پارک ملی دیلیجان ارمنستان | سوئیس سرزمین قفقاز

ارمنستان کشوری کوچک در همسایگی کشور ماست که در چند سال اخیر بیشتر مورد توجه گردشگران ایرانی قرار گرفته است. وقتی هزینه های پایین سفر و دسترسی آسان به این کشور را بررسی می کنیم، به سادگی متوجه می شویم چرا ارمنستان این روزها بیش از پیش محبوب است. البته آن هایی که ارمنستان را برای سفر انتخاب می کنند، در طی یک حرکت از پیش تعیین شده، سفر خود را به شهر ایروان، پایتخت این کشور محدود می کنند و در نهایت سفری کوتاه و نه چندان جذاب را رقم می زنند. امروز کارناوال می خواهد سفر شما را از سایرین متمایز کند، دست شما را بگیرد و بخشی از جذابیت های بکر و شناخته نشده ارمنستان را به شما نشان دهد...

پارک ملی دیلیجان، جایی است که ما برای شما در نظر گرفته ایم. این پارک ملی با طبیعت خارق العاده و نفسگیرش، روی دیگری از ارمنستان را در برابر شما قرار می دهد که تورها و آژانس های گردشگری معمولا از پسش بر نمی آیند. از جذابیت های پارک ملی دیلیجان همین بس که در میان مردم این مرز و بوم با نام «سوئیس ارمنستان» شناخته می شود. دشت های پرگل، رودخانه های فصلی، جنگل های انبوه و طبیعت غرق در مه تنها بخشی از اغواگری پارک ملی دیلیجان هستند. وقت را تلف نکنید، همراه کارناوال بیایید تا با چشمان خودتان این طبیعت بهشتی را از نزدیک ببینید.

چرا پارک ملی دیلیجان ارمنستان؟

با انتخاب این پارک ملی، در سوئیس ارمنستان گردش می کنید.

طبیعت و تنوع گونه های گیاهی و جانوری این پارک منحصر به فرد است.

یکی از 4 پارک ملی این کشور است.

با سفر به این پارک، تفریحات و دیدنی های مختلفی پیش روی شما قرار می گیرد.

آشنایی با پارک ملی دیلیجان | Dilijan National Park

پارک ملی دیلیجان، پارکی وسیع و بکر است که در شمال شرقی کشور ارمنستان قرار دارد و یکی از جذاب ترین و دیدنی ترین مناظر طبیعی این کشور محسوب می شود، به طوری که آن را با نام سوئیس ارمنستان می شناسند. در مجموع کشور کوچک ارمنستان 4 پارک ملی دارد که دیلیجان یکی از قابل توجه ترین آن هاست. این پارک ملی وسعتی برابر با 24000 هکتار داشته و انواعی از جنگل های راش و بلوط ارزشمند در آن به چشم می خورد که تحت حفاظت قرار دارند. البته که تنوع زیستی و گیاهی پارک دیلیجان در این درختان خلاصه نمی شود و درختان دیگری چون سرخدار، کاج، ممرز، سرخ چوب و ... نیز بخشی از این پهنه وسیع و سرسبز را به خود اختصاص داده اند. وقتی پارک ملی دیلیجان را برای گشت و گذار و طبیعت گردی انتخاب می کنید، باید برای کوهنوردی های گاه و بیگاه آماده باشید و دل تان را برای رو به رویی با دریاچه های کوهستانی و شفاف صابون بزنید. دیلیجان جایی است که طبیعتش شما را ذوق زده می کند و در عین حال می توانید از بازدید صومعه ها و کلیساهای تاریخی آن لذت ببرید. در حین گشت و گذار در این پارک ملی دره ها و تنگه های بسیار، انشعبات رود و مناظر متنوعی از چمنزارهای کوهستانی تا زمین های کوچک کشاورزی و ... را خواهید دید.

اگر بخواهیم به موقعیت جغرافیایی پارک ملی دیلیجان اشاره کنیم، خوب است بدانید که این پارک در استان تاووش (Tavush) واقع شده و از روی دامنه کوه های پامبک (Pambak) شروع می شود و تا روی دامنه کوه های آرگونی (Areguni)، میاپور (Miapor)، آیجوان (Ijevan) و حلب (Halab) ادامه پیدا می کند. ارتفاع این پارک ملی در حدود 1070 تا 2300 متر بالاتر از سطح دریاست و همچنین رود آقستو (Aghstev)، گتیک (Getik) و انشعبات‌ شان نیز از بخش های مختلفی از پارک ملی دیلیجان عبور می کنند. 

دیدنی های پارک ملی دیلیجان

همان طور که اشاره شد پارک ملی دیلیجان دیدنی های بسیاری دارد که در این جا ما با جذاب ترین ها آشنا می شویم:

1- دریاچه پارز | Lake Parz

دریاچه پارز نه تنها یکی از زیباترین بخش های پارک ملی دیلیجان است بلکه یکی از زیباترین دریاچه های کشور ارمنستان به شمار می رود. کافیست نگاهی به عکس های این دریاچه بیندازید تا شما هم تصدیق کنید که چه طبیعت دلبرانه ای در انتظارتان است. این دریاچه که بر اثر تغییرات جغرافیایی پدید آمده است، وسعتی برابر با 3 هکتار دارد. طول و عرض دریاچه پارز را نیز به ترتیب در حدود 350 و 100 متر ارزیابی می کنند. در دریاچه پارز می توانید قایق سواری و ماهیگیری را تجربه و یا اطراف آن را برای کمپ و پیک نیک انتخاب کنید. 

یکی از هیجان انگیزترین تفریحاتی که این جا پیش روی شما قرار دارد، زیپ لاین سواری بر فراز دریاچه است. 

خوب است بدانید تا این دریاچه را می توانید با ماشین طی کنید و مجبور به پیاده روی نیستید. با ماشین نزدیک 30 دقیقه از شهر دیلیجان تا دریاچه پارز راه است.

2- صومعه هاگارتسین | Haghartsin Monastery

اگر راه خود را به سوی بخش شمالی پارک ملی دیلیجان کج کنید، در دل جنگل های انبوه، با صومعه زیبا و تاریخی هاگارتسین رو به رو خواهید شد. این صومعه که فاصله‌ای 15 کیلومتری از شهر دیلیجان ارمنستان دارد، در طی قرن های دهم تا سیزدهم میلادی ساخته و به مرکز معنوی و فرهنگی منطقه بدل شد. وقتی به درون صومعه هاگارتسین بروید، 3 کلیسای مختلف با نام های کلیسای سنت آستواتساتین، سنت گریگوری و سنت استپانوس در آن خواهید دید. البته به غیر از کلیساها، چند بخش دیگر نیز در این صومعه تاریخی وجود دارد که یکی از آن ها قبرستان خانواده سلطنتی باگراتونی (Bagratuni) است. 

3- صومعه گشوانک | Goshavank Monastery

صومعه گشوانک، یکی دیگر از بخش های تاریخی و قابل توجهی است که نباید دیدنش را در پارک ملی دیلیجان از دست بدهید. این صومعه 900 ساله، در نزدیکی روستایی به نام «گش» قرار دارد و در واقع نام خود را نیز از همین روستا گرفته است. امروزه صومعه گش گرچه به مانند روزهای گذشته خود کارکردی مذهبی ندارد؛ اما به یکی از محبوب ترین جاذبه های منطقه بدل شده است. صومعه گشوانک با وجود قدمت بسیارش امروز در وضعیت خوبی قرار دارد چرا که بازسازی ها و رسیدگی های پی در پی، این میراث ارزشمند را از خطر تخریب در امان نگه داشته اند.

