4 هم همین اتفاق رخ داد و قدرت قسمت فعال رآکتور تا 7 درصد بیشتر ار حالت عادی شد.

این اشتباهات سبب شد تا شب سختی برای چرنوبیل رقم بخورد.

ساعت ۱:۲۴ بامداد روز 26 آپریل 1986 | وقوع انفجار اول

دیگر هیچ کاری از دست هیچ کس بر نمی آمد. ساعت 1:24 بامداد روز 26 آپریل 1986، انفجار اول رخ داد. انفجاری که تنها برای صدم ثانیه ای زیبا بود چرا که یک شعله ی رنگین کمانی تا ارتفاع 1000 متری در آسمان تاریک اوکراین پدیدار شد. اما این رنگین کمان خبر از یک فاجعه می داد.فاجعه ای به وسعت چند صد کیلومتر. 

تمام تلاش هایی که از نیمه ی روز 25 آپریل برای مهار رآکتور انجام شده بود بی نتیجه بود و آزمایشی کوچک تبدیل به یک انفجار مهیب شد. رآکتور شماره ی 4 منفجر شد. در همان انفجار اول نزدیک به 28 نفر از کارکنان رآکتور جان خود را از دست دادند.

قدرت انفجار به حدی بود که توانست پوشش 1000 تنی که بالای رآکتور بود را بلند کند و به این ترتیب بخار آب داغ داخل رآکتور راهی به دنیای بیرون پیدا کرد. این اتفاق یک زنگ خطر دیگر بود؛ یک زنگ خطر برای این که یک انفجار دیگر در راه است ...

دیگر این فاجعه تنها محدود به چرنوبیل یا اوکراین نمی شد. اروپا در معرض خطر بود.

بله ...

نبرد آغاز شد

نبردی با نام چرنوبیل

ساعت ۱:۲۴ بامداد روز 26 آپریل 1986 | وقوع انفجار دوم

زنگ خطر برای یک انفجار مهیب تر به صدا در آمده بود؛ چیزی که گمان می رفت 10 برابر فاجعه ی هیروشیما باشد. قبل از این که بتوان کاری کرد تنها دو یا سه ثانیه بعد از انفجار اول  انفجار دوم به وقوع پیوست.

در انفجار دوم که قدرت و شدت و البته وحشت آن از انفجار قبل به مراتب بیشتر بود، سقف رآکتور پاره شد و در نتیجه 25 درصد از تاسیسات رآکتور از بین رفت. در اثر این انفجار بود که مواد رادیواکتیو و مواد داغ هسته ای به بیرون ریختند. 30 مورد آتش سوزی در اطراف رآکتور شماره ی 4 به وجود آمد، دامنه ی این آتش سوزی ها تا واحد 3 که مجاور رآکتور 4 بود، رسید.

ساعت 1:26 بامداد روز 26 آپریل 1986 | گزارش آتش سوزی

 انفجارها رخ داده بود. همه ی کارکنان و نیروها ی راکتور مات و مبهوت بودند، آن ها از هیچ چیز مطمعن نبودند و نمی دانستند باید چه کنند. اما تنها چیزی که می شد در موردش مطمعن بود آتش بود؛ آتشی که زبانه می کشید تا راهی به آسمان برای خودش باز کند.

در ساعت 1:26 دقیقه ی بامداد روز 26 آپریل به ایستگاه های آتش نشانی شهر خبر وقوع یک آتش سوزی مهلک داده شد. آن ها را به منطقه اعزام کردند اما بدون این که به آن ها بگویند چه اتفاقی رخ داده !! بدون آن که به آن ها بگویند با حضورشان در این منطقه و خاموش کردن این آتش چه آینده ای در انتظارشان خواهد بود.

