برج آزادی تهران | نماد جهانی ایران

یکی از دیدنی های تهران، برج آزادی ست که به عنوان یکی از نمادهای تهران و حتا ایران شناخته می شود و در خاطره جمعی تهرانی ها و مردم کشورمان جایگاه ویژه ای دارد. برج آزادی به دلیل معماری منحصر به فرد خود و اینکه در طول تاریخ کوتاهش شاهد وقایع مختلف سیاسی و اجتماعی مهمی بوده است، اهمیت بسیاری دارد؛ تا جایی که در نظرسنجی های مختلف، بیشتر مردم تهران این برج را به عنوان نماد شهر انتخاب کرده اند. در ادامه همراه کارناوال باشید تا به این برج برویم و با معماری برج آزادی، تاریخچه برج آزادی و بخش های مختلف آن آشنا شویم. 

چرا بازدید از برج آزادی؟

• همانند برج میلاد یکی از نمادهای مهم شهری پایتخت محسوب می‌شود. 
• معماری و تزیینات آن بسیار زیبا و در نوع خود بی‌نظیر است. 
• یکی از زیباترین طلوع و غروب های تهران را در برج و میدان آزادی  تجربه خواهید کرد. 
• در صورت تمیز بودن هوای پایتخت، مکانی عالی برای عکاسی  و تماشای تهران از زاویه ای متفاوت است. 

آشنایی با برج آزادی تهران 

بدون هیچ مقدمه ای به سراغ معرفی برج آزادی می رویم؛ سازه ای تماشایی با معماری حیرت انگیز که در میان یکی از میدان های مهم تهران، میدان آزادی خودنمایی می کند. برج و میدان آزادی در ابتدا برای یادبود جشن های 2500 ساله شاهنشاهی، توسط معمار هنرمند حسین امانت طراحی و ساخته شدند و تا پیش از انقلاب با نام های برج شهیاد آریامهر و میدان شهیاد بین مردم شهرت داشتند. نام هایی که بعد از انقلاب به برج و میدان آزادی تغییر پیدا کردند. آنچه این برج را به یکی از مهمترین جاذبه های شهری پایتخت تبدیل می کند، معماری شگفت انگیز و تلفیقی آن است که با الهام از معماری دوران هخامنشی، ساسانی و اسلامی ساخته شده است. این سازه باشکوه البته تنها در میان ایرانی ها محبوبیت ندارد و به دلیل حال و هوای خوشی که در میدان آزادی جریان دارد گردشگران خارجی بسیاری را نیز شیفته خود کرده است. 

ثبت ملی: برج آزادی از تاریخ 26 اسفندماه سال 1350 هجری شمسی در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفته است. 

 "توجه داشته باشید که کارناوال در پستی جداگانه به بررسی میدان آزادی، نحوه ساخت و حال و هوای گردش در آن می پردازد."

بخش های مختلف برج آزادی

برج آزادی از بخش های مختلفی تشکیل شده است که در ادامه به معرفی آنها می پردازیم.  

طبقه زیرزمین

ورودی برج آزادی در حیاطی روباز و در ارتفاع 5 متر پایین تر از سطح زمین قرار دارد. این ورودی شما را به طبقه زیرزمین که شامل درِ ضلع شمالی، نگهبانی، بلیت فروشی، درِ ضلع شرقی، سالن ایران شناسی، گذرگاه پیشینیان، درِ ضلع جنوبی و سالن تشریفات می شود، می رساند. قبلا ورود به برج از طریق لنگه های سنگی که هر کدام 3.5 تن وزن داشتند امکان پذیر بود؛ اما بعدا این درها بسته شد و امروز ورود از طریق درهای شیشه ای امکان پذیر است. 

سالن ایرانشناسی: نخستین بخشی که بعد از خرید بلیت در مجموعه برج آزادی از آن دیدن می کنید، سالن ایرانشناسی ست. ورودی این سالن، مجزا از ورودی اصلی برج است و در آن ماکتی از نقشه ایران (در اصطلاح رُل ماکت) به چشم می خورد. بر روی این نقشه استان های مختلف کشور نشانه گذاری شده و با نورپردازی های مختلف در فضایی تاریک به نمایش درآمده اند. 

گذرگاه پیشینیان: پس از گذر از سالن ایرانشناسی درهای اصلی برج آزادی به روی شما باز می شود و بخش گذرگاه پیشینیان در مقابل شما قرار می گیرد. این بخش شامل چند ویترین می شود که در آن به صورت دوره ای اشیای مختلف تاریخی و آثار هنرمندان به نمایش در می آید.