یکی از ویژگی های قابل توجه گشوانگ، وجود یکی از ممتازترین نمونه های خاچکار جهان در این صومعه است. خاچکارها یا چلیپاسنگ ها در واقع نوعی سنگ قبرهای قدیمی بوده که به تزیینات، نمادها و حکاکی های منحصر به فردی آراسته شده اند. 

برای دسترسی به صومعه گشواناک می توانید از ماشین و یا پیاده روی استفاده کنید. 

4- دریاچه گش | Gosh lake

دریاچه کوهستانی و زیبای دیگری در محدوده وسیع پارک ملی دیلیجان قرار دارد که با نام «گُش» شناخته می شود. این دریاچه که در بخش جنوب شرقی پارک ملی واقع شده، با شهر دیلیجان فاصله ای 24 کیلومتری دارد و ارتفاع آن از سطح دریا برابر با 1450 متر است. طول و عرض دریاچه گش را در حدود 100 و 80 متر ارزیابی کرده و حداکثر عمق آن را برابر با 8 متر می دانند. بنابر گزارش های موجود، آب دریاچه در روزهای تابستانی تا 14 درجه سانتی‌گراد نیز افزایش می یابد و برای دریاچه ای کوهستانی این دما، قابل توجه است. 

برای دسترسی به دریاچه گش ابتدا خود را به روستای گش برسانید. پس از آن باید بدانید یک پیاده روی 4.2 کیلومتری و البته آسان در انتظار شماست. ابتدا به سوی خود دریاچه بروید و ساعاتی را در کنار زیبایی منحصر به فرد و دل انگیزش سپری کنید. پس از آن شاید دل تان خواست در اطراف دریاچه گردشی کنید و به سراغ چشمه های آب گرم نزدیک آن بروید و یا از سازه های صخره ای متنوعش بازدید کنید.

در مجموع دریاچه گش و طبیعت اطرافش مکانی مناسب برای ماهیگیری و صید میگو بوده و طبیعت گردی، کمپ و آفرود گزینه های جذابی برای این بخش هستند. 

5- صومعه ماتوساوانک | Matosavank 

ماتوساوانک یکی دیگر از صومعه های تاریخی و قرون وسطایی پارک ملی زیبای دیلیجان است. سال ساخت این صومعه کوچک به 1247 میلادی بر می گردد و در فاصله 3 کیلومتری شمال غربی شهر دیلیجان واقع شده است. وقتی از بیرون نگاهی به ساختمان صومعه می اندازید، احتمالا در ابتدا متوجه نمی شوید با چه ساختمانی رو به رو شده اید و ممکن است آن را تنها با یک بنای قدیمی اشتباه بگیرید. صومعه ماتوساوانک در ظاهر بیرونی شباهتی به دیگر صومعه های هم عصر خود ندارد و در آن خبری از گنبد و معماری کلیساگونه نیست. 

اگر می خواهید خود به تنهایی دست به ماجراجویی و گردش در پارک ملی دیلیجان بزنید، بازدید از این صومعه به شما توصیه نمی شود چرا که مسیر آسانی ندارد و بسیاری از راهنمایان گردشگری بومی نیز برای پیدا کردن مسیرش به مشکل می خورند. 

6- صومعه جوختاک وانک | Jukhtakvank

اگر به هر ترتیبی خودتان را به صومعه ماتوساوانک رساندید، پس بازدید از صومعه جختاک وانک را از دست ندهید. این صومعه قرن یازدهمی درست در نزدیکی ماتوساوانک قرار و از شهر دیلیجان فاصله ای 3.2 کیلومتری دارد. این صومعه در مجموع دو کلیسا دارد که کلیسای بزرگتر با نام سنت گریگور شناخته می شود و نقشه ای صلیبی شکل دارد. امروزه متاسفانه بخشی از ساختمان کلیسای سنت گریگور از بین رفته است اما دیوارهای خارجی آن دست نخورده باقی مانده اند. اگر به این کلیسا در صومعه جوختاک وانک برسید، خواهید دید که در حال حاضر سازه هایی فلزی در اطراف دیوار بیرونی کلیسای سنت گریگور قرار داده اند تا از آن محافظت کنند. 

کلیسای کوچکتر صومعه، آستواتساتسین نام دارد و درست در غرب کلیسای سنت گریگور به چشم می خورد. درون این کلیسا سنگ نوشته هایی وجود دارد که از سازنده کلیسا و زمان ساخت آن اطلاعاتی می دهد. 

7- دریاچه تزرکا | Lake Tzrka

یکی از دیگر دریاچه های زیبایی که در پارک ملی دیلیجان می توانید از آن بازدید کنید، دریاچه تزرکاست. این دریاچه در مقایسه با پارز و گش، وسعت کمتری دارد؛ اما همچنان جذابیت های مخصوص خود را داشته و نمی توان بازدیدش را از دست داد. از طرفی، مسیر دسترسی به این دریاچه نیز بسیار دیدنی است و اگر به طبیعت گردی علاقه دارید می توانید با یک تیر دو نشان بزنید. البته دسترسی به دریاچه تزرکا تنها از طریق پیاده روی نیست و با ماشین هم می توانید به این دریاچه بروید.

دریاچه تزرکا، وسعتی 2000 متر مربعی دارد و عمق آن بین 6 تا 10 متر ارزیابی می شود. البته عمق برخی از قسمت های دریاچه بیش از 10 متر است. جالب آن که از آب دریاچه تزرکا که در نزدیکی روستای گش قرار دارد برای مصارف آشامیدن و آبیاری محوصلات کشاورزی استفاده می کنند همچنین بد نیست بدانید که در گذشته این دریاچه محلی برای پرورش زالو جهت کاربرد سنتی و غیر سنتی بود؛ اما امروزه دیگر در این دریاچه زالو وجود ندارد. اما این نام همچنان بر روی دریاچه مانده است. تزرکا در زبان بومی به معنای زالوست. 

در اطراف دریاچه تزرکا چند آلاچیق وجود دارد که می توانید در آن ها پیک نیک کنید. 

8- صومعه آغاوناوانک | Aghavnavank Monastery

صومعه آغاوناوانک نیز در طی قرن های 12 تا 13 میلادی ساخته شد و درست در نزدیکی روستایی به همین نام قرار دارد. جنگل آغنابات اطراف صومعه را احاطه کرده است و به جهت بیشه درختان سرخدارش شهرت دارد. صومعه آغاوناوانک، ساختمانی کوچک با گنبدی مرکزی است که با سنگ های زرد رنگ بنا شده است. در گذشته تمام سقف و گنبد صومعه به سنگ هایی صیقلی مزین بودند که امروزه از اغلب آن ها اثری نمانده و تنها تعدادی از آن ها در بخش سقف دیده می شوند. 

در بخش جنوبی صومعه چندین عمارت به چشم می خورد که احتمالا روزگاری محلی برای سکونت کشیشان و مسوولان کلیسا بوده است.