اولین گروه از آتش نشان ها در ساعت 1:28 بامداد روز حادثه از ایستگاه Chernobyl Power Station به رهبری فردی به نام Volodymyr Pravik در منطقه حاضر شدند. اولویت با خاموش کردن آتش سقف نیروگاه بود تا از پیشروی آتش به سایر رآکتورها جلوگیری شود. عملیات آغاز شده بود و تنها هدف، مهار آتش بود.

در این عملیات بیش از 5000 تُن شن و ماسه، سرب و خاک رس توسط تعداد زیادی هلکوپتر به روی نیروگاه پاشیده شد تا آتش خاموش شود. در یک تلاش همه جانبه و دسته جمعی سر انجام آتش در ساعت 6:35 بامداد 26 آپریل 1986 مهار شد. البته آتشی که در دل رآکتور شماره ی 4 شعله ور شده بود تا مدتی به حیات خود ادامه داد و در نهایت در تاریخ 10 مه 1986 دیگر جانی برای سوختن نداشت و برای همیشه خاکستر شد.

شاهدان عینی آتش سوزی | آتش نشان هایی که این بار جان باختند تا آتش را خاموش کنند ...

آتش نشان هایی که در عملیات خاموش کردن آتش چرنوبیل شرکت کرده بودند، افرادی بودند که جانشان را کف دستشان گرفتند و وارد میدان نبردی شدند که صد در صد بازنده ی آن بودند. متاسفانه زمانی که آن ها به محل حادثه اعزام کردند اطلاع درستی از آن چه در انتظارشان بود به آن ها داده نشد. آتش نشان ها زمانی که به محل مورد نظر رسدند تازه از اصل ماجرا خبر دار شدند اما با این وجود دست از تلاش بر نداشتند.

تقریبا تمام آتش نشان ها در حین این عملیات دوز بالایی از تشعشعات رادیواکتیویته را دریافت کردند، عده ای از آن ها در فاصله ی کمی بعد از مهار آتش، و عده ای هم مدتی بعد از این عملیات جان خود را از دست دادند. به عنوان مثال Volodymyr Pravik رهبر اولین گروه از آتش نشان ها که در منطقه حاضر شده بود در تاریخ 9 مه سال 1986 به خاطر بیماری بر اثر اشعه جان خود را از دست داد.

زمانی که بعد از این فاجعه از آتش نشان ها در مورد این عملیات سوال شد، آن ها می گفتند:

" هیچ کس به ما نگفت که چه اتفاقی رخ داده است. بنا به قوانین و مقررات هم حضور انسان در منطقه ای که تشعشعات رادیو اکتیو وجود دارد ممنوع است، اما ما آتش نشان هستیم و هیچ مقرراتی نمی توانست ما را از انجام وظیفه یمان باز دارد. "

صبح روز 26 آپریل | تنها چند ساعت از فاجعه می گذرد ... | شهر بیدار شده ...

کم کم آفتاب طلوع می کند. آسمان روشن می شود تا بتوان دید که چه بر سر شهر آمده. اما انگار شهر هنوز درست نمی داند شب گذشته  چه هیاهویی تنها چند کیلومتر آن طرف تر در نیروگاه شهر به پا بوده است. مردم یک روز دیگر را در چرنوبیل آغاز می کنند. اما امروز همه چیز متفاوت است؛ آسمان فرق دارد، خورشید فرق دارد ...

هر چه از اوایل روز می گذرد این تفاوت بیشتر خودش را نشان می دهد.

مردم با ناراحتی های مختلف مثل سردرد، سرگیجه، حالت تهوع، سرفه های غیر قابل کنترل و ... به بیمارستان ها و مراکز درمانی مراجعه می کنند. ساعت به ساعت تعداد این مراجعان بیشتر می شود. افراد در مراجعات خود به مراکز درمانی اذعان می کنند که انگار فلزی در دهانشان وجود دارد!! اما موضوع چیست ؟!

هیچ کس نمی داند، یعنی هیچ کس به مردم نگفته که چه فاجعه ای رخ داده، اما باید هر چه سریعتر اقدامی صورت بگیرد، مردم در خطرند...

