عمارت بادگیر کاخ گلستان | به جا مانده از دوره قاجار

در این مطلب قصد داریم تا شما را با عمارت بادگیر کاخ گلستان، یکی از زیباترین دیدنی‌های این کاخ موزه ثبت جهانی گلستان ایران آشنا کنیم. برای‌تان از تزیینات عمارت بادگیر کاخ گلستان خواهیم گفت و برای آشنایی و درک بهتر زیبایی‌های این بنا عکس عمارت بادگیر کاخ گلستان را به شما نشان خواهیم داد. در ادامه همراه کارناوال باشید تا سری به یکی از برترین جاهای گردشگری تهران بزنیم.

چرا عمارت بادگیر؟

• بخشی از مجموعه گلستان است که نامش در فهرست میراث یونسکو می درخشد.
• نمونه ای منحصر به فرد از معماری و تزیینات درمیان کاخ های تاریخی تهران به شمار می رود.
• یکی از اماکن معروف تهران برای عکاسی و ثبت تصاویر چشم نواز است.
• در بافت قدیمی تهران قرار دارد و شما را به حال و هوای پایتخت در سال های دور می برد. 
• دسترسی به آن با وسایل حمل و نقل عمومی بسیار آسان است.
• در کنار بازدید از این بنا، فرصت آن را دارید تا از سایر قسمت های کاخ گلستان نیز دیدن کنید.

آشنایی با عمارت بادگیر | یادگاری از قاجارها

در ضلع جنوبی باغ مجموعه جهانی کاخ گلستان ، بنایی قدم علم کرده است که به واسطه بادگیرهای بلند بالای سرش، به آن عمارت بادگیر می گویند. این عمارت در زمان فتحعلی شاه بین سال‌های ۱۲۲۰ و ۱۲۲۴ هجری قمری توسط حاج میرزا جعفرخان تبریزی و عبدالله خان معمارباشی ساخته شد؛ اما حاج علیخان حاجب الدوله در زمان ناصرالدین شاه تغییرات و بازسازی های بسیاری را در آن انجام داد. شکل امروزی عمارت بادگیر در نتیجه همین تغییرات عمده در دوران ناصرالدین شاه است. این ساختمان اهمیت بسیاری داشت و معمولا جلسات هیات وزرا در آن برگزار می شد. 

عمارت بادگیر به عنوان بخشی از کاخ گلستان، هم در فهرست میراث ملی قرار دارد و هم یکی از آثار جهانی ایران به شمار می رود. آخرین بازسازی این عمارت به پاییز 1383 باز می گردد و پس از آن عموم مردم به راحتی می توانند از آن بازدید داشته باشند. عمارت بادگیر با وجود کوچک بودن نسبت به سایر ساختمان های مجموعه گلستان، طرفداران زیادی دارد و تصاویر زیادی از تزیینات آن ثبت شده است.

بخش های مختلف

در عمارت بادگیر با بخش های جذاب زیر مواجه می شوید:

1- بخش اصلی عمارت و تزیینات مجلل آن

عمارت بادگیر نه تنها به واسطه بادگیرهایش شناخته می شود بلکه تزیینات آن هم بیشتر بازدیدکنندگان را حیرت زده می کند. به بخش اصلی این عمارت که وارد شوید، تالاری آینه کاری شده پیش روی تان قرار می گیرد که ظرافت خاصی در آن به کار رفته است. نام این قسمت تالار شاه نشین است که دو هشتی در دو سوی خود و پلان صلیبی شکلی دارد. زیبایی این بخش فقط آینه کاری هایش نیست و وجود 9 ارسی زیبا به آن جلوه ای دیگر بخشیده است؛ ارسی هایی که شیشه های رنگین شان شما را به دنیای خیال انگیز بازی رنگ و نور می برند. شاید در ذهن بسیاری از شما، ارسی همان پنجره های رنگی باشد؛ اما در واقع این عنصر معماری ایرانی، پنجره مشبکی است که به سمت بالا باز می شود و می تواند شیشه های رنگی هم نداشته باشد. ستون ها و دیواره ها و سقف شاه نشین، نقاشی و زرنگاری هایی چشم نواز دارند که هر بیننده ای را سر ذوق می آورند. گچ بری و منبت کاری از دیگر هنرهای به کار رفته در این تالار بزرگ هستند و استفاده از مرمر، ظاهری کاملا شاهانه به آن بخشیده است. دو ستون گچی مارپیچ در شاه نشین دیده می شود که به سبک دوره زندیه نقاشی شده اند. ازاره های مرمرین نقاشی شده از زیبایی های این تالار هستند؛ سنگ هایی که دیوار را از کف تا کمی بالاتر از آن را پوشانده اند. کافیست به زیر پای تان نگاه کنید تا کفپوش معرق هفت رنگ با طرح بته جقه زرد هوش از سرتان ببرد. با وجود این تزیینات چشم گیر، شاه نشین عمارت بادگیر، یکی از تالارهای پرکار و خیره کننده در عمارت های سلطنتی قدیمی محسوب می شود.