بد نیست بدانید در 50 متری صومعه، محلی برای پیک نیک در کنار رودخانه وجود دارد. 

9- قلعه مانتاش | Mantash Fortress

این قلعه بر بالای کوهی پرشیب در نزدیکی رودخانه آقستو (Aghstev) قرار دارد که در 25 کیلومتری شمال شرقی شهر دیلیجان واقع شده است. جالب آن که این قلعه تاریخی تحت فرمان عرب ها در این منطقه بنا شد و تا مدت مدیدی یکی از دژهای غیر قابل نفوذ ارمنی ها محسوب می شد. 

قلعه مانتاش دو ورودی دارد که هر دو از سنگ های بزرگی ساخته شده اند. قلعه در قسمتی که به سوی کوهستان است به دیوارهای بلندی مجهز شده که در بالا به شکل هرم هستند.

ورودی اصلی قلعه مانتاش در گوشه جنوب غربی دشت قرار گرفته و در شرق دیوار کوهستانی است.

تفریحات پارک ملی دیلیجان

وقتی پارک ملی دیلیجان را برای گشت و گذار انتخاب می کنید، تفریحات مختلف و متنوعی پیش روی شماست.

1- کوهنوردی و پیاده روی

یکی از بهترین فرصت های کوهنوردی و طبیعت گردی همزمان را در سوئیس ارمنستان یعنی پارک ملی دیلیجان دارید. خوب است بدانید برای این کار مسیرهای مختلفی وجود دارد که در طی آن ها علایم گردشگری و امکانات دیگری تعبیه شده است. از آن جا که شرح این مسیرها، فاصله و دیگر مواردشان بسیار مفصل است، برای اطلاعات بیشتر بخش مسیر در این مقاله را ببینید.

 2- پیک نیک

در بخش های زیادی از پارک ملی دیلیجان می توانید پیک نیک کنید. از اطراف دریاچه های بزرگ و کوچک پارک ملی گرفته تا در دیگر بخش ها. 

3- ماهیگیری

دریاچه های پارز و گش در خود ماهی های بزرگ و کوچکی دارند و شما این اجازه را دارید تا در این محوطه به ماهیگیری مشغول شوید. اگر از علاقه مندان این تفریح هستید، آوردن وسایل ماهیگیری را فراموش نکنید.

4- قایق سواری

اگر راه تان را به سوی دریاچه پارز کج کنید، قایق های بزرگ و کوچکی را در این دریاچه زیبا خواهید دید که امکان گردشی آبی را برای شما فراهم می کنند.

 5- عکاسی

محال است به دل طبیعت دل انگیزی چون پارک ملی دیلیجان بروید و چند عکس نگیرید. فرقی ندارد عکاسی حرفه ای هستید و یا گردشگری علاقه مند به ثبت تصاویر. دوربین تان را همراه بیاورید و از داشتن باتری و کارت حافظه اضافی مطمئن شوید. همچنین اگر به عکاسی از حیات وحش علاقه دارید، باید بدانید پارک ملی دیلیجان موقعیت بسیار جذابی برای این کار است، بنابراین لنز تله خود را فراموش نکنید.

6- پرنده نگری

در پارک ملی دیلیجان پرندگان بسیاری زندگی می کنند که می توانید آن ها را از نزدیک ببینید. بنابراین دوربین شکاری خود را فراموش نکنید و مدتی را نیز به این کار اختصاص بدهید. 

7- اسب سواری

یکی دیگر از تفریحات جذاب در پارک ملی دیلیجان، اسب سواری است. برای این کار خودتان را به یکی از روستاها برسانید و در ازای سواری اسب ها، هزینه ای به بومیان آن جا بپردازید.

مسیر های پیاده روی و کوهنوردی در پارک ملی دیلیجان

همان طور که در بخش کوهنوردی هم اشاره کردیم، مسیرهای مختلفی برای طبیعت گردی در این پهنه وسیع وجود دارد که انتخاب هر یک، شما را به سوی یکی از جاذبه های پارک ملی دیلیجان راهنمایی می کند. در مجموع 11 مسیر پیاده روی و یک مسیر دوچرخه سواری در پارک ملی دیلیجان وجود دارد که در این جا با جزییات و خصوصیات هر یک آشنا می شویم.

مسیر اول (E1): دیلیجان - ماتوساوانک | Dilijan - Matosavank

برای دسترسی به نقطه شروع مسیر اول از میدان دیلیجان شروع کنید، وارد جاده وانادزور شوید (Vanadzor) و 3 کیلومتر را پشت سر بگذارید. به زودی به خیابان آبویان (Abovyan St) خواهید رسید. در این خیابان 2.8 کیلومتر پیش بروید تا به نقطه شروع مسیر برسید.

شرح مسیر: جاده خاکی را 50 متر به سمت پایین طی کنید تا به رودخانه برسید. از روی پل که بگذرید، در سوی دیگر آن با آلاچیق ها مواجه می شوید که می توانید در آن قدری استراحت کنید. با ادامه مسیر این بار باید سراشیبی را بالا بروید تا به مسیری پیچ در پیچ برسید. به صعود خود ادامه داده تا به دو راهی مسیر نزدیک شوید. وارد مسیر اول مرکزی (Central One) شده و 400 متر پیاده روی کنید. پس از آن به چپ بپیچید و وارد مسیری باریک و پوشیده از علف بشوید. از این محوطه پوشیده از درختان گذر کنید تا در انتها به صومعه ماتوساوانک برسید. 

جاذبه های مسیر: در این مسیر می توانید گوزن های پارک را ببینید و از آواز گوش نواز پرندگان مختلف لذت ببرید و همچنین اگر دقت کنید، می توانید عقاب ها و شاهین ها را در آسمان و سنجاب ایرانی را بر روی درختان ببینید. از جمله گیاهان مسیر اول نیز می توان به درختان راش، بلوط و ممرز اشاره کرد. همچنین بعد از باران می توانید از قارچ های خوراکی مسیر استفاده کنید. 

طول مسیر: 1.5 ساعت | 1.2 کیلومتر (مسیر رفت: 45 دقیقه)

علامت: دارد

درجه سختی: متوسط

ارتفاع مسیر: 1401 تا 1520 متر

نوع مسیر: دو طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر دوم (E2): دیلیجان - جوختاک وانک - کلیسا | Dilijan - Jukhtakvank - Chapel

نقطه شروع مسیر دوم نیز با مسیر اول یکی است و بنابراین لازم است از میدان دیلیجان وارد جاده وانادزور شوید (Vanadzor) و 3 کیلومتر را پشت سر بگذارید. به زودی به خیابان آبویان (Abovyan St) خواهید رسید. در این خیابان 2.8 کیلومتر پیش بروید تا به نقطه شروع مسیر برسید.