مقامات مربوطه، به آن سرعت و دقتی که لازم بود اطلاعاتی از این حادثه دریافت نمی کند، حتی در تماسی که با مقامات داخلی منطقه گرفته می شود هم اشاره ای به جزئیات این موضوع نمی شود تنها یک مورد آتش سوزی در نیروگاه چرنوبیل گزارش می شود که بدون هیچ تلفاتی مهار شده است.

چرا که دولت روسیه می خواست این موضوع را در حد یک اتفاق کوچک نگه دارد.

دلیلش هم این بود که رآکتور شماره ی 4 چرنوبیل ساخت روسیه بود و از نظر طراحی و کارکرد استانداردهای لازم را نداشت پس تا به این جا دولت روسیه مقصر اصلی ماجرا بود.

کارکنان رآکتور هم از مهارت و دانش فنی برخوردار نبودند و نتوانستند تصمیم مناسب را در زمان مناسب بگیرند. در کنار تمام این موارد دولت بزرگ روسیه نمی خواست وجه اش را در دنیا از دست بدهد.

تمام این ها دلایلی شد تا جان انسان ها به خطر بافتد ...

تا پایان روز 26 آپریل 52 نفر در بیمارستان بستری می شوند و دو نفرجان خود را از دست می دهند. همین تلفات باعث می شود تا بررسی ها آغاز شود. گروهی از محققان به اوکراین می روند تا ببینند چه بر سر شهر آمده ...

27 آپریل 1986 | یک روز بعد وقوع حادثه

ابعاد حادثه وسیع تر از آن بود که بتوان آن را انکار یا پنهان کرد. خبر به دنیا مخابره شد. در صبح روز 27 آپریل 1986 ساعت 11 صبح، یعنی یک روز بعد از وقوع حادثه اتوبوس هایی به شهر آمدند تا شهر را تخلیه کنند و مردمان را به محل دیگری ببرند تا از وقوع تلفات جانی بیشتر جلوگیری کنند.

تخلیه ساعت 2 بعد از ظهر روز 27 آپریل آغاز شد. عملیات تخلیه چند روز طول کشید تا تمام ساکنان شهر چرنوبیل و روستاها و شهر هایی اطراف که در معرض خطر بودند مثل پریپیات که در سه کیلومتری از نیروگاه بود  به جای امنی انتقال داده شوند. به طور کلی در عملیات تخلیه حدود 200 هزار نفر از شهر های اطراف نیروگاه مجبور به ترک خانه هایشان برای همیشه شدند .

اما عملیات تخیله هم به صورت شفاف انجام نشد. مقامات برای این که هر چه سریعتر شهر را خالی از سکنه کنند و وقتی که خودشان از دست داده بودند را جبران کنند به مردم اعلام کردند که این ترکِ شهر موقتی است و کافی است تنها برای سه روز وسایل مورد نیاز با خود بیاورند. سه روزی که 30 سال طول کشیده است. به همین جهت سرعت تخلیه ی شهر به قدری بود که مردم نتوانستند خاطرات و زندگی شان را از چرنوبیل با خود ببرند.

آن ها تمام خاطراتشان را گذاشتند و رفتند .....

روح چرنوبیل از بدنش خارج شد ...

تمام شد.

روح چرنوبیل را از بدنش خارج کردند.

نه تنها چرنوبیل بلکه شهر های اطرافش هم خالی از سکنه شدند. دیگر زندگی در کار نبود. مردمان شهر خانه هایشان را ترک کردند به این امید که تنها چند روز دیگر به خانه ها و شهرشان باز می گردند اما تا به امروز که نتوانستند. دیگر هیچ کس در شهر نبود. تنها می شد افرادی را دید که با لباس های مخصوص در حال انجام تحقیقات بودند تا علت حادثه را پیدا کنند و هم راهی برای این که جلوی پیشروی بیشتر مواد رادیواکتیو را به محیط بگیرن؛. موادی که می توانست البته بهتر است بگوییم توانسته نسلی را از بین ببرد.

