جواهردشت رودسر | عروس سبزپوش گیلان

جواهردشت رودسر روستایی است بسیار باصفا که در ارتفاعات استان گیلان جا خوش کرده و منتظر است تا مسافرانش را به جرعه ای آرامش دعوت کند. ترکیب بی نظیر سقف رنگی خانه ها، دشت سبز مخملی، زمین های زیر کشت سیب زمینی و ابرهای سپید رنگ که در هوای آن جا غلت می خورند این روستا را به یکی از مقاصد گردشگران در فصول گرم بدل کرده است. با کارناوال همراه باشید تا برای تان از اقامت در جواهر دشت بگوییم و سوار بر قالیچه سپید ابرها مسیر جواهر دشت را بپیماییم.

چرا جواهردشت؟

• روستایی ییلاقی و بسیار دیدنی است و آب و هوای مطبوعی دارد.
• مناظر زیبایی از ابر و دشت های سرسبز جواهردشت هوش از سرتان می برد.
• بعد از دیلمان از مرتفع ترین روستاهای شرق گیلان به شمار می رود.
• مسیر رسیدن به این روستا، جاده زیبایی است که از بین جنگل های انبوه هیرکانی می گذرد.

در مسیر رسیدن به جواهردشت...

به استان گیلان خوش آمدید! این تابلو نشان دهنده آن است که ما وارد بهشت سرسبزی شده ایم که هر گوشه آن نمای دلپذیری دارد. هر جای گیلان که باشید برای رسیدن به جواهردشت باید فرمان را کج کرده و به سمت شرق حرکت کنید. جایی که تلاقی فرهنگی دو استان مازندران و گیلان نیز احساس می شود. وقتی وارد سیاهکلرود می شوید کمی سرتان را بچرخانید تا جاده زیبایی را ببینید که با نام جواهردشت مسیر رسیدن به این روستا را به شما نشان می دهد؛ جاده ای پیچ در پیچ که دو طرف آن با وجود جنگل های زیبای هیرکانی و درختان مرکبات تماشایی است و یک رودخانه زیبا در تمام طول مسیر شما را همراهی می کند. خانه های روستایی، مساجد و مغازه های کوچک میوه، لبنیات و گوشت فروشی بسیار دیدنی هستند و حس زندگی را در وجود ساکنان شهرهای بزرگ زنده می کند. کمی مانده به روستا زیارتگاه کوچک نقره عباس را نیز خواهید دید که در گوشه ای از این دشت جا خوش کرده است. اواسط راه جاده پر پیچ و خم و کمی خطر ناک می شود پس بهتر است از وسیله نقلیه مناسب استفاده کنید؛ اما اگر وسیله نقلیه مناسب ندارید نگران نباشید چون هیجان سفر با سوار شدن به جیپ هایی که تقریبا همیشه در روستای خیاط محله حضور دارند شروع می شود. جیپ های بدون پلاکی که شما را خیلی سریع به انتهای جاده و جواهردشت می برند. مسیر جاده جنگلی و بسیار زیباست و حدود 2 ساعت زمان می برد تا به روستا برسید؛ روستایی که با دست پر منتظر است تا از شما پذیرایی کند.

آشنایی با روستای جواهردشت | جواهری در میان دشت های رشته کوه البرز

در 46 کیلومتری شهرستان رودسر و 26 کیلومتری سیاهکلرود، روستای زیبای جواهردشت با مساحت تقریبی 100 هکتار میان ابرها پنهان شده است. جاده پیچ و تاب دار جواهردشت را حدود دو ساعت رانندگی می کنید و یا با جیپ های بسیار قدیمی بدون پلاک که رانندگان آن ها مردم همان جا هستند به سمت روستا می روید و در مسیر از شهرهای کلاچای و چابکسر هم گذر می کنید. همان حوالی آرام آرام ابرها شروع به استتار کردن این عروس زیبا می کنند؛ اما خسته نمی شوید، ادامه می دهید و به روستا می رسید.