2- اتاق های گوشواره و بالاخانه

اتاق های گوشواره از بخش های دیگر عمارت هستند. گوشواره در معماری ایرانی به اتاق هایی گفته می شود که در دوطرف شاه‌نشین ساخته می شوند و ابعادی کوچکتر از آن دارند. دلیل وجود این اتاق ها این بود که در زمان برگزاری مهمانی های بزرگ، فضای کافی برای پذیرایی در شاه نشین وجود نداشت. در این هنگام درهای اتاق های گوشواره را می گشودند تا فضای آنها بر فضای شاه نشین افزوده شود و محل پذیرایی از مهمانان گسترش یابد. کاربری دیگر این اتاق ها استقرار نوازندگان در آن بود.

بالاخانه ها بخش دیگر این عمارت را تشکیل می دهند؛ اتاق هایی در بام عمارت و در طبقه دوم که کاربردهای متفاوتی دارند؛ اما فضاهای مناسبی برای انبار به شمار می روند. مانند هر ساختمان قدیمی و مجلل، عمارت بادگیر نیز دهلیزهایی دارد که به زیبایی آراسته شده اند.

احتمالا شما هم دوست دارید بدانید که علت اضافه شدن اتاق های گوشواره به این بنا چیست؟ اگر پلان عمارت را بررسی کنیم به کانال هایی برمی خوریم که از بادگیرها به حوضخانه می رسند. کانال های برج های شمالی به صورت خطی مستقیم هستند و کانال های برج های جنوبی قوسی منحنی دارند. اگر اتاق های گوشواره نبودند، کانال های شمالی به زیر پله های ورودی بنا می رسیدند که در زیرزمینِ محل پله های ورودی حوضخانه قرار دارد. این تمام ساختار را به هم می ریخت؛ بنابراین معمار با روشی هوشمندانه اتاق های گوشواره را به عمارت بادگیر افزود تا هم زیبایی آن را دو چندان کند و هم مانع برخورد کانال با محل مزبور شود. اگر این کار انجام نمی شد، برج های شمالی و جنوبی باید با کانال های قوسی به زیرزمین می رسیدند با اینکه کلا محل بادگیرها را عوض می کردند که خیلی زیبا نبود و به مزاج بیننده خوش نمی آمد. 

3- حوضخانه | میزبان موزه عکسخانه

در زیر عمارت بادگیر، حوضخانه وسیعی وجود دارد که امروزه به موزه عکسخانه اختصاص یافته است. حوضخانه فضایی تابستان نشین است که در فصول گرم مورد استفاده ساکنان قرار می گرفت و هوایی خنک داشت. بادگیرها به چهار گوشه حوضخانه عمارت، منتهی می شوند و هوای خنک را برای آن به ارمغان می آورند. پادشاهان قاجار اگر در ایام تابستان، در تهران حضور داشتند، زحمت رفتن به ییلاق را به خودشان نمی دادند بلکه به حوضخانه می رفتند و در خنکای آن ساعاتی لذت بخش را سپری می کردند. در گذشته در میان حوضخانه، حوضی مرمرین وجود داشت و به همین دلیل نام حوضخانه را بر آن نهاده بودند. آب توسط جویی ساخته شده از کاشی آبی، به آن هدایت می شد و بر دلپذیری فضا می افزود. امروزه برای جلوگیری از نفوذ رطوبت و آسیب به بنا جریان آب را قطع کرده اند. 