تالار کهن: از این گذرگاه به سالن بزرگی می رسید که به آن تالار کهن گفته می شود. این تالار درست زیر برج قرار دارد و چهارپایه آن در چهارگوشه تالار قرار گرفته اند. در این سالن، ویترین هایی برای نمایش آثار مختلف هنری و تاریخی به چشم می خورد. این روزها مجموعه ای از عروسک های نمایشی کشورهای مختلف در این تالار برای بازدید عموم به نمایش درآمده اند. برای دسترسی به دو آسانسور یا 286 پله برج باید به دو راس این سالن بروید و به طبقه های بالایی دسترسی پیدا کنید. قسمت جنوبی تالار کهن نیز به تاسیسات مرکزی مجموعه راه دارد و بخش شمالی آن به تالار آینه می رسد. 

در قسمت غربی تالار کهن همچنین فروشگاه کوچکی وجود دارد که می توانید صنایع دستی ساخته شده از سنگ های مختلف، سی دی های مرتبط با برج آزادی و ... تهیه کنید. 

تالار آینه: تالار آینه فضایی ست با پلان مستطیل شکل که در دیواره های غربی و شرقی آن 6 ویترین به چشم می خورد. این ویترین ها به مفاهیمی مانند تعلیم و تربیت، خلیج فارس، محیط زیست، فرهنگ و هنر، بنای آزادی، آب و زندگی، ایران زمین، صنایع، دریای خزر، شهرسازی، ورزش و کشاورزی اختصاص دارد. هر چند، تعدادی از این ویترین ها خالی هستند و اثری در آنها دیده نمی شود. طراحی این ویترین ها به گونه ای بوده است که در سطح کناری شان آینه هایی قرار داده شود و به این ترتیب اشیا داخل شان جلوه ای تا بی نهایت پیدا کنند. 

از تالار آینه در موقعیت های مختلف برای برگزاری نمایشگاه های متنوع هنری و فرهنگی استفاده می شود. 

نگارخانه اقوام: نگارخانه اقوام در بخش بالایی تالار آینه قرار دارد و به شکل راهروی نیم دایره ای ست که 8 ویترین را در خود جای داده است. در دوره های مختلف زمانی آثار هنری یا صنایع دستی ایران در این نگارخانه به نمایش گذاشته می شود. 

کتابخانه: کتابخانه مجموعه آزادی در شرق نگارخانه اقوام قرار دارد؛ فضایی با مساحت تقریبی 212 مترمربع و ظرفیت پانزده هزار جلد کتاب که اکنون در حدود 11662 کتاب مرجع در آن نگهداری می شود. موضوع های کتاب های کتابخانه در زمینه های تاریخی، اجتماعی، معماری و زبان شناسی ست. 

سالن نمایش: سالن نمایش با ظرفیت 300 تَن در عمق پانزده متری از سطح زمین قرار دارد. این سالن با هجده سکو برای نمایش های مختلف تئاتری ساخته شده است. 

سالن تشریفات: این سالن برای پذیرایی از میهمانان رسمی ساخته شده بود. 

پیش از اینکه بخواهیم راهی طبقه های مختلف برج آزادی شویم باید بدانیم که داخل برج دو آسانسور وجود دارد که از دیواره های آن بالا می روند و شما را به بخش های بالایی می رسانند. آسانسور اول دو طبقه ابتدایی برج را طی می کند و به بخشی سیمانی می رسد و متوقف می شود. سپس آسانسور دوم مورد استفاده قرار می گیرد و شما را تا بام برج می برد.

طبقه دوم

این طبقه در ارتفاع 23 متری از سطح میدان قرار دارد و با بدنه های قوس اصلی و دو طرف شرقی و غربی برج احاطه شده است. از این طبقه برای تعویض آسانسور استفاده می شود. 

طبقه سوم

ارتفاع طبقه سوم از سطح میدان آزادی 33 متر است و گنبدی بتنی در میانه آن به چشم می خورد. در این طبقه می توانید به تماشای معماری داخلی برج آزادی بنشینید و با هنر طراح و معمار بنا بیشتر آشنا شوید. 

طبقه چهارم 

طبقه چهارم برج آزادی از سطح میدان 39.5 متر ارتفاع دارد و در بدنه آن بازشوهایی به شکل شش ضلعی های نامنتظم دیده می شود که می توان از طریق آنها شهر تهران را از بالا تماشا کرد. 