شرح مسیر: از نقطه شروع، سمت راست جاده را بگیرید و 600 تا 700 متر پیاده روی کنید تا به صومعه جوختاک وانک برسید. زمانی را برای بازدید از این صومعه کنار بگذارید و بازدید از قبرستان نزدیکش را از دست ندهید. پس از آن در فاصله 200 متری شمال شرقی صومعه، آلاچیقی را خواهید دید. پس از استراحت راه تان را ادامه دهید و در میانه راه از نوشیدن آب سرد چشمه غفلت نکنید. در مسیر سمت چپ گلوگاه پیاده روی کنید و به سمت راست بپیچید. 300 متر را طی کنید، از گلوگاه بگذرید و سراشیبی را بالا بروید. از تپه بالا رفته و سپس به راست بپیچید. حالا باید سنگ قبرهای باستانی را ببینید. راه‌تان را با گذر از مزرعه ادامه دهید و از روی رودخانه هم عبور کنید. حالا 500 متر پیاده روی تا آلاچیق دوم، راه است. پس از آلاچیق 200 تا 250 متر تا دو راهی فاصله است که باید به سمت راست بروید. از این جا تا انتهای مسیر و کلیسای مرموز، 600 متر پیاده روی در پیش دارید. 

جاذبه های مسیر: در مسیر دوم، درختان میوه داری چون سیب و گلابی در انتظار شما هستند. همچنین جانورانی چون روباه و خرگوش در طی مسیر دیده می شوند. 

طول مسیر: 1.5 ساعت | 3 کیلومتر

علامت: دارد

درجه سختی: متوسط

ارتفاع مسیر: 1401 تا 1520 متر

نوع مسیر: یک طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی و جنگلی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر سوم (E3): دیلیجان - شاماخیان - هاگارتسین | Dilijan - Shamakhyan - Haghartsin

برای رسیدن به نقطه شروع مسیر سوم، از میدان دیلیجان وارد جاده وانادزور شده، 2.8 کیلومتر را طی کنید، به راست بپیچید و وارد منطقه شاماخیان شوید. با پشت سر گذاشتن 3 کیلومتر، به نقطه شروع می رسید.

شرح مسیر: از سمت راست جاده خاکی، مستقیم پیش بروید. پس از 1.2 کیلومتر پیاده روی به رودخانه خواهید رسید (توجه داشته باشید که در مسیر برگشت 2.8 کیلومتر طول می کشد تا به رودخانه برسید.) درسمت راست رودخانه کلیسایی کوچک به چشم می خورد و در ادامه تعدادی آلاچیق در راه می بینید که برای استراحت و فراز از گرما و باران می توانید از آن ها استفاده کنید. همچنین در طی مسیر از مزرعه هایی عبور می کنید که می شود از گیاهان و سبزیجات شان استفاده کنید. با فاصله گرفتن از رودخانه، از سراشیبی بالا بروید و 1 کیلومتر پیاده روی کنید تا به دو راهی مسیر برسید. مسیر خودتان را از سمت راست ادامه بدهید تا پس از یک مسافت 1.4 کیلومتری به چمنزاری زیبا برسید. در سمت چپ صخره هایی مرتفع به چشم می خورد و بخش کوهنوردی مسیر آغاز می شود. از آن ها بالا بروید تا به مرتفع ترین نقطه مسیر برسید. از این جا چشم اندازی فوق العاده از پارک ملی دیلیجان پیش روی شما قرار می گیرد. از این نقطه پایین بیایید و به چمنزار برگردید و از گل های وحشی آن لذت ببرید. با 5 کیلومتر پیاده روی دیگر، خودتان را به صومعه زیبا و تاریخی هاگارتسین خواهید رساند. 

جاذبه های مسیر: از جمله حیوانات مسیر سوم می توان به گرگ، روباه، خرگوش و گوزن اشاره کرد. همچنین در طول مسیر گل های رز و درختانی چون بارانک، زالزالک و ... خودنمایی می کنند. 

طول مسیر: 5 ساعت | 12 کیلومتر

علامت: برخی نقاط ندارد

درجه سختی: دشوار

ارتفاع مسیر: 1440 تا 2574 متر

نوع مسیر: یک طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی و جنگلی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر چهارم (E4): دریاچه پارز - گشوانگ | Lake Parz - Goshavank

از میدان شهر دیلیجان به سوی ایجوان حرکت کنید و 6.5 کیلومتر را پشت سر بگذارید. با دیدن تابلو دریاچه پارز به سمت راست بپیچید و 10 کیلومتر را طی کنید تا به دریاچه زیبای پارز برسید.

شرح مسیر: مسیر چهارم از سمت چپ دریاچه پارز شروع می شود و در ادامه از میان جنگل سرسبز و انبوه می گذرد. حدود 500-600 متر که پیاده روی کنید، به خاچکارها می رسید که در سمت راست شما هستند. راه‌تان را ادامه دهید تا به رودخانه برسید. از آن عبور کنید و سراشیبی را بالا بروید. با 1.3 تا 1.5 کیلومتر پیاده روی دیگر، مسیر به سمت چپ ادامه می یابد و از رودخانه دوم عبور می کنید. صعود از جاده خاکی و بعضا گلی را ادامه داده و به چپ بپیچید. پس از آن 400 متر تا چمنزاری زیبا راه در پیش دارید که با عبور از آن به روستای گش نزدیک می شوید. از روستای گش تا صومعه گشوانک 2.5 کیلومتر فاصله است. 

جاذبه های مسیر: در مسیر چهارم گیاهانی چون شقایق ایرانی، تمشک وحشی، مرزنگوش و ... در انتظار شماست و همچنین می توانید حیواناتی چون دوزیستان اطراف دریاچه، گربه وحشی، جوجه تیغی، گوزن، روباه و خرگوش خاکستری را از نزدیک ببینید.

طول مسیر: 2.5 ساعت | 7.5 کیلومتر

علامت: دارد

درجه سختی: متوسط

ارتفاع مسیر: 1230 تا 1354 متر

نوع مسیر: یک طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی و جنگلی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر پنجم (E5): دیلیجان - تتوجور - دریاچه پارز | Dilijan - Ttujur - Lake Parz

از میدان دیلیجان به سمت میدان مرکزی شهر پیش بروید و خود را به مرکز نگهداری کودکان دیلیجان برسانید.

شرح مسیر: از نقطه شروع، پیاده روی را آغاز کنید و 800 متر را پشت سر بگذارید تا به آلاچیق برسید. پس از آن مسیری 400 متری تا رودخانه در پیش دارید، از آن بگذرید و از تپه کوچک بالا بروید تا چمنزار را در برابر خود ببینید. با پیاده روی در طول جاده اصلی به منطقه پوجور دیلی (Pujur Dilli) خواهید رسید و سپس بقایایی از یک کلیسای قدیمی و تعدادی خاچکار به چشم می خورند. در همین محل یک آلاچیق و چشمه آب معدنی وجود دارد که برای رفع خستگی خوب است. با ادامه دادن مسیر به دو راهی می رسید که لازم است به سمت چپ بروید تا به روستای تتوجور برسید. در این مسیر نیز یک آلاچیق دیگر خواهید دید. بعد از آن رودخانه را پشت سر بگذارید، سراشیبی را بالا بروید تا وارد جنگل شوید. پس از 1.5 کیلومتر پیاده روی، به راست بپیچید و با قدری کوهنوردی به بالا صعود کنید. سپس از روی رودخانه عبور و تابلوهای دریاچه پارز را دنبال کنید. وارد مسیری آسفالته خواهید شد که شما را به سوی دریاچه هدایت می کند. 

