دخمه مردگان پاریس | چهره تاریک و مخوف شهر عشاق

دخمه مردگان پاریس نام مقصد امروز ماست؛ جایی که تصور شما از این شهر رمانتیک را شاید تغییر دهد. درست در زیر شهر خوش منظره و دیدنی پاریس دخمه ای وجود دارد که یکی از ترسناکترین جاذبه های دنیا به شمار می رود و همچنین از مهمترین جاذبه های گردشگری پاریس به حساب می آید. تونل هایی تنگ و طولانی که بقایای اجساد 6 میلیون نفر را در خود جای داده اند. قدم زدن در میان تعداد زیادی جمجمه و اسکلت کار هر کسی نیست؛ به همین خاطر بازدید از دخمه مردگان پاریس را تنها به افراد شجاع پیشنهاد می کنیم که به گردشگری سیاه و دیدن مکان های تنگ، تاریک و وحشتناک علاقه مند هستند.

در کمتر جایی به شما فرصت آن را می دهند که میان بقایای مردگان قدم بزنید و با آن ها عکس یادگاری بگیرید! پس اگر تا الان نظرتان را به این دخمه رعب آور جلب کرده ایم، با ما در کارناوال همراه شوید. می خواهیم بیشتر درباره این دخمه برای تان بگوییم و ماجراهایش را برای تان روایت کنیم.

چرا دخمه مردگان پاریس؟

• از ترسناک‌ترین جاذبه های دنیا به شمار می رود.
• فرصت آن را پیدا خواهید کرد که در عمق 20 متری زمین، میان اسکلت های واقعی قدم بزنید.
• میلیون ها اسکلت را یکجا و در دخمه ای ترسناک تماشا خواهید کرد.
• از محبوب ترین مکان ها برای علاقه مندان به گردشگری سیاه است.

آشنایی با دخمه مردگان پاریس | Catacombs of Paris

درست در زیر شهر زیبای پاریس با آن ظاهر جذاب و عاشقانه اش، تونل های متعدد و تو در تویی وجود دارد که آن را با نام «دخمه مردگان» می شناسند. دخمه مردگان در حقیقت یک استودان (1) است که در زیر شهر پاریس قرار گرفته است و باقی مانده استخوان های بیش از 6 میلیون تن از پاریسی ها در آن نگهداری می شود. این دخمه در گذشته یک معدن سنگ آهک بود اما در گذر زمان به متروکه بدل شد و پس از آن که قبرستان های پاریس از اجساد پر شده بودند، استخوان ها به درون پیچ و خم های این معدن منتقل شدند.

همه چیز درباره اینجا ترسناک و هیجان انگیز است؛ از ورودیش گرفته تا راهروهای تنگ و دیدنی های خاصش همه و همه توجه تان را جلب خواهند کرد. درباره طول این تونل ها به طور دقیق نمی توان سخن گفت؛ اما این عدد را در حدود 321.8 کیلومتر تخمین زده اند. اگرچه باید بدانید استودان تنها بخش کوچکی از معدن سنگ را شامل می شود که کریر دو پاریس (carrières de Paris) نام دارد اما این روزها، پاریسی ها از تمام این معدنِ تو در تو به عنوان دخمه مردگان یاد می کنند.

آماده سازی این معدن سنگ برای انتقال استخوان ها از سراسر پاریس کمی پس از سال 1774 آغاز شد؛ زمانی که دیوار گورستان مرکزی ریزش کرد. دیگر مجالی برای تعلل باقی نمانده بود و باید هرچه سریعتر چاره ای می اندیشیدند و این چاره، «دخمه مردگان» در زیر شهر پاریس بود... در نهایت در سال 1786، معدن سنگ باستانی برای انتقال استخوان ها آماده شد و در همین زمان از سراسر پاریس، استخوان ها به سوی این مکان روانه شدند. اینگونه شد که واگن های استخوان، شبانه از طریق یک ورودی که در خیابان له تمب-ایسوار (la Tombe-Issoire) قرار داشت وارد معدن می شدند. 