تاریخچه برج آزادی

برج آزادی تهران با وجود آنکه تنها در حدود 50 سال عمر دارد، وقایع تاریخی و اجتماعی بسیاری را به چشم دیده و رازها و ناگفته های بسیاری را در خود نگه داشته است. 

ایده ساخت برج آزادی تهران به نیمه دوم دهه چهل خورشیدی بازمی گردد؛ زمانی که پایتخت در گیرودار توسعه شهری قرار داشت. در آن زمان دروازه غربی ورود به شهر (محدوده میدان آزادی فعلی)، شکل و شمایل خاصی نداشت؛ در حالی که فرودگاه بین المللی مهرآباد تهران در همین منطقه (که در آن زمان به آن سه راه مهرآباد می گفتند) قرار گرفته بود و بسیاری از مسیرهای زمینی غربی کشور به این نقطه ختم می شد.

از طرف دیگر قرار بود در سال 1350 جشن های 2500 ساله شاهنشاهی برگزار شود و از مقام های بلندپایه کشورهای دنیا برای حضور در ایران دعوت به عمل آید. با وجود تمام این موارد، هیچ نماد و سازه ای در این منطقه بر سر راه مسافران به چشم نمی خورد که به آنها خوش‌آمدگویی کند و معرف پایتخت باشد. به همین دلیل مسئولان شهری تصمیم گرفتند تا طرح بنایی یادمانی را بریزند که علاوه بر داشتن تاثیرهای بصری خاص، تداعی کننده پیشینه تاریخی، فرهنگی و هنری ایران نیز باشد و به عنوان "نماد تهران" و "نماد ایران مدرن" شناخته شود. در همین راستا برای ارائه طرحی با داشتن این اهداف، مسابقه ای در سال 1345 برگزار شد و طرح های مختلفی به دست داوران رسید. 

انتخاب طرح برج آزادی

در نهایت از میان طرح های گوناگون، کار حسین امانت، دانشجوی 24 ساله دانش آموخته رشته معماری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزیده شد. یک سال بعد از برنده شدن طرح آقای امانت، محمدرضاشاه و نخست وزیر وقت -عباس هویدا- و شهردار وقت به سه راه مهرآباد رفتند و لوح یادبود و سنگ بنای برج آزادی را در نقطه ای که پایه شمال غربی برج در آن قرار دارد، زیر خاک دفن کردند. پس از این، طرح برج آزادی با دقتی خاص تکمیل و سپس به نقشه های اجرایی تبدیل شد.  شرکت مپ نیز از اردیبهشت 1348 کار ساخت برج را بر عهده گرفت و آن را در مهر 1350 به مرحله بهره برداری رساند. 

افتتاح برج آزادی

در نهایت برج شهیاد آریامهر (لقب محمدرضا پهلوی، آخرین شاه ایران) در ساعت شش و نیم بعدازظهر روز شنبه در تاریخ 24 مهر ماه 1350 با حضور 3000 میهمان داخلی و خارجی افتتاح شد. در جشن افتتاح برج و میدان آزادی محمدرضا پهلوی و همسرش فرح نیز حضور داشتند و از منشور حقوق بشر کوروش برای اولین بار در این مراسم پرده برداری شد. بعد از افتتاح برج آزادی مسئولیت نگهداری برج برعهده وزارت فرهنگ و هنر قرار گرفت که پس از پیروزی انقلاب به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تغییر نام داد.

بعدا و در سال 1353 دولت تصمیم گرفت برای بزرگداشت ششم بهمن (روز رفراندوم انقلاب سفید) موزه ای زیر فضای میدان و برج آزادی بسازد. تهیه طرح این موزه نیز بر عهده حسین امانت گذاشته شد و او موزه ای با امکانات بسیار پیشرفته و بخش های متنوع سمعی و بصری طراحی کرد که 2 سال بعد مورد استفاده قرار گرفت. 

برج آزادی در جریان مبارزات انقلاب اسلامی

این برج و میدان در جریان مبارزات مردمی انقلاب ایران، به محلی برای تجمع های مختلف اجتماعی و سیاسی مردم تبدیل شده بود و بعد از پیروزی انقلاب به نام میدان و برج آزادی تغییر نام داد. از آن زمان تاکنون، این مکان به محلی برای اجرای برنامه های مختلف مانند برنامه های مرتبط با پیروزی انقلاب اسلامی و محلی برای تجمع بدل شده است. امروز مسئولیت اداره برج آزادی بر عهده بنیاد رودکی ست. 