جاذبه های مسیر: گیاهانی چون آقطی، تمشک وحشی، شاه توت و شقایق ایرانی از جمله گیاهانی است که در مسیر پنجم به چشم می خورند و پرندگانی مانند سار، دیوار خزک و دارکوب بخشی از گونه های حیوانی مسیر هستند. 

طول مسیر: 3.5 ساعت | 10 کیلومتر

علامت: ندارد

درجه سختی: متوسط

ارتفاع مسیر: 1354 تا 1420 متر

نوع مسیر: یک طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی و جنگلی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر ششم (E6): روستای آغاوناواناک - بیشه سرخ چوب ها | Aghavnavank Village - Redwood Grove

از شهر دیلیجان و بزرگراه آیجوان شروع کنید و 16 کیلومتر را پشت سر بگذارید. پس از آن به سمت راست و به سوی شهر چامباراک بپیچید. 11 کیلومتر دیگر را در کنار روستای آغاوناوانک طی کنید تا به نقطه شروع مسیر برسید. 

شرح مسیر: پیاده روی در جاده کنار رودخانه را آغاز و 700 و 800 متر را به همین صورت طی کنید تا به صخره هایی خزه پوش شده در سمت چپ خود برسید. با ادامه دادن این راه، به زودی به کلیسای آستواتساتسین (Astvatsatsin Church) خواهید رسید. این کلیسا در قرن سیزدهم ساخته شده و در بخش جنوبی، بقایایی از آن را خواهید دید. همچنین در همین مکان و بخش شرقی مسیر، روستایی قدیمی خواهید دید که بقایای آن با درختان در هم تنیده جنگل پوشانده شده است. به زودی و با فاصله 100 متری از کلیسا، به آلاچیقی چوبی و مناسب خواهید رسید که می توانید قدری استراحت کنید و از آب خنک چشمه اش لذت ببرید. خوب است بدانید در همین مکان یکی از خاص ترین درختستان های سرخدار در منطقه قفقاز را خواهید دید. در این بخش درختانی با قدمت 200 تا 300 سال وجود دارند که ارتفاع آن ها تا 25 متر هم می رسد. 

جاذبه های مسیر: از جمله گیاهان این مسیر می توان به دم اسبی صحرایی، مرزنگوش، نعنا و تمشک وحشی اشاره کرد. همچنین اگر خوش شانس باشید می توانید دارکوب سیاه و گوزن را در این مسیر زیبا ببینید. 

طول مسیر: 1.5 ساعت | 1.7 کیلومتر (مسیر رفت : 45 دقیقه)

علامت: دارد

درجه سختی: متوسط

ارتفاع مسیر: 1401 تا 1520 متر

نوع مسیر: دو طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر هفتم (E7): روستای هاگارتسین - قله آبغاکار | Haghartsin - Abeghakar

از میدان دیلیجان وارد بزگراره ایجوان شوید و راه تان را به سمت روستای هاگارتسین ادامه دهید. پس از 700 متر به چپ بپیچید و سفر را آغاز کنید. 

شرح مسیر: از جاده خاکی به سمت بالا حرکت و 400 متر پیاده روی کنید. حالا به چشم انداز شگفت انگیزی از روستای هاگارتسین خواهید رسید. راه تان را ادامه دهید، از گورستان روستا عبور کنید تا پس از 500 متر پیاده روی، دو راهی مسیر را ببینید. اگر از سمت چپ ادامه دهید، پس از 700 متر آلاچیق هایی را در دو طرف جاده می بینید و همزمان امکان نوشیدن آب چشمه را دارید. پس از استراحت پیاده روی در مسیر را پیش بگیرید و تا به دو راهی دیگری برسید. این بار نیز از سمت چپ ادامه دهید و پس از کمی خاچکارهای مسیر را ببینید. در ادامه دو راهی دیگری نیز در انتظار شماست که این بار هم همچنان به چپ می پیچید. پس از 1.6 کیلومتر به دامنه کوه آبغاکار می رسید . این کوه ارتفاعی 500 متری دارد که اگر از آن بالا بروید، چشم انداز زیبایی از رودخانه، روستاهای اطراف، صخره های پایین دست و غارها در برابر شما شکل می گیرد.

جاذبه های مسیر: در مسیر هفتم حیواناتی چون گوزن و خرگوش توجه‌تان را جلب می کنند و در بالای قله آبغاکار نیز عقاب ها و شاهین هایی را خواهید دید. درختان بارانک و زالزالک و نعنای کوهی نیز مسیر شما را آراسته اند. 

طول مسیر: 4 ساعت | 5.5 کیلومتر (مسیر رفت: 2 ساعت)

علامت: برخی نقاط ندارد

درجه سختی: دشوار

ارتفاع مسیر: 1075 تا 1550 متر

نوع مسیر: دو طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی و علفی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر هشتم (E8): دیلیجان - آیریدشت | Dilijan - Ayridasht 

از میدان دیلیجان شروع کنید، وارد جاده وانادزور شوید و 2.5 کیلومتر را پشت سر بگذارید. وارد منطقه شاماخیان شوید و پس از 3 کیلومتر، به نقطه شروع خواهید رسید. 

شرح مسیر: پیاده روی از جاده اصلی را شروع کنید، پس از 500 متر به دو راهی خواهید رسید، به چپ بپیچید. همچنان در طی جاده اصلی پیش بروید و 3 کیلومتر را پیاده روی کنید. سپس به دو راهی دیگری خواهید رسید که باز هم چپ انتخاب شما خواهد بود. یک کیلومتر دیگر را پشت سر بگذارید تا چشمه آب خنکی در سمت راست ببینید. با ادامه مسیر به چمنزار کوهستانه و تابستانه ای می رسید که می توانید محصولات ارگانیک از آن تهیه کنید. همچنان در جاده اصلی پیش بروید تا به دامنه کوه آیری برسید. اگر از کوه بالا بروید، با دیدن منظره ای خارق العاده از پارک ملی پاداش دریافت می کنید. 

جاذبه های مسیر: در این مسیر دلپذیر با دیدن گل هایی چون پامچال و نسترن کوهی غافلگیر می شوید و از دیدن پرندگانی چون بلدرچین، مرغ نوروزی، توکاها و عقاب لذت می برید. همچنین حیواناتی چون گرگ، روباه، خرس قهوه ای و خرگوش در این مسیر دیده شده اند. 

طول مسیر: 7 ساعت | 8 کیلومتر (مسیر رفت : 3.5 ساعت)

علامت: برخی نقاط ندارد

درجه سختی: دشوار

ارتفاع مسیر: 1401 تا 1520 متر

نوع مسیر: دو طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر نهم (E9): دریاچه گش - دریاچه تزرکا | Gosh lake - Lake Tzrka

نقطه شروع مسیر نهم صومعه گشواناک است. برای دسترسی به این صومعه، از میدان دیلیجان وارد بزرگراه ایجوان شوید و مسیری 16 کیلومتری را پشت سر بگذارید. از روستای گش عبور کرده و فاصله 7 کیلومتری باقی مانده تا صومعه گشواناک را طی کنید.