روستا در ارتفاع 2000 متری از سطح دریا قرار دارد و در بخشِ شمالی بلندترین قله استان گیلان یعنی قله سُماموس جا خوش کرده است. معمولا مردمی که در رودسر، چابکسر، سیاهکلرود و روستاهای اطراف جواهردشت زندگی می کنند در ماه های گرم سال که هوا گرم و شرجی است کوچ می کنند و در جواهردشت روزهای گرم تابستان را می گذرانند. بد نیست بدانید که وقتی هوا رو به سردی می رود این منطقه به خاطر بارش برف و باران شدید خالی از سکنه می شود. ساکنان روستا عقیده دارند که قدمت روستا حدود 400 سال است؛ اما طبق گفته برخی افراد با توجه به آثار پیدا شده در روستا و سبک معماری آن شکل‌گیری روستا به بعد از شکل گیری دیلمان و اِشکوَر یعنی حدود 200 الی300 سال پیش بر می گردد.

دیدنی ها و تفریحات روستای جواهردشت

روستای جواهردشت آنقدر دیدنی و دلرباست که برای لذت بردن از طبیعت آن نیاز نیست کاری انجام دهید. می توانید روی زمین نمناک دشت بنشینید و در حالی که مه صبحگاهی صورت تان را نوازش می کند طلوع آفتاب را تماشا کنید. حال ما در این بخش سعی کردیم تعدادی از تفریحات رایج در این منطقه را برای شما شرح دهیم.

1- پیاده روی و گشت و گذار در روستا

راه پر پیچ و خمی را آمده اید تا مناظر زیبای این روستای دل انگیز را ببینید. پس کفش های مقاوم به پا کنید و آماده گشت زدن در دشتی شوید که هر گوشه اش جواهریست دلربا. مراتع سبز و زیبای روستا با پس زمینه اقیانوس ابر و نور نصفه و نیمه خورشید پشت ابرها، گوسپندان و گاوهای در حال چرا که صدای زنگوله های‌شان در دشت طنین انداز است کافیست تا ما را راضی کند که زمین ناهموار و گِلی روستا را بپیماییم و کِیفش را ببریم. جالب تر و دیدنی تر از همه، زمین های سوراخ سوراخ بالای دشت هستند که موش خرماهای کوچک و بزرگ گَه‌گُداری سرشان را از آن ها بیرون آورده و سرکی می کشند و می روند.

همان طور که گفته شد در ابتدای جاده روستا جیپ هایی هستند که شما را به سمت روستا خواهند برد و حوالی خانه ها پیاده تان می کنند؛ اما اگر بخواهید جیپ ها شما را بالاتر از خانه ها خواهند برد؛ اما می توانید این مسیر را پیاده هم بروید. تا رسیدن به یکی از چشمه های زیبای دشت حدود 1 ساعت راه است و اگر بخواهید به بالاترین نقطه دشت برسید از مسیر دیگری حدود 1 ساعت و نیم به سمت بالا خواهید رفت. کمی که بالاتر می روید خانه های ییلاقی هم از دیدتان محو می شوند. جایی که دشتی سبز با بوته های ریز و زیبای گَوَن خود نمایی می کند. چشمه آب دیگری در همین منطقه وجود دارد که برای آن یک حوضچه کوچک درست کرده اند و می توانید از آب آن بنوشید.

2- عکاسی از مناظر زیبا و دیدنی روستا 

ثبت تصاویر زیبای این ییلاق تماشایی می تواند ساعت ها وقت شما را بگیرد. لنز دوربین خود را هر طرف که بچرخانید می توانید عکسی متفاوت بگیرید. منظره دشت سبز و ابرهای در حال حرکت که نور غروب خورشید آن ها را نارنجی می کند تابلوی نقاشی است که نمی توانید هر جایی آن را پیدا کنید. به دلیل وجود ابر های فراوان در منطقه که دائما در حال حرکت هستند گرفتن تایم لپس هم توصیه می شود.

3- کوهنوردی و صعود به قله سُماموس | بام گیلان

برای رسیدن به قله سُماموس راه های مختلفی وجود دارد؛ اما یکی از زیباترین مسیرها از روستای جواهردشت می گذرد. این ییلاق در بخش شمالی سُماموس قرار دارد و برای رسیدن به قله باید روستا را به سمت جنوب ترک کنید. قله سماموس با ارتفاع تقریبی 3689 متر از سطح دریا بلندترین قله استان گیلان است. در مسیر رسیدن به قله می توانید از آب چشمه های روستا در مسیر استفاده کنید. در نزدیکی‌های قله، امامزاده‌ آقا سماموس قرار دارد که علاوه بر زیارتگاه محل استراحت کوهنوردان هم هست. 