از فاجعه ی چرنوبیل به عنوان بدترین فاجعه ی اتمی غیر نظامی در دنیا یاد می شود. فاجعه ای که عده ی زیادی را به کام مرگ فرستاد و مرگ تدریجی عده ی دیگری را رقم زد؛ مرگ تدریجی که با معلولیت های وحشتناک با سرطان های تاسف بار و با سال ها رنج  همراه بود.

چه بر سر کارگران نیروگاه چرنوبیل آمد ...

متاسفانه زمانی که این اتفاق رخ داد تعداد زیادی از کارگران در نیروگاه چرنوبیل حضور داشتند، آن ها جزو اولین نفراتی بودند که در معرض خطر قرار گرفتند. تقریبا تمام آن ها درصد زیادی از مواد رادیواکتو را دریافت کردند و درمدت کوتاه بعد از اتفاق جان خود را از دست دادند. به عنوان مثال یکی از کارگران بعد از این که کمی آشوب فروکش کرد و با دستگاه های مخصوص مورد بررسی قرار گرفت مشخص شد که ۷ واحد تابش خطرناک دریافت کرده است درصورتی که این عدد برای که کارگر دیگری ۲۰ واحد بود. این در حالی است که مقدار مجاز برای انسان ۳٫۱ واحد است .

در طی این حادثه چیزی در حدود  500.000 کارگر درگیر شدند و بیشتر از همه آسیب دیدند.

پاکسازی چرنوبیل این بار به وسیله ی جان انسان ها

بعد از این که حادثه اتفاق افتاد و شهر تخلیه شد بلافاصله عملیات پاکسازی صورت گرفت. مسئولان می دانستند که نمی توان شهر را به طور کامل پاسکازی کرد، تنها می شد از پیشروی موادی که از نیروگاه خارج شده بود جلوگیری کرد  چرا که موادی که در هوا پخش شده بودند را نمی شد کنترل کرد.

در هر صورت گروهی از کارگران برای پاکسازی مشغول به کار شدند. جالب است بدانید که در کنار افسارن نظامی عده ای هم به صورت داوطلبانه در این عملیات پاکسازی شرکت کردند؛ افرادی که می دانستند چه خطری آن ها را تهدید می کند اما با این وجود باز هم وارد نبرد شدند. شهر چهره ی عجیبی به خود گرفته بود. سکوتی وحشتناک در حالی افرادی با لباس های مخصوص و عجیب در شهر می گشتند تا ابعاد فاجعه را محدود کنند.

به افرادی که در عملیات پاکسازی شرکت کردند  انحلال طلبان یا likvidator می گفتند. در مورد تعداد افرادی که به عنوان انحلال طلبان در چرنوبیل حضور داشتند آمار مختلفی از چند صد هزار نفر تا یک میلیون نفر وجود دارد، اما تخمین زده می شود در کل چیزی در حدود 300.000 تا 350.000 نفر از کشورهای روسیه، اوکراین و بلاروس در این عملیات شرکت کردند. افرادی که هر کدام بعد از مدتی به دلیل قرار گرفتن در معرض تشعشعات جان باختند.

غواصانی که در مواد رادیو اکتیو شنا کردند ...

در حین عملیات پاکسازی شهر، نزدیک به ده روز بعد از فاجعه، در نتیجه ی تلاش برای خاموش کردن آتش رآکتور با خاک رس و ... موادی مانند گدازه های آتشفشان ایجاد شد که به روی زمین پیش می رفت و به قلب رآکتور رسیده بود. آبی که در قسمت مرکزی رآکتور وجود داشت نباید با این مواد برخورد می کرد.به همین دلیل لازم بود تا آب رآکتور تخلیه شود برای این کار فقط باید دروازه ی مخزن را باز می کردند .