شرح مسیر: از نقطه شروع به سوی نقطه مرتفع مسیر حرکت کنید. این مسیر را آن قدر ادامه دهید تا از کلیسایی عبور کنید، پس از مسیر تا 150 متر ادامه داده تا به دو راهی برسید. در این جا به راست بپیچید و در مسیر پیش بروید. پس از تمام شدن جاده، 50 متر دیگر راه را ادامه دهید تا رودخانه ای کوچک و پلی چوبی برسید. از آن گذر کنید و همچنان در امتداد جاده اصلی به پیاده روی ادامه دهید. با پشت سر گذاشتن 500 متر، به رود دیگری می رسید که در این جا به شیب مسیر افزوده می شود. اگر همچنان در این مسیر پیش بروید، به چندین دو راهی خواهید رسید که برای پیدا کردن مسیر اصلی باید به دنبال فلش های قرمز رنگ بر روی درختان باشید. با پیدا کردن مسیر و رسیدن به نقطه پایان، به دریاچه تزرکا در دل جنگل انبوه خواهید رسید. خوب است بدانید در اطراف این دریاچه چندین آلاچیق وجود دارد که می توانید برای استراحت روی آن ها حساب کنید.

جاذبه های مسیر: از جمله گل ها و گیاهان مسیر می توان شقایق ایرانی، نعنا وحشی، گل پامچال و ... اشاره کرد. همچنین در این دو دریاچه انواع ماهی ها، خرچنگ ها و قورباغه ها به چشم می خورند. 

طول مسیر: 2 ساعت | 2.5 کیلومتر  (مسیر رفت: 1 ساعت)

علامت: دارد

درجه سختی: متوسط

ارتفاع مسیر: 1230 تا 1430 متر

نوع مسیر: دو طرفه

شرایط جاده: جاده خاکی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر دهم (E10): پارک ملی دیلیجان - آبشار | Dilijan National Park- Waterfall

مسیر دهم خود دو راه مختلف و دو نقطه شروع متفاوت دارد: برای مسیر اولی، از بزرگراه ایجوان حرکت کنید، 2.3 کیلومتر را پشت سر بگذارید و سپس به چپ بپیچید تا به پمپ گاز برسید. نقطه شروع مسیر دوم از مرکز بازدیدکنندگان پارک ملی دیلیجان است.

 شرح مسیر: 

مسیر اول: 150 تا 200 متر رو به بالا حرکت کنید تا به خطوط راه آهن برسید. با احتیاط از آن ها بگذرید و وارد تنگه سمت راستی شوید و از آن پایین بروید. در کنار خود رود کوچکی خواهید دید که لازم است 200 متر در خلاف جهت رود حرکت کنید. در این جا رود دو شاخه می شود که باید رود سمت چپی را دنبال کنید. پس از 1.6 تا 1.8 کیلومتر و در انتهای مسیر، آبشار فوق العاده ای را خواهید دید که با صخره های خزه پوش و درختان تنومند احاطه شده است. 

مسیر دوم: این مسیر از راه کوچکی در میان درختان کاج عبور می کند. 1 کیلومتر را پشت سر بگذارید و سپس به سمت چپ بپیچید. پس از 300 تا 400 متر به قبرستانی می رسید که چاه آب سردی در نزدیکی آن قرار دارد. پس از 500 متر به تنگه ای خواهید رسید. از خطوط راه آهن بگذرید، وارد تنگه شوید. باقی مسیر دوم همانند مسیر اول است.

جاذبه های مسیر: از جمله گل ها و گیاهان مسیر می توان به پامچال، گل رشتی، تمشک، علف هفت بند، قارچ وحشی و ... اشاره کرد. گوزن و سنجاب نیز از جمله حیواناتی است که در این مسیر خواهید دید.

طول مسیر: 

• مسیر اول: 1.5 ساعت | مسیر رفت: 2 کیلومتر در 45 دقیقه
• مسیر دوم: 3 ساعت | مسیر رفت: 4.2 کیلومتر در  3 ساعت

علامت: دارد

درجه سختی: متوسط

ارتفاع مسیر: 1230 تا 1430 متر

نوع مسیر: دو طرفه

شرایط جاده: جاده جنگلی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر یازدهم (E6): شهر دیلیجان - کوهستان دیلیجان | Dilijan- Dilijan Mountains

در امتداد جاده حرکت کنید تا به میدان مرکزی شهر دیلیجان برسید. مسیر را ادامه دهید و خود را به مرکز نگهداری کودکان برسانید. 

 شرح مسیر: از نقطه شروع 800 متر پیاده روی کنید تا به آلاچیق برسید. با 400 متر پیاده روی دیگر به رود کوچکی می رسید که باید از آن عبور کنید. پس از آن با ادامه مسیر به تپه کوچکی خواهید رسید و با بالا رفتن از آن، چمنزاری را پیش روی خود می بینید. با حرکت در امتداد جاده، به بقایای کلیسایی قدیمی خواهید رسید که با نام پوجور دیلی (Pujur Dili) شناخته می شود. در کنار این کلیسا آلاچیقی را می بینید که برای استراحت مناسب است. مسیر را رو به جلو ادامه دهید تا به تقاطعی برسید، در این جا راه سمت راست را پیش بگیرید. با گذر از 1.2 کیلومتر، تقاطع دیگری دیده می شود که این بار هم باید از سمت راست ادامه دهید. با ادامه مسیر به چمنزاری چشمنواز و درختان بلوط و گلابی می رسید. با خروج از جنگل و پشت سر گذاشتن درختان، مسیر شیب دار می شود و پس از 300 تا 400 متر، اطراف جاده را چمن هایی بلند می پوشانند. مسیر را رو به بالا ادامه دهید تا به قله کوه برسید. در حین بالا رفتن تعدادی رود و چشمه آب خنک خواهید دید و منظره روح انگیزی از پارک ملی دیلیجان در برابر چشمان‌تان نقش می بندد. پس از فتح قله، مسیر را رو به جلو ادامه دهید تا راهی خاکی ببینید. با وورد به آن در نهایت به نقطه شروع خود خواهید رسید. 

جاذبه های مسیر: در این مسیر زیبا، میوه های وحشی و خوشمزه ای چون تمشک وحشی و شاه توت و گلابی را خواهید دید و همچنین اگر خوش شانس باشید حیواناتی مانند خرگوش، روباه و گوزن را می بینید.

طول مسیر: 5 ساعت | مسیر رفت: 13 کیلومتر

علامت: ندارد

درجه سختی: متوسط

ارتفاع مسیر: 1230 تا 1430 متر

نوع مسیر: دایره ای 

شرایط جاده: جاده جنگلی و خاکی

ارتباط تلفنی: دارد

مسیر پیشنهادی دوچرخه سواری

اگر از جمله کسانی هستید که برای طبیعت گردی از دوچرخه‌شان جدا نمی شوند، این مسیر برای شما پیشنهاد جذاب و مناسبی خواهد بود. 

نخستین بخش مسیر از میان جنگلی از درختان کاج می گذرد و با ادامه آن، به زودی به حجم انبوه درختان راش خواهید رسید. در همین مسیر باشید و 1.3 کیلومتر دیگر را پشت سر بگذارید، به زودی غاری شگفت انگیز را خواهید دید که می توانید قدری کنار آن استراحت کنید. پس از آن مسیر به سمت خیابان گتاپنیا (Getapnya) شهر دیلیجان می رود و در میدانی به همین نام پایان می یابد. 