معیر الممالک -از رجال قاجار- حوضخانه بادگیر را در زمان ناصرالدین شاه این گونه توصیف می کند:

انواع طیور زیبا ..... رها کرده بودند، در یک طرف عمارت مزبور نیز لانه و قفس هایی ساخته و پرندگان بسیار از هر قبیل در آن گرد آورده بودند و گاه هنگام دانه دادن به آنها شاه آمده به تماشا می ایستاد و با همراهان سخن از صید طیور و طرز بدام آوردن آنها می راند.

این حوضخانه در سال ۱۳۷۸ خورشیدی مرمت شد و حالا در این مکان موزه عکسخانه برپاست. در اینجا مجموعه ای از عکس های دوره قاجار را همراه با وسايل عکاسی آن زمان می بینید و سفری کوتاه در تاریخ عکاسی ایران خواهید داشت. ناصرالدين شاه علاقه فراوانی به عکاسی داشت و خودش نیز عکاسی می کرد. عکس های خود او نیز در این موزه به نمایش گذاشته شده است و عکس های دیگری نیز با دست خط او در این مجموعه دیده می شود. آنچه در عکسخانه می بینید، مختصری از مجموعه بزرگ عکس های آلبوم خانه كاخ گلستان است که دومين مجموعه تصویری بعد از مجموعه سلطنتی انگلستان به شمار می رود.

4- بادگیرها

چهار بادگیر بلند بر فراز عمارت دیده می شوند؛ سازه هایی از کاشی های معرق آبی و زرد و سیاه که قبه هایی زرین بر فراز آنها خودنمایی می کنند. بادگیر را می توان نوع ابتدایی سیستم تهویه مطبوع دانست. این سازه هوای بیرون از ساختمان را به داخل خود می‌کشد و آن را به داخل خانه هدایت می کند. تشت های آبی درون این بادگیرها تعبیه می کردند تا هوا را خنک و سبک کنند و فضایی دلپذیر را در داغی تابستان بسازند. در عمارت بادگیر، هوای حوضخانه و تالار و اتاق ها با استفاده از همین سازه خنک می شده است. گفته می شود برج های بادگیر این عمارت تنها بادگیرهای مزین به هنر معرق در ایران هستند. 

اما دلیل ساخت این بادگیرها چه بود؟

بادگیرهای جدا از بنا، عناصری متداول در معماری مناطق کویری هستند. قسمت بالایی این نوع سازه روی سطح باغچه قرار می گیرد تا بعد از آبیاری رطوبت به دیوارهای کانال ارتباطی آن نفوذ کند و هوایی را که در آن ها جریان می یابد را خنک کرده و راهی ساختمان و حوضخانه کنند. عمارت بادگیر تنها ساختمان تهران است که چنین بادگیری دارد. این بادگیرها صرفا با هدف خنک کردن فضا ساخته نشده اند بلکه ارتفاع بلند و تزیینات کاشی معرق، اهمیت زیاد آن ها را در چهره ساختمان نشان می دهد. نیت سازنده از ساخت بادگیر و متعاقب آن اتاق های گوشواره، افزودن بر شکوه و عظمت بنای شاهی و رخ نمایی آن است. 

جالب است بدانید که همین بادگیرها باعث شدند تا تاجگذاری مظفرالدین شاه در سال 1313 هجری قمری در این ساختمان برگزار شود چرا که با وجود گرمای شدید هوای شاه نشین عمارت بادگیر بسیار خنک و مطبوع بود. او در این مراسم بر تخت طاووس تکیه زده بود؛ تختی که در آغاز نامش «تخت خورشید» بود و یکی از تخت‌های جواهر نشان سلطنتی ایران به شمار می رود. این تخت در خزانه جواهرات ملی در معرض دید عموم قرار دارد. 