4- جیپ سواری تا روستا

مسیر رسیدن به روستای جواهردشت نه تنها بسیار زیباست بلکه هیجان انگیز هم هست. این جاده پر پیچ و خم و زیبا هم‌نام روستاست و برای پیمودن آن اگر وسیله نقلیه مناسب ندارید می توانید از جیپ های قدیمی بدون پلاکِ دو دیفرانسیل استفاده کنید؛ ماشین هایی که به تعداد محدود در پایین جاده و در روستای خیاط محله تقریبا همیشه وجود دارند. تا رسیدن به جواهردشت حدود 36 کیلومتر را طی می کنید که بیشتر از نیمی از آن خاکی است. راننده جیپ ها افراد محلی هستند و مسیر را به خوبی می شناسند پس به هیچ عنوان نگران نباشید. در مسیر هوای سرد و گاهی مرطوب صورت‌تان را خنک می کند. جیپ ها پشت سر هم حرکت کرده و گروه های مختلف مسافرها را به روستا می رسانند. در خیاط محله با خودروهای جیپی که در این مسیر مسافر می برند همراه شده و به ییلاق می رسید.

کرایه جیپ ها در خیاط محله

برای کرایه جیپ ها به هماهنگی قبلی احتیاج نیست آن ها همیشه در روستای خیاط محله هستند. 

5- شب نشینی دور آتش، تماشای آسمان پر ستاره و دورنمای شهر رودسر

جواهردشت روستایی مرتفع و دور از هر گونه آلودگی هوا و آلودگی نوری است بنابراین اگر هوا مه آلود نباشد می توانید یک آسمان پر ستاره و بسیار زیبا را ببییند که هزاران ستاره در آن چشمک می زند. اگر در فصل مناسب به روستا بروید هوای خنک و مطبوعی خواهد داشت که با شب نشینی و روشن کردن آتش دلچسب تر می شود. زمانی که هوا کاملا تاریک می شود اگر به دقت به سمت پایین دشت نگاه کنید شهر کوچکی را خواهید دید که با نورهای زرد و سفیدش از حاشیه تاریک خود جدا شده و خود نمایی می کند. آن جا رودسر است.

لوازم مورد نیاز برای سفر به ییلاق جواهردشت

سفر به این ییلاق با توجه به زمان سفرتان ممکن است لوازم مخصوص خود را طلب کند. به طور کلی لوازمی که در طول این سفر احتیاج تان می شود شامل موارد زیر است:

نکات ایمنی برای سفر به ییلاق جواهردشت

• جواهردشت روستایی مرتفع است که در بیشتر روزهای سال آب و هوای سرد و بارانی دارد. توجه داشته باشید اولین چیزی که باید با خود همراه ببرید لباس های خیلی گرم و بارانی (پانچو) است.
• حتما از کفشی استفاده کنید که لژ مناسب داشته باشد. مسیر پیاده روی در روستا به طور معمول گِلی و ناهموار است.
• اگر از جیپ های محلی برای رفتن به روستا استفاده می کنید مراقب باشید و در طول مسیر از شوخی کردن بیش از اندازه بپرهیزید چرا که جیپ ها از ایمنی خاصی برخوردار نیستند.
• بیشتر اقامتگاه های ییلاق از بخاری نفتی برای گرم کردن استفاده می کنند. باید بدانید که بخاری نفتی در طول شب خاموش می شود و نیاز است که با هم اتاقی های خود به صورت شیفتی جهت روشن ماندن بخاری تقسیم وظیفه کنید. همچنین به یاد داشته باشید که حتما گوشه ای از پنجره را باز بگذارید تا دود ناشی از سوختن هیزم در طول شب خطرساز نشود.
• حتما چند دست لباس کامل با خود به همراه داشته باشید چون اگر بر اثر بارندگی لباس های‌تان خیس شود برای خشک شدن‌شان به بخاری احتیاج دارید که ممکن است باعث سوختگی لباس ها شود چرا که در روز های ابری و بارانی روستا لباس ها به هیچ عنوان خشک نمی شوند.