اما این کار مستلزم آن بود که کسی به داخل مخزن برود و دروازه ی آن را باز کند؛ مخزنی پر از آب آلوده به تشعشعات؛ تشعشعاتی که این قدرت را داشت که جان انسان ها را بگیرد.

3 غواص با نام های Valeri Bezpalov ،Alexie Ananenko و Boris Baranov برای این کار داوطلب شدند.

لباس غواصی به تن کردند، به قلب رآکتور رفتند و دروازه ی مخزن را باز کردند با وجود اینکه می دانستند این آخرین باری است که غواصی می کنند. هر سه آن ها بعد از دو هفته ازاین ماجرا در بیمارستانی در مسکو بستری شدند و به دلیل بالا بودن سطح مواد رادواکتیو در بدنشان جان باختند. درصد وجود مواد در بدنشان به قدری بالا بود که جسد آن ها را در داخل تابوت هایی از سرب قرار دادند و دور تا دور آن را لحیم کردند تا تشعشعات بدن آن ها به بیرون منتقل نشود.

آینده ای تلخ برای چرنوبیل

 با انفجار رآکتورها بیش از 100 عنصر رادیواکتیو وارد محیط شد. عناصر مختلفی با طول عمرهایی از 8 روز، 29 سال و 30 سال. این یعنی بعضی از این سموم هنوز هم در این منطقه وجود دارند و با قدرت، حضور خود را به انسان ها و طبیعت یادآور می شوند.

جلوه ی این یادآوری را می توان در اثراتی که روی انسان ها  حیوانات و طبیعت می گذارند به چشم دید. این موارد باعث جهش ژنتیکی روی طبیعت و حیوانات شدند؛ به عنوان مثال شکل برگ درختان تغییر کرد و یا حیواناتی عجیب الخلقه به دنیا آمدند.

در کنار تمام موارد شاید بیشتر از همه جلوه ی این اثرات را بتوان در انسان هایی دید که از پدر و مادرانی متولد شدند که در زمان فاجعه در چرنوبیل بودند؛ کودکانی با معلولیت هایی وحشتناک و جهش های ژنتیکی حیرت آور.

انسان هایی با انواع و اقسام سرطان ها مانند سرطان خون، سرطان تیروئید که ناشی از ورود مواد رادیو اکتیو به بدنشان بود. زمانی که این فاجعه رخ داد کارشناسان پیش بینی کردند که در آینده چیزی در حدود 4000 نفر بر اثر سرطان هایی می میرند که از این حادثه نشآت گرفته است.

هنوز با گذشت چند سال از این فاجعه در گوشه و کنار دنیا می توان کودکانی را دید که با معلولیت هایی وحشتناک به دنیا می آیند. کودکانی که فرصت یکباره ی زندگی شان قبل از به این دنیا بیایند از آن ها گرفته شد بدون آن که از آنها در این مورد سوالی پرسیده شود ...

همچنین در تحقیقاتی که انجام شد مشخص شد بین سال های 1990 تا 2004 میلادی تقریبا 900.000 نفر در مناطقی که تحت تاثیر این فاجعه بودند یعنی روسیه ، بلاروس و اوکراین بر اثر اینکه در معرض مواد رادیو اکتیو بودند جان خود را از دست دادند .

متاسفانه تصاویر این بخش کمی ناراحت کننده هستند ...

امروز روزها از فاجعه ی چرنوبیل می گذرد ...

امروز دیگر همه چیز در چرنوبیل آرام است. سکوتی در شهر سایه انداخته، سکوتی که می توان در لا به لایش هر لحظه صدای انفجار و صدای هیاهوی زمان فاجعه را شنید.