ورود به صفحه اختصاصی معرفی خزانه جواهرات ملی

تاریخچه عمارت

با توجه به مدارک و اسناد موجود احداث عمارت بادگیر در دو دوره صورت گرفته است؛ دوره فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه قاجار. پژوهشگر فقید، یحیی ذکاء در کتاب تاریخچه ساختمان های ارگ سلطنتی تهران و راهنمای کاخ گلستان این بنا را متعلق به دوره فتحعلی شاه می داند و بیشتر پژوهشگران نیز در این زمینه از او اقتباس کرده اند. تزیینات داخلی عمارت بادگیر دلیلی است که باعث شده پژوهشگران چنین فکری در مورد تاریخ ساخت بنا بکنند چرا که تزیینات کاملا منطبق با سایر ساختمان های دوره فتحعلی شاه هستند. با اینکه بنا، هم در دوره ناصری و هم در زمان پهلوی دوم تغییرات فراوانی داشته اما خوشبختانه اصالت تزیینات دستخوش تغییر نشده و استادان به شدت به این موضوع توجه داشته اند.

در کنار این نظریه، به دیدگاه صدیقه گلشن برمی خوریم؛ وی در مقاله خود «گلستان باغ گلستان- ارگ تاریخی تهران»  احداث عمارت بادگیر را به دوره ناصرالدین شاه و به سال 1270 ه.ق نسبت می دهد. این نظریه هم به واسطه تغییرات بنا در این دوره تا حدی درست است و برخی آن را قبول دارند.

نکات جالب دیگر در مورد عمارت، در نقاشی ها و تصاویری است که از آن وجود دارند. اوژن فلاندن (Eugène Flandin)، نقاش و معمار و خاورشناس و سیاستمدار فرانسوی و پاسکال کوست (Pascal Coste) نقاش و معمار و خاورشناس فرانسوی 1256 ه.ق یعنی زمان محمدشاه قاجار به ایران سفر کردند. آنها در مدت بیش از دو سال گزارشی در زمینه آثار باستانی ایران نوشتند و کتابی چند جلدی به نام سفر به ایران در پاریس به چاپ رساندند. در نقاشی های آنان با نظر گرفتن زاویه دید نقاش و همچنین ارتفاع بادگیرهای عمارت، هیچ اثری از بادگیرها دیده نمی شود. در موزه متروپولیتن نیز آلبوم جالب توجهی از دوره قاجار وجود دارد که تصاویر آنها توسط عکاسانی همچون کارلهیان (Frances Carlhian)، لوئیجی پشه (Luigi Pesce)، آنتونی و جیانوزی (Antonio Giannuzzi) و ... به ثبت رسیده اند. در این آلبوم دو قطعه عکس از عمارت بادگیر به چشم می خورد. اولین تصاویر تاریخ دار از عمارت بادگیر، کارهای هنرمندانه محمودخان ملک الشعرا در سال های 1278 و 1281 ه.ق است که از دو زاویه متفاوت کشیده شده اند. بررسی ها حکایت از این دارند که این نقاشی ها از تصاویر جدیدتر هستند چرا که در آنها قبه ای بر فراز بادگیرها دیده می شود. نکته جالب دیگر نقاشی شیر و خورشید در تصاویر است که در نقاشی ها وجود ندارد. 

در سند تاریخی دیگری، رضاقلی خان هدایت از نویسندگان دوره ناصرالدین شاه در میان بناهای ساخته شده توسط ناصرالدین شاه تا سال 1273 ه.ق به عمارت بادگیر هیچ اشاره ای نمی کند. وی در کتابش به نام روضة الصفای ناصری که 10 سال اول سلطنت ناصرالدین شاه را روایت می کند هیچ نامی از این عمارت نمی برد. در ادامه به اسناد و نوشته هایی در مورد جشنی بزرگ در سال 1288 ه.ق بر می خوریم که به استفاده از عمارت بادگیر اشاره می کنند. در نهایت اعتماد السلطنه، از رجال دربار ناصرالدین شاه، ساخت بنا را به پدرش علیخان حاجب الدوله نسبت می دهد؛ ادعایی که بر اساس اسناد تاریخی رد می شود.