اقامت در روستا

لازم نیست نگران محل اقامت خود باشید؛ اما توجه کنید که در این روستا از خانه های لوکس و یا هتل چند ستاره خبری نیست. خانه های محلی با امکانات به نسبت کمی پذیرای شما هستند. بیشتر خانه ها بخاری نفتی دارند و از آب لوله کشی نیز خبری نیست.

کمپ در ییلاق جواهردشت

 اگر طبیعت گرد هستید و یا علاقه به کمپینگ در طبیعت دارید می توانید در این ییلاق باصفا کمپ بزنید؛ اما حتما تجهیزات کامل به همراه داشته باشید چون شب ها سرد است و تجهیزاتی مثل چادر خوب و کیسه خواب حتما لازم‌تان می شود.

امکانات

در منطقه امکاناتی نظیر آب لوله کشی و جود ندارد و مردم محلی آب خود را از چشمه ها تامین می کنند بنابرلین اگر فکر می کنید آب چشمه برای شما مناسب نیست حتما آب معدنی همراه داشته باشید. خانه های ییلاقی نیز از سیستم گرمایشی قوی برخوردار نیستند پس حتما لباس گرم و لوازم خواب نظیر کیسه خواب به همراه داشته باشید. البته بیشتر خانه ها لوازم خواب نیز در اختیار شما می گذارند. سرویس بهداشتی و بوفه مواد خوراکی با محدودیت نیز در روستا وجود دارد.

بهترین فصل سفر به جواهردشت

اگر قصد دارید تا به جواهردشت بروید بهتر است فصول گرم سال را انتخاب کنید. هوای خنک و مطبوع روستا پناهگاه خوبی برای رهایی از روزهای گرم سال است.

بهار: روستا در فصل بهار سرسبز و زیباست؛ اما به طبع چون از فصل زمستان گذر کرده کم و بیش سرد است؛ اما هر چه به اواخر نزدیک تر می شود هوا مطبوع تر می شود.

تابستان: در تابستان می توانید شاهد ابرهای زیبایی باشید که سراسر منطقه را پوشش می دهد؛ اما در بعضی روزهای تابستانی ممکن است هوا کاملا آفتابی و گرم باشد.

پاییز: ییلاق در این فصل کم کم سرد می شود و ممکن است برای همه گردشگران مناسب نباشد بهتر است با تجهیزات کامل به منطقه بروید.

زمستان: در فصل زمستان به دلیل بارش برف و باران هوا بسیار سرد و غیر قابل تحمل شده و منطقه خالی از سکنه می شود.

دیدنی های اطراف

 روستای جواهردشت بسیار زیبا و دیدنی است؛ اما اگر برنامه سفرتان جایی برای بازدید از اطراف را داشت می توانید سری به دیدنی های زیر بزنید. 

1-بقعه نقره عباس: نرسیده به جواهردشت و در مسیر روستا و در حوالی شهرستان چابکسر امامزاده کوچکی به نام نقره عباس وجود دارد که مردم محلی برای زیارت به آن جا می روند.

2-امام زاده آقا سُماموس (شاه یحیی) : به احتمال زیاد این زیارتگاه مدفن شاه یحیی (کارکیا یحیی جان) از سادات کیایی ملاطی باشد. (دکتر منوچهر ستوده)

5-پارک ساحلی گیشار: این پارک ساحلی در قسمت توسکا محله قاسم آباد قرار گرفته است. سوئیت، آلاچیق، پارک کودک، نیمکت های نشیمن ساحلی، زمین والیبال، قایق سواری ، شاتل، جت اسکی ، موتور چهارچرخ از جمله امکاناتی است که در این مجموعه فراهم شده است. 

6-قلعه بندبن: این قلعه در روستای بندبن قاسم آباد شهرستان رودسر قرار گرفته و متعلق به دوره تیموریان است. این قلعه یک برج 12 متری دارد. نکته جالب در مورد این قلعه مصالح به کار رفته در ساخت آن است که شامل ترکیبی از تخم مرغ وساروج برای استحکام بیشتر بنا در مقابل آب و هوای مرطوب است. قلعه بندبن در فهرست آثار ملی قرار دارد.

