غار آبی دانیال مازندران | لذت غارنوردی در میان خنکای آب

به غار آبی دانیال می‌رویم؛ یکی از دیدنی‌ترین غارهای ایران که گردشگران زیادی را به سوی خود می‌کشاند. عکس های غار آبی دانیال را می‌بینیم، در مورد ویژگی‌های این غار با شما صحبت می‌کنیم، آدرس غار آبی دانیال را به شما می‌دهیم و می‌گوییم که چگونه به بازدید از این غار بروید. 

چرا غار آبی دانیال؟

• غار دانیال دومین غار آبی بزرگ کشور است و یکی از جاذبه‌های منحصربه‌فرد استان مازندران به شمار می‌رود.
• این غار با قدمتی چند میلیون ساله و جلوه‌های شگفت‌انگیزش شما را حیرت‌زده خواهد کرد.
• پیمودن مسیر غار در آب، تجربه متفاوتی را از غارنوردی برای‌تان رقم می‌زند.

آشنایی با غار دانیال | دومین غار آبی ایران

غار آبی دانیال یکی از شاهکارهای طبیعت ایران است که در گوشه‌ای از خطه مازندران قرار دارد. این غار یکی از غارهای‌های آبی و رودخانه‌ای ایران به شمار می‌رود که در رشته کوه البرز واقع شده است و از نظر بزرگی در میان غارهای آبی ایران بعد از غار قوری‌قلعه روانسر در کرمانشاه مقام دوم را دارد. از این غار با عناوین کردکوی، گرده‌کوه و چاری نیز یاد شده است و امروزه به دلیل همجواری با روستایی به نام دانیال به همین نام خوانده می‌شود.

جالب که بدانید طول این غار 2158 متر و عمق آن 74.2 متر است. ارتفاع سقف در قسمت‌های مختلف غار تغییرات فاحشی دارد و از 0.5 تا 50 متر  تغییر می‌کند. 

آب درون غار دانیال از کجا می آید؟

آب زلال درون غار از چندین چشمه کوچک و جویبارها سرچشمه می‌گیرد. دمای آب در تمامی فصول سال 17 درجه سانتی‌گراد است و کیفیت آن به حدی بالاست که در صورت آلوده نشدن می‌تواند قابل شرب نیز باشد. جریان رودخانه جاری در غار از ابتدای ورود به آن تا بخش انتهایی دیده می‌شود و عمق آن در بخش‌های مختلف غار دانیال تا میزان حداکثر 1 متر متغیر است. البته به هنگام بارندگی خیلی نمی‌توان به عمق رودخانه اعتماد کرد چرا که در چندین گذرگاه و بخش‌های مختلف با افزایش آب عبور غیرممکن می‌شود.

راهنمای بازدید از غار آبی دانیال

دیدنی ها و تفریحات

جنگل نوردی برای رسیدن به غار: برای رسیدن به غار باید به روستای دانیال بروید و از آنجا در مسیری جنگلی قدم بگذارید. بعد از یک ساعت جنگل‌نوردی و گذر از رودخانه و دیدن جلوه‌های چشم‌نواز طبیعت، دهانه غار را می‌بینید که دریچه ورود شما به یک ماجراجویی لذت‌بخش است.

فضای غار آبی دانیال: شاید تصورش کمی مشکل باشد؛ اما اینجا خبری از قایق و راهنما نیست، باید لباس مناسب بپوشید، دل به دریا بزنید و وارد غار شوید. کمی پس از ورود، غار دانیال با حوضچه یک متری‌اش از شما استقبال می‌کند و شما را تا کمر در آب فرو می‌برد. در ادامه به جاهایی می‌رسید که باید سینه‌خیز ادامه دهید و برای دیدن بعضی جلوه‌ها سختی‌هایی را به جان بخرید. راهروی دو کیلومتری و مسیرهای پرپیچ و خم این غار شما را خسته نخواهند کرد چرا که در سراسر آن، سنگ‌های آهکی انحلال‌پذیر در اثر میلیون‌ها سال گذر آب، اشکال عجیب و غریبی به خود گرفته‌اند و برای دیدن هر یک، لحظه‌ای توقف خواهید کرد. 