معماری و تزیینات برج آزادی

چشمگیرترین شاخصه برج آزادی و در کنار آن میدان آزادی، معماری و طراحی به کار رفته در آنهاست. معماری که نشانه هایی از معماری های دوران هخامنشی، ساسانی و اسلامی را در خود دارد و تلفیقی از آنها به شمار می آید. معمار بنا، آقای حسین امانت سعی کرده است المان های اصلی معماری ایرانی را در طراحی خود به کار بگیرد و مجموعه ای از مهمترین عناصر معماری ایرانی مانند بادگیر، بازار ایرانی، باغ ایرانی، چهار طاقی، طاق، روشن دان، کاربندی و انواع کاشی کاری را در سازه خود به نمایش بگذارد. خود آقای امانت در این زمینه چنین توضیح می دهد: 

 این بنا به گذشته های درخشان تاریخ ایران نظر دارد؛ به دورانی که ایران در ادبیات، هنر، معماری، صنایع دستی، علوم مختلف و چیزهای دیگر سرآمد بود. من می‌ خواستم جمع‌ بندی خود از این‌ها را در برج شهیاد ارایه کنم تا اگر کسی از خارج وارد ایران می‌ شود یا حتا مردم ایران بدانند که این اثر به کجا و به کدام فرهنگ مربوط است.

در این بنا، خطوط موازی و کشیده پایه‌ ها یادآور سبک معماری هخامنشی، قوس اصلیِ میان برج، نمادی از طاق کسری که مربوط به دوره ساسانی ست و قوس بالایی آن که یک قوس شکسته است، از دوران بعد از اسلام و نفوذ اسلام در ایران الهام گرفته‌ است. رسمی سازی‌ هایی که بین این دو قوس را پر می‌ کنند، بسیار ایرانی است و من آن را از گنبد مساجد ایران الهام گرفته‌ ام. در واقع تکنیکِ گنبد سازی در ایران بسیار جالب است و شما در هر مسجدی، چیز تازه‌ ای می‌ بینید. در این گنبدها که نشانه نبوغ ایرانی است، معماران قدیم از قاعده مربع بنا، وارد دایره گنبد شده‌ اند و این کار را با کمک رسمی‌ بندی ها و مقرنس کاری های بسیار زیبا انجام داده اند. در برج آزادی هم همین کار انجام شده‌ است. هندسه بنا یک هندسه مربع مستطیل است که از روی چهارپایه خود می‌ چرخد، شانزده ضلعی می‌ شود و در آخر به صورت یک گنبد شکل می‌ گیرد. این گنبد تنها از داخل برج قابل مشاهده‌ است.

ویژگی های ظاهری برج آزادی

پیش از اینکه به جنبه های مختلف معماری برج آزادی بپردازیم، می خواهیم در مروری کلی ویژگی های مختلف این بنا را با هم مرور کنیم. برج آزادی به طور کلی 63 متر ارتفاع دارد که ارتفاع آن از سطح زمین تا بام به 45 متر می رسد. این برج شکلی از یک تندیس است و در ساخت آن از 46000 قطعه سنگ بریده و پرداخته شده به کار رفته است. این سازه رابطه ای تنگاتنگ با میدان آزادی دارد و در میان نقشه ها و چمن‌کاری های میدان سر برافراشته است؛ نقوشی که از طرح داخلی گنبد مسجد شیخ لطف الله الهام گرفته شده اند و در این میدان شکلی از بیضی پیدا کرده اند. آن طور که حسین امانت در مورد ویژگی های ظاهری برج می گوید او به دلیل نزدیکی بنا به فرودگاه مهرآباد اجازه نداشته تا ارتفاع برج آزادی را از 45 متر بالاتر ببرد؛ در حالی که در ذهنش این ایده را داشته است که زمانی که افراد به برج نزدیک می شوند به طرف بالا بروند. معمار و طراح سازه برای حل این مشکل یک سرازیری در میدان اطراف برج به وجود می آورد؛ به طوری که مثلا زمانی که از طرف فرودگاه مهرآباد وارد میدان می شوید از یک سرازیری به سمت بالا می آیید، سپس زمانی که به آبنمای دایره ای شکل می رسید دوباره به سمت بالا حرکت می کنید. اینها همه در حالی ست که زمین زیر برج کاملا صاف است و این صافی و شیب میدان زمانی که به هم می رسند خط های قوسی جالبی ایجاد می کنند.