دکتر ژوانس فووریه (Zhvans Fvvryh) -پزشک فرانسوی ناصرالدین شاه قاجار- درباره این عمارت می نویسد:

عمارت بادگیر را به این جهت به این اسم خوانده اند که چهار بادگیر در چهار طرف آن به شکل برج درست کرده اند. سمت چپ آن قوش خانه است که حالیه متروک افتاده و سمت راست آن زین خانه (چادرخانۀ ق است و آنها ّ فعلی) است که پر از زین و یراق های معر را تا سقف بر روی هم چیده اند. نمای جلوی آن که عریض است و پنجره های شیشه ای دارد متوجه باغ گلستان است ولی پلکان مرمر آن که از آن جا باید به اطاق ها راه یافت در داخل حیاطی است که در آن در طرف راست عمارت قرار گرفته. در انتهای همین حیاط کارخانه های الماس تراشی سلطنتی قرار دارد و من در آن جا قطعات ناهموار الماس زردی را که از کاپ می آورند و در همین سفر اخیر در اروپا خریده شده بود در دست الماس تراشان دیدم. تقسیمات این عمارات در همه به یک شکل است. همه تالاری دارند و تقریبا اطاق هایی کوچکتر. به همین وضع تزیین داخلی آنها هم به یکدیگر شبیه است و در میان آنها غلبه با چهل چراغ و آویزهای بلوری و آیینه های کوچک که در دیوار نصب کرده اند با گچبری های بسیار زیبا و قاب عکس. در عمارت بادگیر یک عده مجالس نقاشی عالی وجود دارد که کار هنرمندان ایرانی است و انسان از دیدن آن ها به میزان صبر و حوصله و مهارت ایشان پی می برد و دچار اعجاب می شود.

حالا به این سوال می رسیم که دلیل این همه اطلاعات ضد و نقیض چیست؟ چرا در هیچ یک از اسناد دوره فتحعلی شاه اثری از چگونگی ساخت بنا دیده نمی شود و در نوشته های دوره ناصری هم خبری از ساخت و ساز این بنا نیست؟ دلیل آن را می توان این گونه توضیح داد؛ عمارت بادگیر متعلق به فتحعلی شاه بوده اما جزو بناهای سلطنتی نبوده است و به همین دلیل آثار زیادی از آن در اسناد یافت نمی شود.

با وجود همه این اطلاعات و بررسی های تاریخی می توان گفت که عمارت بادگیر ابتدا در عهد فتحعلی شاه، به محمدعلی میرزا دولتشاه -از شاهزادگان مشهور دوران قاجار و سر سلسله خاندان دولتشاهی- تعلق داشته و نایب السلطنه، عباس میرزا آن را مورد استفاده قرار دارده است. این عمارت به ظل السلطان علیشاه میرزا -فرزند فتحعلی شاه- می رسد و او آنجا ساکن می شود. پسر وی سیف الدوله میرزا این عمارت را به چنگ می آورد. پس از چندی به دلیل بروز کدورت بین دولت های ایران و انگلیس در سال 3721 ه.ق، به دلیل آنکه سیف الدوله تحت حمایت انگلیس ها بود، عمارت را از او می گیرند. مسایل سیاسی و در ظاهر ماجرا، توسعه ارگ سلطنتی باعث شد تا بنا به تملک ناصرالدین شاه درآید و علی خان حاجب الدوله، بنا را به شکل امروزی اش درآورد.

مرمت عمارت در سال های مختلف

بر اساس کتیبه موجود در تالار شاه نشین، این بنا در سال 1326 خورشیدی توسط وزارت راه مرمت شده است. نقشه وزارت فرهنگ و شهرداری تهران نیز که توسط سرهنگ محمدرضا غفاری به سال 1323 خورشیدی کشیده شده است حضور اعضای وزارت راه را در این امر تایید می کند. در آن زمان اتاق های عمارت کارکرد اداری پیدا می کنند و نقاشی ها به زیر لایه ای از گچ می روند. سپس ایوانی در قسمت شمالی و جلوی پنجره های ارسی می افزایند تا راه ورود به حوضخانه را تغییر دهند. 

یکی از مرمت های صورت گرفته بر روی عمارت بادگیر به سال 1350 باز می گردد که تغییرات زیادی در ساختمان داده شد. مرحوم مهندس پیر نیا و مرحوم مهندس فروغی ناظران عالی این پروژه بودند و مهندس میرعمادی هم به عنوان مهندس طراح و ناظر مقیم فعالیت می کرد. 