گیاهان مسیر: در این مسیر درختانی چون کاج، ممرز، راش شرقی، بلوط و ... را خواهید دید و بسته به فصل سفرتان، می توانید گیاهان دارویی و معطر بسیاری را در راه ببینید. همچنین انواعی از درختان میوه دار و قارچ های خوراکی هم در طبیعت این مسیر به چشم می خورند. 

حیوانات مسیر: در این مسیر دوچرخه ای، پرندگانی چون دارکوب سیاه و عندلیب گلوآبی دیده می شوند و همین طور احتمال دیدن حیواناتی چون سنجاب ایرانی و روباه قرمز در این مسیر وجود دارد. 

برای اطلاع دقیق تر از مسیر، نقشه مسیر دوچرخه سواری را در تصاویر زیر ببینید. 

در پارک ملی دیلیجان چه گیاهانی دیده می شود؟

 وقتی از گیاهان متنوع پارک ملی دیلیجان صحبت می کنیم، یعنی بیش از 1800 گونه متفاوت گیاهی در انتظار شماست! اگر بخواهیم نگاه دقیق تری به تنوع گیاهان این منطقه وسیع داشته باشیم، می بینیم تعداد گونه های گیاهان آونددار دیلیجان حدودا 902 عدد و گونه های گل دار و وحشی منطقه نیز 881 عدد هستند. از دیگر گونه ها نیز می توان به 12 گونه سرخس، 7 گونه از گیاهان بازدانه، 1 گونه کاج زمینی و 1 گونه گیاه دم اسبی اشاره کرد. جالب است بدانید که 40 گونه از گیاهان پارک ملی دیلیجان از جمله گیاهان کمیاب جهان محسوب می شوند. همچنین 29 گونه از گیاهان این منطقه در میان گیاهان در معرض انقراض ارمنستان دسته بندی شده اند. 

از تنوع گیاهی پارک ملی دیلیجان همین بس که وقتی در این پارک ملی گردش کنید، انواعی از درختان خزان پذیر مانند بلوط، راش، ممرز، نمدار، افرا، زبان گنجشک و ... را خواهید دید. همچنین درختان همیشه سبزی چون کاج، سرخدار و سروها، جنگل هایی از این پارک ملی را به خودشان اختصاص داده اند. از همه جالب تر تنوع بالای درختان میوه دار در پارک ملی دیلیجان است که می توان به مواردی چون سیب، گردو، آلو، زغال اخته، هلو، زردآلو، انگور فرنگی، ازگیل، فندق، زالزالک و ... اشاره کرد. 

پارک ملی دیلیجان همچنین مامنی برای رویش گیاهان دارویی بسیاری است که از آن جمله نعنا، مرزنگوش، آویشن، غازیاغی، ترشک و گلپر هستند.

هنگامی که در طبیعت زیبای پارک ملی دیلیجان گردش می کنید، گل های خودروی بسیاری خواهید دید که از جذاب ترین آن ها می توان ارکیده ها و زنبق ها را نام برد. 

چه حیواناتی در پارک ملی دیلیجان زندگی می کنند؟

طبیعی است که در پهنه وسیعی چون پارک ملی دیلیجان، تنوع بالایی از حیوانات و جانداران نیز وجود داشته باشد. وقتی نگاهی به تعداد گونه های جانوری این پارک می اندازیم با 800 گونه مختلف از حشرات، خزندگان، دوزیستان و ماهی ها رو به رو می شویم. همچنین باید بدانید پرندگان بسیاری درختان و آسمان پارک ملی دیلیجان را برای زندگی انتخاب کرده اند که از آن جمله می توان به مواردی چون عقاب طلایی، عقاب ریش دار، سیاه‌خروس سیاه، کبک کاسپیان و ... اشاره کرد.

البته که تنوع گونه های جانوری این پارک در موارد یاد شده خلاصه نمی شود و پستانداران نیز نقش پر رنگی در این زمینه دارند. بیش از 40 گونه از پستانداران مانند گوزن قرمز، خرس قهوه ای، وشق، گرگ خاکستری، گربه وحشی، گراز، روباه قرمز، گورکن، سنجاب ایرانی، شوکا و ... در پارک ملی دیلیجان زندگی می کنند. 

بهترین فصل سفر به پارک ملی دیلیجان

پارک ملی دیلیجان آب و هوایی کوهستانی دارد و در این منطقه سرسبز، سالانه بارش باران زیادی به چشم می خورد. در ادامه بررسی مختصری از آب و هوای پارک ملی دیلیجان در کشور ارمنستان داریم:

بهار: نخستین فصل سال، پرباران ترین دوره پارک ملی دیلیجان را رقم می زند و باران های سیل آسا در این پارک اتفاقی طبیعی است. بیشترین بارش در طی ماه های اردیبهشت تا خرداد رخ می دهد. 

تابستان: سه ماه تابستان، میزان بارش در پارک ملی تا حد قابل توجهی کاهش پیدا کرده و این سه ماه را به خشک ترین دوره دیلیجان بدل می کند. از آن جا که پارک ملی دیلیجان در ارتفاعات قرار دارد، بنابراین این منطقه تابستان چندان گرمی را تجربه نمی کند و اتفاقا به سبب آب و هوای خنک و دلپذیرش پذیرای گردشگران و طبیعت گردان بسیاری از سرتاسر ارمنستان است. 

پاییز: بارش کمِ باران در طی ماه های رنگین و طلایی پاییز نیز ادامه پیدا می کند. دمای هوا قدری از تابستان ها خنک تر و البته به سبب ترکیب خارق العاده رنگ های زنده و جذاب، پارک ملی دیلیجان به یکی از زیباترین مقاصد پاییزه ارمنستان بدل می شود. 

زمستان: از انتهای آذر، پارک ملی دیلیجان شکل و شمایل متفاوتی پیدا می کند، دمای هوا به راحتی تا زیر صفر هم کاهش پیدا می کند و بارش برف بسیار قابل توجه است. در صورتی که برای طبیعت گردی در دیلیجان، فصل زمستان را انتخاب می کنید، لازم است از همراهی راهنمایی با تجربه بهره بگیرید و البته لوازم و تجهیزات کامل را با خود داشته باشید.

بنابراین می توان گفت بهترین زمان سفر به پارک ملی دیلیجان از ماه می (اردیبهشت) تا اکتبر (مهر) است. در این بازه با آب و هوای مطلوبی در پارک ملی رو به رو خواهید شد.

امکانات پارک ملی دیلیجان

از دیگر امکانات این پارک ملی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

مرکز اطلاعات پارک ملی: با مراجعه به این مرکز می توانید از اطلاعات گردشگری مفیدی درباره راه ها و امکانات پارک بهره مند شوید و همچنین نقشه و عکس های پارک را از آن ها دریافت کنید. همچنین در این مرکز اطلاعات، امکان آن را دارید تا با راهنمایان گردشگری مجموعه همراه شوید.

چادر: اگر دل تان می خواهد در پارک ملی دیلیجان چادر بزنید و البته با خودتان چادر نیاورده اید، می توانید از مرکز اطلاعات این پارک، چادرهای 4 نفره و 2 نفره را اجاره کنید. 