جانوران داخل غار: در این مکان زندگی جانوری تنها به حضور پشه، خفاش و آبزیان محدودی از جمله قورباغه و خرچنگ محدود می‌شود. خفاش‌ها در قسمت‌های مختلف غار حضور دارند و  در طی روز به صورت سر و ته به استراحت می‌پردازند. گرچه به دلیل ورود گردشگران و برهم خوردن نظم زندگی‌شان تعداد آنها رو به کاهش است؛ اما شاید خوش‌شانس بودید و توانستید آنها را ببینید.

چکنده‌ها یا استالاکتیت‌ها: این پدیده‌های طبیعی، رسوبات استوانه‌ای یا مخروطی شکل هستند که در طول سالیان طولانی به شکل قندیل بر سقف یا دیواره‌های غارهای آهکی شکل می‌گیرند و بسته به اینکه از چه موادی تشکیل می‌شوند رنگ خاص خود را دارند.
چکیده‌ها یا استالاگمیت‌ها: این پدیده‌ها در طی سالیان طولانی به همراه استالاکتیت‌ها شکل گرفته‌اند. استالاگمیت‌ها در زیر استالاکتیت‌ها و بر کف غارهای آهکی در اثر چکیدن قطرات حاوی مقدار زیادی مواد معدنی محلول و ته‌نشین شدن و رسوب کردن کلسیم کربنات ایجاد می‌شوند. در حالی که قاعده آنها در کف غار است، راس آنها به طرف سقف شکل می‌گیرد.

پیک‌نیک و عکاسی: بعد از پیمایش غار می‌توانید لباس‌های‌تان را عوض کنید و با برپا کردن پیک نیک لحظات خوشی را برای خود رقم بزنید. برای ثبت تصاویر بهتر، مقالات صفحه آموزش عکاسی را بخوانید.

قسمت های مختلف غار دانیال

تالار خفاش‌ها: با ورود به غار و طی حدود 100 متر از دهانه آن، وارد یک حوضچه می‌شوید که شما را تا شکم در آب فرو می‌برد. بعد از گذر از این حوضچه و طی 300 متر، به فضای باز بزرگی به نام تالار خفاش‌ها می‌رسید. در میانه تالار، تپه‌های بلندی را می‌بینید که بسیار لیز هستند و با فضله‌های خفاش‌ها و گِل پوشیده شده‌اند. اگر سختی بالا رفتن از آنها را به جان بخرید و خودتان را به قله برسانید، کافیست سرتان را بالا بگیرید تا خفاش‌های خفته را بر روی سقف ببینید. این کلونی‌ یا گروه بزرگ از خفاش‌ها در چند متری شما قرار می‌گیرند و برای دقایقی شما را مبهوت خود می‌کند. بعد از تماشای خفاش‌ها از سوی دیگر تپه پایین بیایید و راه را ادامه دهید.

آبشار و تنگه: در ادامه مسیر به اولین آبشار می‌رسید و اگر بخواهید باز هم ادامه بدهید باید از آن صعود کنید. با گرفتن گیره‌های سنگی‌، که بر روی صخره‌ها تعبیه شده‌اند از آبشار بالا بروید و مسیر آب را دنبال کنید. حالا 800 متر از دهانه دور شده‌اید و پیش روی شما تنگه‌ای عمیق و پرآب قرار دارد که در وسط آن سقف غار تا نزدیکی سطح آب پایین آمده و یک فضای بسته با یک ورودی و یک خروجی و تقریبا شکلی شبیه به یک سیفون را ایجاد کرده است. شاید در نگاه اول عبور از این قسمت غیرممکن به نظر برسد؛ اما با کمی تلاش می‌توانید آن را پشت سر بگذارید. برای طی کردن ادامه مسیر باید تا گردن داخل آب بروید و با فشار دست به دیواره‌های اطراف سعی کنید که از روی آب عبور کنید. این قسمت حدود 2 متر عمق دارد و 3 متر امتداد یافته است که باید به همین روش طی شود.