شمایل کلی برج آزادی ترکیبی از دو جفت قوس بزرگ است که در صفحاتی متقاطع به هم می رسند و در نهایت حجمی بزرگ به رنگ سفید به وجود می آورند. این حجم با بدنه ای از سنگ های سفید به زیبایی با شیارهایی به رنگ های آبی فیروزه ای تقسیم بندی شده و نمای کلی بنا را شکل می دهد. برج 4 نما دارد که دو به دو با هم متقارن هستند و نماهای شرقی و غربی آن، نماهای اصلی را شامل می شوند. در کنار این ها، تزیینات و مقرنس های تماشایی بین طاق اصلی به چشم می خورد که بر شکوه سازه افزوده و آن را در عین سادگی بسیار چشم نواز و دوست داشتنی کرده اند. 

معماری داخل برج آزادی

برج آزادی از 4 طبقه ساخته شده که دسترسی به آنها از طریق پله و آسانسور امکان پذیر است. طبقه زیرزمین، طبقه میانی، طبقه بالای قوس طاق اصلی و دیگری طبقه زیر گنبد، این چهار طبقه را تشکیل می دهند. نکته مهم و جذاب طراحی برج آزادی این است که هیچ کدام از سقف های آن بسته نیستند و همه آنها به شیوه های مختلف به فضاهای بالاتر می رسند. 

آقای حسین امانت در مورد طبقه بندی و بخش های مختلف برج چنین توضیح داده است:  

دو طبقه داخل برج، یکی بالای قوسِ طاق اصلی و دیگری زیر گنبد است که با آسانسور قابل دسترسی‌ است. طبقه بالا به عنوان نمایشگاه طراحی و با گنبدی از بتن سفید پوشیده شده‌ است. در این گنبد، مقرنس ایرانی به شیوه تازه‌ ای اجرا شده و ارتفاع آن که از بام آزادی بیرون زده، دیده می‌ شود و با کاشی‌ های فیروزه‌ ای و معرق ایرانی پوشیده شده‌ است. مصرف بتن سفید در این قسمت و در سالن پذیرایی آن، در آن زمان کار نویی در ایران بود.

البته این مطلب تنها بخش کوچکی از طراحی و معماری برج آزادی را توضیح می دهد و به طور خلاصه ویژگی های مهم آن را بر می شمرد. کارناوال در آینده در مطلبی جداگانه به طور کامل به بررسی معماری و نحوه ساخت این برج می پردازد. 

خودروی شخصی: 

اگر می خواهید با خودروی شخصی، خود را به میدان و برج آزادی برسانید، می توانید از بزرگراه محمدعلی جناح در ضلع شمالی، خیابان آزادی در ضلع شرقی، بزرگراه آیت الله سعیدی در ضلع جنوبی و بزرگراه لشگری (جاده مخصوص) در ضلع غربی استفاده کنید.

اگر دوست داشته باشید زمان بازدید از برج آزادی، در کنار راهنمای متخصصی، از تمام جزئیات جذاب این مجموعه تاریخی باشکوه مطلع شوید می توانید با راهنمای این مجموعه آقای قیدرانی (شماره تماس: 09363253087) تماس بگیرید. 

جاذبه های اطراف برج آزادی

تجربه سفر گردشگران خارجی

یکی از مواردی که می تواند به ما کمک کند تا در مورد بازدید از یک جاذبه تصمیم گیری کنیم، خواندن نظرات افراد مختلف در مورد آنجاست. به همین جهت در یکی از مشهورترین وبسایت های گردشگری، گشتی زدیم و به مرور تعدادی از نظرهای گردشگران خارجی که از میدان و برج آزادی دیدن کرده اند، پرداخته ایم. 

گردشگری از لهستان | تاریخ ثبت دیدگاه مهر 1397

بسیار اثر گذار

اینجا مکان بسیار جالبی در تهران است که شما می توانید از آن دیدن کنید، در پارک میدان آزادی بنشینید و با تعداد زیادی از مردم محلی ملاقات داشته باشید. 

گردشگری از آفریقای جنوبی | تاریخ ثبت دیدگاه شهریور 1397

بهترین زمان برای رفتن به اینجا غروب آفتاب است

زمان بازدید از برج آزادی هنگام غروب آفتاب اوقات فوق العاده ای داشتم. توصیه ام به شما این است، زمانی که به اینجا می آیید سعی کنید از لحظه لحظه حضورتان لذت ببرید، بهترین عکس های غروب تان را بگیرید و از تماشای مردم که در پارک زیبای میدان آزادی در کنار هم جمع شده اند لذت ببرید.

