آرامگاه بابا رکن الدین اصفهان

مسعود بیضاوی از بزرگان مشایخ و علمای قرن هشتم هجری بود که به نام بابا رکن الدین شهرت داشت و در زمان سلطنت ابوسعید بهادرخان مغول در اصفهان زندگی می‌کرد. بابا رکن الدین در علم باطنی سرآمد علمای عصر خود بود و پیر معنوی اهل عرفان به شمار می‌رفت. پس از وفات وی در سال 769 هجری قمری، او را در خانقاه خویش به خاک سپردند. در اواخر حکومت شاه عباس اول صفوی، ساخت بقعه‌ای برای مراز این مرد بزرگ آغاز و در سال 1039 هجری قمری، درست یک سال بعد از فوت شاه عباس، به پایان رسید. این بنا از لحاظ نقشه، تناسب کامل معماری، جزئیات بنا و گنبد، یکی از بناهای منحصر‌به‌فرد و متمایز اصفهان و البته مجموعه تاریخی تخت فولاد (قبرستان قدیمی اصفهان) به شمار می‌رود و به خوبی نشان می‌دهد که استادکاران، معماران، کاشی‌کاران و خوشنویسان عصر صفوی، تا چه حد به هنر و ظرافت اهمیت می‌دادند.

امروز آرامگاه این مرد میزبان افراد زیادی است به تکیه بابا رکن الدین می‌روند تا حاجت‌روا شوند. افرادی معتقدند پس از خواندن فاتحه و سوره یاسین اگر گوش خود را بر روی قبر بگذارند و صدایی بشنوند حاجت‌شان روا می‌شود. در داخل یکی از اتاقک‌های بنا، مقبره بابا رکن الدین قرار دارد که یک قطعه سنگ مرمری با بیش از 2 متر طول بر روی آن به چشم می‌خورد. همچنین یک قطعه سنگ مرمر نفیس نیز به صورت عمودی بر روی مقبره نصب شده است. کتیبه این سنگ به لحاظ حجاری و زیبایی خط، از شاهکارهای اصفهان به حساب می‌آید.

جالب است بدانید که این مرد، چنان محبوب و والامقام بود که پس از مرگش افراد بزرگ دیگری را در کنار او و در دیگر اتاقک‌های بنا به خاک سپردند به همین دلیل این مکان به گورستان بابا رکن الدین شهرت یافت.

اثر فوق در تاریخ ۹ مرداد ۱۳۱۲ با شماره ۲۰۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.