تالار ریزان: به فاصله 200 متر از سیفون اول، بعد از گذر از تنگه و پشت سر گذاشتن چند سینه‌خیز و پامرغی (نشسته) طولانی در آب سرد، به یک سیفون دیگر با دو اتاق بزرگ‌ در دو طرفش وارد می‌شوید. اگر هنوز دوست دارید ادامه دهید باید یک صعود دو متری برای عبور از این نقطه را انجام دهید و از بالای صخره گذر کنید. در ادامه مسیر باید غواصی در غار را نیز تجربه کنید و چند متری را در زیر آب پشت سر بگذارید تا به آن طرف اتاق برسید. با کمی پیاده‌روی خودتان را به تالار دیگری برسانید که نامش ریزان است و در واقع زیباترین بخش غار به شمار می‌رود. استلاکتیت‌های جوان، نازک و بلند و تزئینات آهکی شیری رنگ سراسر سقف را پوشانده و جلوه کم‌نظیری را به نمایش گذاشته‌اند. هرقدر به پیمایش خود ادامه دهید دمای غار و آب کف آن پایین‌تر می‌آید و سرمای بیشتری حس می‌شود.

نکاتی در مورد پیمایش غار دانیال

• برای پیمایش غار دانیال به ابزار فنی غارنوردی و علایم ردزنی نیازی ندارید. جریان رودخانه به جز در چند قسمت محدود بهترین راهنمای شما جهت پیمایش غار خواهند بود. اگر خواستید بازگردید و حس کردید گم شده‌اید، کافیست مسیر اصلی خروج آب را دنبال کنید تا از غار خارج شوید.
• در زمان پیمایش، در هر نقطه‌ای که احساس خستگی کردید می‌توانید بازگردید و اجباری برای ادامه مسیر وجود ندارد.
• غار تقریبا به دونیمه تقسیم می‌شود نیمه ابتدایی آن بسیار زیباست و به راحتی می‌توان آن را طی کرد؛ اما با نزدیک شدن به نیمه دوم، غار تنگ‌تر و سقف آن کوتاه‌تر می‌شود و سنگ‌های تیزتری به چشم می‌خورد. اگر توان طی کردن حدود 200 متر سینه‌خیز سخت را دارید می‌توانید خود را به مکانی برسانید که فاقد دیواره‌های آهکی و سنگی است. در این مکان آبی را می‌بینید که از لای خاک بیرون می‌زند و در واقع اولین سرچشمه‌های آب غار محسوب می‌شود. بهتر است از این محل، راه بازگشت را در پیش بگیرید چون سرما و خیسی موجب آزار شما خواهد شد و از لذت سفر شما می‌کاهد.
• زمان لازم برای پیمایش کامل غار برای یک گروه کوچک و سریع حدود سه‌ و‌ نیم ساعت طول خواهد کشید و این در حالی است که زمان مورد نیاز برای یک تیم متوسط بین پنج تا هفت ساعت خواهد بود.
• هیچ چیزی را از غار خارج نکنید. به ویژه سعی در جدا کردن استاگتیت‌ها و استالاگمیت‌ها نداشته باشید چرا که برای هر یک سانتیمتر این پدیده‌ها صد سال زمان لازم است.

فصل سفر به غار آبی دانیال

نکته جالب آنکه دمای هوا در غار بین 20 تا 25 درجه سانتی‌گراد و تقریبا در همه فصول ثابت است. همین ثابت بودن، پیمایش آن را در تمامی فصول سال حتی فصل زمستان نیز ممکن می‌کند؛ اما به دلیل اینکه لازم است بعد از خروج از غار لباس‌های خیس‌تان را عوض و خودتان را خشک کنید بهتر است در فصول گرم سال یعنی بهار و تابستان این مقصد را برای سفر انتخاب کنید.

دیدنی های اطراف

ساحل متل قو | 7.4 کیلومتر

سخن آخر

از غارنوردی در آب لذت بردید؟

تا به حال به این غار سفر داشته‌اید؟

تجربیات خود را با دوستان کارناوالی خود به اشتراک بگذارید.

منتظر نظرات و پیشنهادات شما خوبان هستیم...