گردشگری از قطر | تاریخ ثبت دیدگاه شهریور 1397

ارزش رفتن را دارد

اگر در تهران از همه جاذبه ها دیدن کرده اید و از ماندن در هتل، حوصله تان سر رفته، ممکن است ایده بدی نباشد که بخواهید از برج آزادی دیدن کنید. این ساختمان ترکیبی از معماری مدرن و سنتی ایران است و جای خوبی برای خرید سوغاتی های منحصر به فرد محسوب می شود. 

گردشگری از دبی | تاریخ ثبت دیدگاه شهریور 1397

بنای مورد علاقه من در تهران

یک شاهکار واقعی، باید حتما از این بنای زیبای اعجاب انگیز معماری دیدن کنید. در غروب و طلوع آفتاب اینجا بسیار زیباست.

گردشگری از استرالیا | تاریخ ثبت دیدگاه تیر 1397

یک ساختمان بزرگ بتنی در جایی دورافتاده 

مطمئنا به کسی پیشنهاد نمی کنم که راهی طولانی را برای دیدن این ساختمان بی ارزش طی کنند، سازه ای که با هدف بزرگ نشان دادن یک دیکتاتور ساخته شد. این برج تقریبا خارج از شهر است و ارزش دیدن ندارد. در ضمن به احتمال زیاد وقتی که می خواهید به فرودگاه مهرآباد بروید از کنار آن عبور می کنید.

ویدیویی از ساخت برج آزادی تهران

دغدغه های کارناوال | نگهداری برج آزادی برعهده کیست؟

مهمترین مشکلی که برج آزادی با آن دست و پنجه نرم می کند، نداشتن متولی مشخصی برای نگهداری و مرمت است، به همین جهت تعمیراتی که در این برج انجام می شود، یا در بسیاری مواقع به تعویق می افتد یا به شکل درست و اصولی کار نمی شود. با وجود اینکه بهره برداری از برج آزادی به بنیاد رودکی واگذار شده است اما هیچ توجهی از سوی این بنیاد در نگهداری و مراقبت از این سازه تاریخی و مهم به چشم نمی خورد. 

آن طور که پیروز حناچی، شهردار فعلی تهران می گوید، تعمیرات برج آزادی در برخی موارد بدون رعایت موارد اصولی انجام می شود و به همین دلیل آسیب هایی که به سازه بنا وارد شده است را به طور ریشه ای حل نمی کند. ایشان می گوید بنایی با عظمت برج آزادی به مراقبت دائم نیاز دارد و متاسفانه سازمانی را ندارد که به شکل مستمر از آن نگهداری کند. از جمله اشکالاتی که آقای حناچی به تعمیرات برج آزادی وارد می داند، استفاده از مصالح غیراستاندارد برای مرمت آن است. نوع مصالحی که در اصل برای ساخت این بنا از آن استفاده شده، از جنس مصالح معمولی نیست؛ مثلا در این بنا سنگ های ریشه دار با ضخامت 7 سانتی متری به کار رفته اما برای مرمت از سنگ پلاک های دو سانتی متری استفاده شده است. 

تمام این موارد در کنار کمبود بودجه برای نگهداری، بازسازی و بهسازی این بنا باعث شده است تا این سازه ارزشمند با خطر فروپاشی و تخریب رو به رو باشد و از عمر مفید کاربری آن کم شود.  

سخن آخر 

امروز به همراه شما سفری به یکی از مهمترین نمادهای شهری تهران داشتیم و با تاریخچه ساخت، معماری و بخش های مختلف آن آشنا شدیم. از دغدغه هایی که در مورد نگهداری این سازه باشکوه وجود دارد گفتیم و نظر گردشگران خارجی در مورد آن را با هم مرور کردیم. 

از دیدگاه شما، برج آزادی چه جایگاهی در تاریخ معاصر ایران دارد؟ به نظر شما از چه راه هایی می توان به حفظ و نگهداری آن کمک کرد و آن را سرپا نگه داشت؟ شما زمانی که به این منطقه سفر می کنید یا عکس های برج آزادی را می بینید چه احساسی نسبت به آن در خود حس می کنید؟ 

دیدگاه ها، پیشنهادها و انتقادهای تان را با ما و دوستان کارناوالی تان به اشتراک بگذارید. اگر هم تا کنون تجربه سفر و گردش در این میدان و برج را داشته اید، با استفاده از لینک زیر عکس های خود را برای ما بفرستید تا آنها را در بخش عکاسی وبسایت مان به نمایش بگذاریم. 

کــــــــارناوالی شـــــــــو