7-چهارشنبه بازار چابکسر: بازار های محلی در شهرستان های شمال ایران بسیار رایج است. در شهرستان چابکسر، روزهای چهارشنبه بازارچه محلی برگزار می شود که اجناس مختلف از جمله پوشاک و انواع خوراکی در آن به فروش می رسد.

 8-پارک ساحلی گل سرخ چابکسر: این پارک ساحلی زیبا، امکاناتی شامل سوئیت های یکروزه و یک ساعته و شبانه روزی – کافه رستوران – سوپر مارکت و بستنی فروشی صحرایی و تابستانی و نمازخانه دارد. 

جشنواره فرهنگی منطقه جواهردشت و حومه

این ییلاق هر سال محل برگزاری جشنواره های فرهنگی مختلف است که معمولا در اواسط تابستان انجام می شود. هدف از برگزاری این جشنواره نشان دادن فرهنگ بومی مردم منطقه، حفظ و انتقال آن به نسل آینده است. جشنواره شامل رقابت های ورزشی بومی مثل: کشتی گیله مردی، لافند بازی، قیش بازی و...است که با حضور بزرگان روستا برگزار می شود.

1- کشتی گیله مردی

این ورزش در استان های مازندران و گیلان بسیار محبوب است و اغلب در شب های بلند تابستان و بعد از اتمام کار کشاورزان برگزار می شود. کشتی به این صورت است که شرکت کنندگان به صورت رژه ای از جلو تماشاگران رد شده و به آن ها سلام می دهند و وارد میدان کشتی (در زبان محلی: کشتی سرا) می شوند. هدف در این مسابقه این است که رقیب بدون استفاده از لگد حریفش را خاک کند. در آخر برنده بازنده را بغل کرده و به مرکز زمین می برد. برنده از طرف تماشاگران هدیه دریافت می کند و یا اگر بزرگان روستا آنجا باشند به کسی که تمامی رقیب ها را خاک کرده است اسب، گاو یا یک شال ابریشمی گلدار هدیه می دهند. سبیل توکی، تک موشت، ران پوشی، سر جیگیر و...از جمله فنون این ورزش به شمار می رود. این ورزش در سال 90 با شماره 414 در فهرست میراث معنوی ایران به ثبت رسید.

2- لافندبازی (طناب بازی)

لافندبازی یکی دیگر از بازی های بومی مردم گیلان است. لافند‌بازی با نام‌های طناب بازی، ریسمان‌بازی، رسن‌بازی، نیز شناخته می‌شود. این مراسم اوایل تیر تا اواخر مرداد و همچنین در ماه مهر و آبان و همین‌طور در ایام نوروز برگزار می‌شود. این بازی به صورت خانوادگی اجرا می شود و اجراکنندگان زن و مرد در آن حضور پیدا می کنند. این بازی توسط افرادی مثل شیطانک، سرناچی و نقره چی (نقاره زن) انجام می شود. لافندباز یا همان پهلوان روی طناب رفته و با یک چوب تلاش می کند تا تعادلش را حفط کند سپس شیطانک با حرکات خنده آور تلاش می کند لافندباز را از روی طناب پایین بیندازد. دستمزد لافندباز از طرق مردم جمع آوری می شود.

3- قیش بازی (کمربند بازی)

برای این بازی افراد به دو گروه 5 تا 6 نفری تقسیم می شوند. یک دایره روی زمین کشیده می شود که به آن کُو گفته می شود. یک گروه داخل خط قرار می گیرند. در کنار پای افراد داخل خط کمربندی گذاشته می شود که انتهای آن در مرکز دایره قرار می گیرد. سپس تیمی که بیرون از خط قرار دارد برای شکار کمربندها تلاش می کند و پس از گرفتن کمربند با آن تیم رقیب را می زنند، احتمال آسیب دیدگی نیز در آن وجود دارد. اگر تیم رقیب بتواند تمام افراد داخل خط را در حالی که یک پایش داخل خط است بیرون بکشد، تیم رقیب حذف می شود.