با رخ دادن فاجعه ی چرنوبیل منطقه‌ای در حدود 150 هزار كیلومتر مربع در بلاروس، روسیه و اوكراین آلوده شدند یعنی منطقه ی هوایی به شعاع 500 کیلومتری در شمال نیروگاه. بعد از آن که شهر تخلیه شد نیروهایی برای پاکسازی به شهر رفتند تا اوضاع را سامان دهند و از همه مهمتر برای رآکتور سقفی بسازند تا از ورود بیشتر موادی که هنوز در دل نیروگاه بود جلوگیری کنند .

هر چه بود، یک اشتباه، یک نقص فنی یا یک مشکل در تاسیسات باعث شد تا زندگی روی دیگری به چرنوبیل نشان دهد.

تصاویری از قبل از وقوع حادثه و امروز در چرنوبیل:

و اما امروز در چرنوبیل

چرخ و فلکی که چرخید تا سرپوشی باشد بر فاجعه ی چرنوبیل

امروز در هر تصویری از چرنوبیل می توان یک چرخ و فلک قدیمی را دید که شاید بتوان گفت تبدیل به نماد چرنوبیل شده است. بعضی ها می گویند این چرخ و فلک صبح روز 27 آپریل افتتاح شد تا توجه مردم را به خود جلب کند و افکار عمومی را از فاجعه منحرف کند. چرخ و فلکی که شاید لذت چرخیدن از او هم گرفته شد ...

تصاویری از رآکتور چرنوبیل که امروز بازسازی و سقفی برای آن ساخته شده است

امروز می توان به چرنوبیل رفت

و اما امروز می توان به چرنوبیل رفت و از این منطقه ی ممنوعه بازدید کرد. شاید بشود حس آن روز را برای چند لحظه تجربه . حسی از وحشت و ، از آینده ای نا مشخص ... . با وجود این که تا شعاع 30 کیلومتری این منطقه به عنوان منطقه ی ممنوعه شناخته شده و هنوز در آن مواد مضر وجود دارد اما اگر برای مدت کوتاه درمعرض آن ها قرار بگیرید اتفاق خاصی نخواهد . به همین دلیل امروز دولت اوکراین این اجازه را صادر کرده تا گردشگران به این منطقه بروند و از آن دیدن کنند البته هرچند تمام رآکتورها بسته اند اما می توان در شهر قدم زد و هیاهویی که چند سال پیش در آن جریان داشت را تجربه .

همچنین می توان به دیدار مردمانی رفت که با میل  و خواست خودشان به شهر و خانه هایشان بازگشتند و دوباره چراغ زندگی را در چرنوبیل روشن کردند.

برای بازدید از این منطقه لازم است این اطلاعات را قبل از سفر بدانید :

برای بازدید از چرنوبیل با توجه به شرایط و خطرهای احتمالی که در منطقه وجود دارد بهتر است از تورهای موجود استفاده کنید؛ چرا که اجازه ی ورود به منطقه ی ممنوعه به اشخاصی که به صورت انفرادی به این منطقه می روند وجود ندارد. زمانی که به اوکراین و به شهر کیف می روید این تورها را می توانید رزرو کنید یا این که  اطلاعات کامل و جامع در مورد تورها را از این سایت به دست بیاورید و تور خود را رزرو کنید.

هزینه ای هم که برای بازدید از چرنوبیل باید پرداخت کنید در حدود نفری 300 دلار آمریکا است.

ویدئویی از این روزهای چرنوبیل

کلام پایانی ...

این فاجعه هر چه بود، هرچه قدر بزرگ و وحشتناک بود، سال هاست که به پایان رسیده، با پایانی تلخ.

شاید زمانی که یک نیروگاه اتمی تنها چند کیلومتر آن طرف تر از یک شهر  تاسیس می شد، هیچ کس از مردم چرنوبیل سوال نکرد که با ساخت این تاسیسات موافق هستند یا خیر ...

درست مثل زمانی که زندگی شان از آن ها تنها به دلیل یک اشتباه گرفته شد ...

این بار هم هیچ کس از آن ها هیچ چیز نپرسید ...

همیشه انسان های بی گناه هستند که قربانی می شوند ...