پس از مدتی این دخمه به کلی از خاطر مردم فراموش شد و دیگر کسی حتا به این موضوع فکر نمی کرد که حالا پاریس بر روی شش میلیون تن انسان قرار گرفته است. تا اینکه در اوایل قرن 19، این جا به مکانی برای برگزاری کنسرت و دیگر رویدادهای مخفیانه تبدیل شد. 

با عمومی شدن این خبر، دوباره توجه ها به سوی این مکان جلب شد و در نتیجه آن، بازسازی هایی در این مکان اتفاق افتاد و امکان دسترسی در اطراف میدان دونفر-روشرو (Denfert-Rochereau) به وجود آمد و دخمه مردگان در سال 1874، برای بازدید عموم گشایش یافت. 

امروزه باید از دخمه مردگان با عنوان موزه یاد کنیم چرا که از تاریخ اول ژانویه 2013، نام دخمه مردگان در میان 14 موزه شهر پاریس قرار گرفت. 

در ادامه همراه مان باشید، می خواهیم تاریخچه این دخمه را مفصل برای تان روایت کنیم. از اوضاع نابسامان قبرستان های پاریس پیش از برپایی دخمه مردگان بگوییم و قدم به قدم توضیح دهیم که چگونه می توانید در این مکان یک گردشگریِ سیاه جذاب و مخوف داشته باشید. 

پاورقی

1: استودان به معنای جایگاه نگهداری استخوان است. 

تاریخچه دخمه مردگان پاریس

قدمت دخمه مردگان به بیش از دو قرن پیش باز می گردد و داستان های جالبی درباره سر گذشت این مکان وجود دارد. پس لازم است نگاهی به تاریخچه دخمه داشته باشیم و از این طریق، بیشتر آن را بشناسیم. اما از آن جایی که پاریس همیشه برای دفن مردگان با چالش هایی مواجه بوده در ابتدا نگاهی به تاریخچه گورستان های پاریس خواهیم داشت.

گورستان های پاریس

در حدود قرن پنجم میلادی اغلب قبرستان های پاریس در اطراف کلیسایی به نام نوتر-دام-ده-بوآ (Notre-Dame-des-Bois) قرار داشتند. در قرن نهم نرمن ها (برخی مردم شمال فرانسه) و انگلیسی ها با یکدیگر درگیر شدند و در همین میان قسمت های زیادی از کلیسای نوتر-دام-ده-بوآ تخریب شد. پس از اتمام درگیری ها مردم بومی قبرستان های این منطقه را بازسازی کردند و در سال 1130 یک گورستان واحد به نام هولی اینسنت (Holy Innocents' Cemetery) به وجود آمد که در واژه به معنای «قبرستان مقدس بی گناهان» است. این گورستان از قرون وسطا تا قرن هجده میلادی کاربری داشت و قدیمی ترین و بزرگترین گورستان پاریس شمرده می شد. 

بد نیست بدانید که از زمان امپراتوری روم در فرانسه کنونی، مردم پاریس متوفیان شان را در اطراف شهر دفن می کردند؛ اما رفته رفته گورستان هایی ساختند تا رفتگان شان به آن ها نزدیکتر باشند. محبوب ترین قبرستان در پاریس، گورستان مرکزی یا همان قبرستان مقدس بی گناهان بود. البته برخی هم عزیزان شان را در محوطه کلیساها دفن می کردند که هر کسی توانایی پرداخت هزینه قبر در کلیساها را نداشت.