وجه تسمیه نام روستا

 محلی های روستا به آن جئوردشت می گویند که به معنی دشت بالا است. عده ای نیز می گویند که فرد معتبر و خیرخواهی به نام جواهر در منطقه بوده که به احترام او نام این دشت را جواهر گذاشته اند و بخش دیگری از مردم نیز بر این باورند: چون این ییلاق بسیار حاصل خیز بوده و کشاورزی و دامپروری در آن رواج داشته است به همین دلیل به آن جواهردشت می گویند.

گیاهانی که در جواهردشت می بینید

منطقه جواهردشت بر فراز منطقه هیرکانی و پهن برگ قرار گرفته است. همان طور که می دانید در ارتفاعات بالا درختان رشد کمتری دارند و پوشش گیاهی پراکنده تر می شود. در ارتفاعات پایین گیاهانی مثل شمشاد، توسکا، خرمندی، ممرز، لرگ وجود دارد. در بخش های میانی پوشش جنگلی از نوع ممرز، افرا، انجیلی، توسکا، خرمالوی وحشی، لیلکی، ازگیل، آزاد و بلوط پراکندگی دارد و در ارتفاعاتی بالاتر پوشش گیاهی بلوط، آزاد، راش، ون، زالزالک و گلابی وحشی رشد می کند. پوشش گیاهی علفی منطقه بیشتر از نوع بنفشه، فرفیون، سیکلامین، پامچال، گرامینه، گزنه، آقطی، علف پشمکی، تمشک است در مراتع آن گون نیز مشاهده می شود.

پوشش جانوری

 در منطقه جواهردشت و از ارتفاعات پایین که شامل بخش جنگلی سیاهکلرود نیز می شود جانورانی از قبیل مرال، شوکا، کل و بز، پلنگ، خرس قهوه ای، گراز، شغال، گربه جنگلی وجود دارد. پرنده بومی قرقاول نیز در این منطقه به چشم می خورد.

دغدغه های کارناوالی

مناطق روستایی از قطب های مهم اقتصاد کشور هستند. پرورش دام، کشاورزی، زنبورداری، تولید لبنیات و... . شغل اصلی مردم روستا به شمار می رود. توسعه صنعت گردشگری در تمام دنیا موجب توسعه و پیشرفت می شود؛ اما اگر اصول آن به درستی رعایت نشود ضررهای جبران ناپذیری را برای مردم، فرهنگ و محیط زیست آن مقصد ایجاد خواهد کرد.

مناطق گردشگری ایران سالانه میزبان هزاران گردشگر ایرانی و خارجی است. در این میان تعداد زیادی از گردشگران با رعایت نکردن اصول گردشگری موجب آسیب رساندن به محیط زیست می شوند.

مناطق شمالی کشور به دلیل داشتن آب و هوای مناسب، جنگل، دریا و ... سالانه پذیرای مسافرانی زیادی از نقاط مختلف است. روستاهای ییلاقی در این میان از محبوبیت زیادی برخوردار هستند. این مناطق دارای پوشش گیاهی و جانوری متنوع و غنی هستند؛ اما طی سال های متمادی ورود گردشگران و تقاضای بالا برای اقامت موجب شد تا جنگل ها و پوشش های گیاهی تخریب و سپس جاده سازی و ویلا سازی به صورت غیر اصولی صورت گیرد. در سال های اخیر قطع درختان و حفاری معدن شن در منطقه نیز به دغدغه مهمی برای حامیان محیط زیست تبدیل شده است. وارد شدن به حریم امن جانداران این مناطق باعث مهاجرت اجباری می شود و همین امر این جانداران را با کمبود طعمه و سوءتغذیه مواجه می کند و باعث از بین رفتن تعداد بسیار بالایی از گونه های خاص جانوری می شود. علاوه بر این شکار غیر مجاز حیوانات در طول سالیان پیاپی بسیاری از این حیوانات را در خطر انقراض قرار داده است که حیواناتی مثل گربه جنگلی را شامل می شود. با اینکه این حیوانات در معرض انقراض هستند و در زمره حیوانات حمایت شده قرار گرفته اند هیچ اقدام اصولی برای جلوگیری از فعالیت شکارچیان در این مناطق صورت نمی گیرد و هیچ محدوده امنی برای این حیوانات تعیین نمی شود. این در حالی است که جواهردشت در لیست مناطق حفاظت شده قرار دارد. جاده سازی، افزایش امکانات و ... همه موجب قطع درختان و افزایش گرما در منطقه می شود و جز از بین رفتن پوشش گیاهی و جانوری و جذابیت منطقه نتیجه دیگری نخواهد داشت.