پروژه بین سال های 1349 تا 1350 طراحی و اجرا شد و 300 کارگر برای اتمام آن مشغول کار بودند. استادانی که در این بازسازی فعالیت کردند، عبارت بودند از:

سرمعمار: آقای محمودی

سرپرست نجارها: استاد محمد کارگر و سمسار زاده

آجر کاری و نازک کاری: استاد شعر باف

حجاری ستون ها و شبکه های مرمر: استاد شیرازی

کاشی کاری: استاد کهرنگی

سفت کاری: استاد حسین یزدی

مرمت نقاشی ها: استاد تقی نقاش

آینه کاری ها: برادران طلایی 

یکی از تغییرات مربوط به درِ چوبی بود که تزییناتی با گل میخ داشت. این در به علت آسیب دیدگی شدید، کاملا تعمیر شد و آن را در جای اصلی نصب کردند. ستون های ایوان عمارت بادگیر در ابتدا چوبی بودند که پوششی از آجر و گچ داشتند. این ستون ها به علت پوسیدگی جای خود را به ستون های مرمرین دادند. بر روی ستون های مرمری داخل سالن اصلی هم مرمت هایی اساسی صورت گرفت. 

تیرهای سقف عمارت پوسیده شده بودند که در دو طرف توسط ناودانی ها تقويت شدند. سقف در این زمان تا ریزش فاصله ای نداشت، تقویت شد. نرده های ایوان میله ای بودند که مشبک هایی که طرح شان با الهام از مشبک های مسجد شیخ لطف الله اصفهان، بود، جای شان را گرفتند. یک شیروانی در گوشه شمال شرقی عمارت بادگیر، وجود داشت که خیلی ناهماهنگ به نظر می رسید و آن را در طی مرمت حذف کردند. نمای جنوبی بنا پوشیده از پچ بود که در طی مرت روی آن کاشی کاری انجام دادند. 70 درصد کاشی های کف سالن تخریب شده بود که با طرح های گل و بوته اصفهانی، دوباره ساخته شدند. نقاشی های اتاق های گوشواره که با لایه ای از گچ پوشانده شده بودند، دوباره از زیر این پوشش درآمدند.

نمای داخلی زیرزمین یا حوضخانه بنا در اصل آجری بود اما در یک دوره آن را با گچ پوشانده بودند که در این دوره مرمت، به حالت اولیه خود بازگشت. کف حوضخانه مرمرین شد و کانال های بادگیرها هم تغییراتی به خود دیدند.

در نهایت آنچه آماده شد، چیزی است که ما امروزه می بینیم و از دیدن ظرافتش لذت می بریم.

امکانات رفاهی و گردشگری کاخ گلستان

برای بازدید از عمارت بادگیر، باید به مجموعه گلستان بروید. در مراجعه به کاخ گلستان می توانید از امکاناتی که در آن برای شما در نظر گرفته شده است نیز استفاده کنید:

چایخانه کاخ گلستان: اگر به هنگام بازدید از بناها، احساس خستگی کردید و خواستید کمی استراحت کنید سری به چایخانه بزنید؛ دمنوش های خوش عطر این قسمت، لحظات شیرینی را برای تان رقم می زند. در این بخش می توانید غذا هم سفارش دهید.

عکاسی به سبک قاجاری: اگر می خواهید تجربه بازدیدتان از کاخ گلستان را به شیوه ای متفاوت ماندگار کنید به سراغ غرفه عکاسی بروید، لباس های قاجاری بر تن کنید و چیلیک! یادگاری منحصر به فرد شما آماده است.

دیگر امکانات: در این مجموعه سرویس بهداشتی و نمازخانه هم برای استفاده بازدیدکنندگان وجود دارد.