آلاچیق: برای پیک نیک و استراحت می توانید در آلاچیق های پارک بنشینید. این آلاچیق ها ظرفیتی 12 نفره دارند و برای کرایه یک روزه آن هزینه دریافت می شود.

همچنین می توانید امکانات بسیار دیگری را از مرکز اطلاعات اجاره کنید. این وسایل عبارت اند از:

اقامت در پارک ملی دیلیجان

برای اقامت در پارک ملی دیلیجان راه های مختلفی پیش روی شماست:

1- کمپ در پارک ملی دیلیجان

 در صورتی که تمایل دارید تا شبی را در دل طبیعت بگذرانید، می توانید روی کمپ در پارک ملی دیلیجان حساب کنید. اگر کوهنورد و طبیعت گردی حرفه ای هستید، در طول مسیرهای گردش در پارک، به راحتی می توانید مکان های مناسب کمپینگ را شناسایی کنید. اما اگر تجربه ای در این زمینه ندارید، از راهنمایی کارکنان مرکز اطلاعات پارک ملی دیلیجان بهره بگیرید. 

2- هتل ها و مهمان خانه ها

اگر پیک نیک گزینه مورد علاقه شما نیست، می توانید روی گزینه های اقامتی متنوع در شهر دیلیجان و یا روستاهای درون پارک ملی حساب کنید.

رستوران ها و غذاخوری ها در پارک ملی دیلیجان

وقتی قرار است به پارک ملی وسیعی چون دیلیجان بروید، لازم است از وضعیت رستوران ها و غذاخوری های آن مکان آگاه باشید.

یکی از جاهایی که می توانید روی آن حساب کنید، درست در نزدیکی دریاچه پارز قرار دارد. پس از یک پیاده روی و طبیعت گردی طولانی، درست در کنار این دریاچه چشمنواز یک رستوران خواهید دید که به داد شما خواهد رسید. اگر هم به غذاهای خانگی علاقه بیشتری دارید، می توانید خوراکی هایی از شهر دیلیجان تهیه کرده و در کنار این دریاچه پیک نیک کنید. 

اگر حوصله سختی وسایل حمل و نقل عمومی را ندارید، می توانید از تاکسی ها استفاده کنید.

3- تورهای پارک ملی دیلیجان

در صورتی که ترجیح می دهید روشی راحت را برای رسیدن به پارک ملی دیلیجان انتخاب کنید، تورهای یک روزه این پارک انتخاب مناسبی برای شما هستند. اغلب این تورها صبح از ایروان حرکت می کنند و شب شما را به پایتخت بر می گردانند و هزینه مناسب تری به نسبت کرایه تاکسی دارند. هزینه تورهای یک روزه از 23 دلار (1,210,030 تومان) شروع می شود و با این هزینه، رفت و برگشت، خورد و خوراک و هزینه های ورود شما به اماکن گردشگری بر عهده تور خواهد بود. 

4- ماشین شخصی

اگر قصد دارید تا با ماشین شخصی به ارمنستان سفر کنید، توصیه می کنیم بازدید از این پارک ملی را به هیچ وجه از دست ندهید. از ایروان به این پارک ملی دسترسی خوبی دارید و از طرفی در راه برگشت هم می توانید به سمت دریاچه سوان بروید و با یک تیر دو نشان بزنید! 

آدرس: ارمنستان، استان تاووش، دیلیجان، پارک ملی دیلیجان

Address: Dilijan National Park, Dilijan,Tavush Province, Armenia

تاریخچه پارک ملی دیلیجان

منطقه دیلیجان به سبب طبیعت زیبا و فوق العاده اش همواره مورد توجه گردشگران بومی قرار داشت و از آن جا که این جنگل ها تنوع زیستی و گونه های ارزشمند بسیاری را در خود جای داده بودند، لازم بود تا توجه بیشتری به آن نشان داده شود. چرا که تعدادی از گونه های گیاهی در معرض خطر انقراض و نابودی قرار گرفته بودند. به این ترتیب در سال 2002 میلادی بود که مسوولان وقت کشور ارمنستان تصمیم گرفتند تا این منطقه را تحت حفاطت مستقیم خود قرار دهند و پارک ملی دیلیجان را تاسیس کردند. 

به دنبال تبدیل این حفاظتگاه به پارک ملی، اتفاقات تجاری بسیاری در منطقه رخ داد. به طور مثال سر و کله اقامتگاه های بزرگ و کوچک در شهر دیلیجان پیدا شده و تفرجگاه های آب گرم بسیاری در این شهر ساخته شد. پس از آن نیز خط ریلی میان ایروان و ایجوان احداث شد تا دسترسی مناسبی در اختیار مردم ارمنستان قرار بدهد. یکی از برنامه های پیش رو در پارک ملی دیلیجان، مشخص کردن مرزهای پارک ملی، تهیه نقشه برای گشت و گذار و تعیین بخش های تفریحی پارک است.

توصیه های کارناوال

در ادامه نکاتی هستند که دانستن‌شان به شما برای داشتن یک طبیعت گردی بهتر کمک می کنند:

خوب است بدانید که پیاده روی و طبیعت گردی در پارک ملی دیلیجان اتفاق غریب و دشواری نیست و از آن جا که مسیرهای این پارک به خوبی علامت گذاری شده اند و تابلوهای اطلاع رسانی بسیاری وجود دارد، به راحتی می توانید راه خود را پیدا کنید و احتمال گم شدن شما وجود ندارد.

* چه زمانی به کوهنوردی برویم؟

از اوایل فروردین، می توانید برای کوهنوردی و طبیعت گردی به سراغ بخش های شمالی پارک ملی دیلیجان بروید، در این زمان برف ها تقریبا آب شده اند و دردسرهای زمستانی پیش روی شما نیست. 

اگر وجود زمین های گِلی شما را اذیت نمی کند، می توان گفت بهترین زمان برای لمس طبیعت جذاب پارک ملی ارمنستان و کوهنوردی، اردیبهشت و ماه خرداد هستند. در این زمان پارک ملی دیلیجان مملو از گل های ریز و درشت وحشی است و بهار طبیعت به زیباترین شکل خودنمایی می کند. 

 سه ماه تابستان، خشک ترین، گرم ترین و البته شلوغ ترین ایام کوهنوردی و طبیعت گردی در پارک ملی دیلیجان است. 

آب و هوای پاییز را برای طبیعت گردی در دیلیجان دوست خواهید داشت، ضمن آن که ماه های آبان و آذر برای تماشای غوغای هزار رنگ پاییز بسیار مناسب است.

در انتها باید بدانید که زمستان هم می تواند زمان جذابی برای کوهنوردی در پارک ملی دیلیجان باشد، به این شرط که با تجهیزات کامل به کوهنوردی بروید و از مشورت و راهنمایی مسوولان پارک غافل نشوید.

سخن آخر

با هم به سوئیس ارمنستان رفتیم و ساعات خارق العاده ای را در آن پشت سر گذاشتیم.

نظر شما درباره این پارک ملی چه بود؟

دوست دارید برای گردش به این پارک ملی بروید؟

تا به حال به پارک ملی دیلیجان ارمنستان رفته اید؟

نظرها، خاطرات و عکس های خود را با ما در میان بگذارید و بگویید این بار به سراغ معرفی کدام یک از جاذبه های کشور ارمنستان برویم.