درست است که مناطق روستایی هم به امکانات نیازمند هستند؛ اما اگر این امکانات با روش های اصولی مرتفع نشود فقط و فقط موجب از بین رفتن منابع منطقه و در نتیجه مهاجرت اجباری خواهد شد.

این منابع امانت آیندگان به ما هستند و ما وظیفه داریم که از آن ها حفاظت کنیم. بیایید قدر منابع طبیعی خود را بدانیم و به روزی بیاندیشیم که این منابع دیگر در دسترس ما نخواهند بود.

بعد از نقد و بررسی کارناوالی | تجربه من از سفر به جواهردشت

اواخر تابستون بود. چه جاده زیبایی! درخت های زیتون رودبار با باد تکون میخوردن، انگار داشتن خداحافظی می کردن. به سمت شرق، جاده رو ادامه دادیم تا به سیاهکلرود رسیدیم. هوا کاملا ابری بود. کنار جاده توقف کردیم  و منتظر جیپ ها موندیم تا ما رو به روستا ببرن. هیجان توی چهره همه موج می زد. سوار جیپ ها شدیم و کم کم هوای شرجی جاشو به هوای خنک و تگری کوهستان داد. ابرها کم کم پایین اومدن. اونقدر دلبری کردن که نتونستیم ازشون بگذریم و توقف کوتاهی کردیم، تعدادی عکس گرفتیم و به مسیرمون ادامه دادیم. به روستا رسیدیم، روستا که نه، یک حجم بزرگی از مه که توش گم می شدی. چای گرمی که با آب چشمه درست شده بود رو نوش جان کردیم و کمی صبر کردیم تا هوا صاف بشه و عروس رخ نشون بده. وای! چه جواهری! الحق که نامت سزاوارت هست. چون هوا بارونی بود و زمین گلی شده بود مجبور شدیم کفش ساق دار بپوشیم و مسیر رو ادامه بدیم. آفتاب کم کم داشت غروب می کرد به یک دشت وسیع رسیدیم که بوته های کوچیک گَوَن تمام قسمت هاشو پر کرده بود. قرار بود که چشمه رو ببینیم اما تگرگ هممون رو غافل گیر کرد و مجبور شدیم برگردیم. چون هوا خیلی مه آلود بود نتونستیم آسمون شب روستا رو تجربه کنیم اما دورنمای زیبای شهر رودسر که از اون ارتفاع کاملا مشخص بود هممون رو سر شوق آورد. بوی هیزم و بخاری نفتی توی رطوبت هوا پیچیده بود و آدم رو مست می کرد. صبح زود از خواب بیدار شدیم تا مسیر دوم رو پیمایش کنیم. این بار خیلی بالاتر رفتیم. گله های گوسفند ها، چوپان هایی با سیبل های بنا گوش در رفته کم کم از دیدمون محو شدن و دیگه چیزی نبود جز گَوَن ابر و بارون. چیز جالب که اونجا توجهم رو جلب کرد سوراخ های توی زمین بود که یکی از همسفرها با شوق فراوون داد زد مووش! موش خرماهایی که سر از لونه هاشون در می آوردن تا ببینن مهمون امروزشون کیه! حدود 2 ساعت پیمایشمون طول کشید تا به جیپ ها برسیم و مسیر برگشت رو طی کنیم. به پایین جاده رسیدیم. آفتاب کم کم بیرون اومد و جاده رو به من نشون داد. قرار نبود به این زودی تموم بشه اما صدای جان دنور" توی گوشم طنین انداز شد و یادم انداخت که باید به جاده بگم:

country road...

take me home...

to the place i belong...

کــــــــارناوالی شــــــــو