خدمات جانبی کاخ گلستان

کاخ گلستان به عنوان یک مجموعه فرهنگی و تاریخی به جز فراهم آوردن فرصت بازدید، خدمات جانبی دیگری را نیز ارایه می دهد که در اینجا به آنها اشاره می کنیم:

برای اطلاع در مورد نحوه دسترسی به این واحدها و شرح وظایف آنها به لینک زیر بروید:

ورود به صفحه اختصاصی معرفی کاخ گلستان تهران

اطلاعات بازدید

زمان بازدید: همه روزه به جز 14 خرداد مصادف با رحلت امام خمینی (ره)، 21 رمضان مصادف با شهادت حضرت علی (ع)، تاسوعا و عاشورای حسینی، 28 صفر مصادف با شهادت امام حسن مجتبی (ع)، 25 شوال مصادف با شهادت امام صادق (ع)

ساعات بازدید: 09:30 تا 18:30 در شش ماه اول سال و 09:00 تا 17:00 در شش ماه دوم سال

هزینه بازدید از عمارت بادگیر: 4000 تومان برای اتباع ایرانی و 50000 تومان برای اتباع خارجی

هزینه ورود به مجموعه گلستان: 5000 تومان برای اتباع ایرانی و 100000 تومان برای اتباع خارجی

نکته: بازدیدکننده می تواند تنها نسبت به تهیه یک بلیت و بازدید از یک موزه در مجموعه اقدام کند اما پرداخت ورودی اجباری است.

گروه های زیر می توانند همه روزه به جز روزهای پنج شنبه و جمعه و تعطیلات رسمی از تخفیف برخوردار شوند:

بلیت رایگان

• کلیه کارکنان و بازنشستگان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با ارایه کارت شناسایی 
• پژوهشگران و محققان با ارایه تاییدیه از مراکز تحقیقاتی و علمی مربوطه و هماهنگی با مدیریت موزه 
• مدعوین و میهمانان رسمی دولت با ارایه دعوت نامه مربوطه
• گروه های سنی کمتر از 7 سال با ارایه کارت شناسایی معتبر
• عموم مردم در روز 28 اردیبهشت (روز جهانی موزه)
• اعضای ایکوم (سازمان جهانی موزه ها) با ارایه کارت شناسایی
• کارکنان سازمان میراث فرهنگی کشور و خانواده های آنان با ارایه کارت شناسایی

بلیت نیم بها

• بازنشستگان گرامی و دارندگان کارت منزلت و افراد بالای 70 سال 
• کلیه جانبازان، آزادگان و ایثارگران با ارایه کارت شناسایی یا معرفی نامه
• افراد تحت پوشش کمیته امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی کشور با ارایه معرفی نامه
• بازدید گروهی دانش آموزان و دانشجویان به همراه استادان دانشگاه ها و سرپرستان آنها با ارایه معرفی نامه

نکته: قبل از بازدیدهای گروهی باید با روابط عمومی کاخ گلستان هماهنگی شود و تعیین وقت قبلی صورت گیرد.

نکته: کلیه بازدیدهای رایگان و نیم بها در ایام تعطیلات رسمی سالانه، نوروز (از تاریخ 25 اسفند لغایت 15 فروردین)، پنجشنبه و جمعه های هر هفته لغو می شود.

نکات مهم در زمان بازدید از مجموعه کاخ گلستان

عکاسی در موزه های شمس العماره، بادگیر، عکسخانه و مردم شناسی بدون استفاده از فلاش و سه پايه مجاز است.

عکاسی و فیلم‌برداری در محوطه کاخ گلستان بدون سه پایه مجاز است.

عکاسی حرفه ای با سه پایه و متعلقات ممنوع است مگر آنکه هماهنگی قبلی صورت گیرد.

عکسبرداری در موزه های حوضخانه، نگارخانه، مخصوص و تالار اصلی با هر وسیله ای ممنوع است.

بهتر است بازدیدکنندگان قبل از دیدار از مجموعه با روابط عمومی جهت باز بودن موزه مورد نظر خود تماس بگیرند.

بازدید خود را در مسیرهای تعیین شده انجام دهید. 

دست کودکان خود را به هنگام بازدید رها نکنید تا از مسیر خارج نشوند. عدم کنترل آنها می تواند منجر به برخورد کودکان تان به آثار نمایشی و در نتیجه آسیب به آنها شود.

 فاصله مناسب با حفاظ های شیشه ای و پایه ای را حفظ کنید تا باعث سقوط این حفاظ ها نشوید.

به هیچ عنوان آثار را لمس نکنید. این کار باکتری، رطوبت، تعرق و ... دستان شما را به آثار منتقل می کند و به مرور منجر به ایجاد برخی ترکیبات آسیب رسان در سطح آنها و در نهایت تخریب شان می شود.

در هنگام عکاسی از آثار موزه ای از فلاش استفاده نکنید. فلاش، اشعه های آسیب رسان دارد و به مرور زمان بر روی آثار مختلف مانند تابلوهای نقاشی، بافته ها، آثار دارای رنگینه و... تاثیر بدی می گذارد و موجب از بین رفتن آنها می شود.

در هنگام عکاسی به ویژه در داخل موزه ها از مونوپاد استفاده نکنید چرا که احتمال برخورد با اشیا را افزایش می دهد.

عکاسی حرفه ای با تجهیزات جانبی از قبیل سه پایه و ... در محوطه و داخل موزه ها ممنوع است مگر آنکه مجوز آن صادر شده باشد.

عکاسی تبلیغاتی بدون اخذ مجوزهای لازم در محوطه و داخل موزه ها ممنوع است.

توقف در مسیر بازدید جهت عکس های یادگاری موجب ازدحام جمعیت می شود. به دلیل مسایل حفاظتی از این کار خودداری کنید.

خوراکی خود را به فضای داخلی موزه ها نبرید.

از ریختن زباله در فضاهای داخلی موزه ها و فضای سبز مجموعه خودداری کنید.

ورود کالسکه کودک به داخل موزه ها ممنوع است.

در صورت مشاهده هرگونه خسارت و آسیب بازدیدکنندگان به بناها و آثار موزه ای از قیبل  یادگاری نویسی بر روی بناها، مجسمه های محوطه و درختان باغ، دفتر یگان حفاظت مجموعه را آگاه سازید.

در صورت داشتن هر گونه سوال از راهنمایان موزه کمک بگیرید.

اگر قصد استفاده از اتوبوس را دارید، از خطوطی استفاده کنید که از خیابان خیام گذر می کنند و در ایستگاه گلوبندک توقف دارند.

تاکسی

تاکسی های متعددی از سراسر شهر تهران وجود دارند که شما را به چهارراه گلوبندک می رسانند؛ جایی که در چند قدمی کاخ گلستان قرار دارد. این تاکسی ها را می توانید در مکان هایی مثل فلکه دوم صادقیه، میدان فاطمی، میدان انقلاب، خیابان جمهوری اسلامی، میدان رازی و ... بیابید.

برای آشنایی بیشتر با حمل و نقل عمومی در تهران مطلب زیر را مطالعه کنید:

ورود به صفحه اختصاصی راهنمای حمل و نقل عمومی شهر تهران

توصیه های کارناوالی

نوشتن یادگاری بلایی است با خسارات جبران ناپذیر که به جان جاذبه های تاریخی مان افتاده و هر روز آنها را به نابودی نزدیک تر می کند. به هنگام بازدید از عمارت بادگیر، یادتان باشد که این کار تنها نابودی یک میراث جهانی را به دنبال دارد.

برای آگاهی از رویدادها و نمایشگاه های مجموعه کاخ گلستان سری به این لینک بزنید و در جریان آخرین اتفاقات در این مجموعه قرار گیرید.

سخن آخر

جاذبه های تاریخی تهران، بخش مهمی از دیدنی های این شهر را تشکیل می دهند. با وجود مدرن شدن پایتخت و به وجود آمدن ساختمان های بلند و نوساز در گوشه و کنار آن، می توانید باز هم ردپای گذشته ها را ببینید و حال و هوای تان را در این دیار عوض کنید. اگر تجربه بازدید از عمارت بادگیر را داشته اید، آن را با دیگر دوستان کارناوالی به اشتراک بگذارید. 

می دانستید که می توانید جزو خانواده کارناوال باشید و عکس ها و سفرنامه های تان را برای همیشه در این دنیای مجازی ماندگار کنید؟ اگر علاقه مندید، به لینک زیر بروید و در چند ثانیه یک کارناوالی شوید:

کــــــــارناوالی شــــــــو