هنوز یک قرن از تعبیه قبرستان مرکزی برای خاکسپاری مردم پاریس نگذشته بود که فضای قبرستان متبلور از مردگان شد. یکی از راه حل ها ساختن یک گالری از استخوان مردگان بود. سقف ها و دیوارهای این گالری که درون قبرستان قرار داشت، همگی با استخوان پوشانده شده بودند؛ اما این راه حل تنها برای مدتی کوتاه مشکلات را رفع کرد و باز هم، با مرور زمان مشکل کمبود فضا رخ داد. 

به همین خاطر به تدریج اهالی پاریس شروع به دفن اجساد عزیزان شان در پارک ها و حیاط خانه های شان کردند و آرام آرام شهر در حال تبدیل شدن به دنیای مردگان بود. در متون تاریخی وضع گورستان اصلی شهر را در این زمان به راستی اسفبار توصیف کرده اند. بعضی از راه حل ها به صورت موقتی کارآمد به نظر می آمدند اما با گذشت زمان، وضعیت رو به بهبود نمی رفت.

همان طور که گفتیم قبرستان مرکزی تا پایان قرن هجده کاربری داشت؛ در این قرن، گورستان به تپه ای تبدیل شده بود در ارتفاع دو متر بالاتر از سطح زمین که در زیرش، اجساد افراد بی شماری از مردم پاریس قرار داشت. همچنین آلودگی این محیط را فرا گرفته بود و ساکنان اطراف گورستان دچار بیماری های مختلف شده بودند. بویی که از این قبرستان تراوش می شد نیز غیرقابل تحمل بود و حتا عطرفروشی که در آن نزدیکی برپا شد نتوانست به بوی بد محیط کمکی کند. 

در آن زمان ها لویی پانزدهم تلاش زیادی کرد تا دستور منتقل شدن قبرستان ها به بیرون از شهر را صادر کند؛ اما کلیسا همیشه با این موضوع و جا به جایی مردگان مخالف بود. در ادامه، لویی شانزدهم نیز تلاش هایی در این رابطه انجام داد و با ناکامی مواجه شد؛ تا اینکه در سال 1780، باران بهاری به کمک مردم پاریس آمد تا کلیسا را متقاعد کنند. 

در بهار سال 1780 میلادی یکی از دیوارهای قبرستان مرکزی پاریس بر اثر شدت باران های بهاری ریزش کرد و باعث شد تا اجساد مردگان در محوطه پراکنده شوند؛ موضوعی که ترس ساکنان پاریس را در بر داشت. دیگر کلیسا نمی توانست در مقابل این فاجعه مقاومت کند و به روی خواسته خود تاکید کند؛ در نتیجه، از آن پس دفن مردگان در گورستان مرکزی ممنوع شد تا چاره ای بیندیشند. البته همانطور که گفتیم قبرستان مرکزی تنها مکانی نبود که برای خاکسپاری مردگان به مشکل خورده بود و قبرستان های دیگر شهر هم دیگر گنجایش نداشتند و مردم پاریس را با مشکلاتی رو به رو کرده بودند. دیگر نادیده گرفتن این معضل بزرگ کاری غیر ممکن بود و به همین دلیل ایده دفن در دخمه مطرح شد...

تبدیل معدن سنگ آهک به دخمه مردگان

در اطراف پاریس معدن سنگ آهک بزرگی وجود داشت که تا قرن دوازدهم از آن بهره برداری می شد؛ اما معدنچیان به بخش هایی برخورد کردند که دیگر غیر قابل حفاری بود به همین خاطر تونل ها را به همان صورت به حال خود رها کردند و به این معدن لقب "تونل های فراموش شده" دادند. کمی طول کشید تا معدن را برای دفن مرده ها آماده کنند؛ اما از آنجایی که هنوز ریل و واگن هایی که برای حمل سنگ آهک استفاده می کردند در معدن وجود داشتند، حمل مرده ها به داخل تونل های زیرزمینی کار دشواری نبود و به سرعت پیش می رفت.

در تاریخ 7 آپریل 1786، دخمه مردگان برای نگهداری استخوان ها تقدیس پیدا کرد. در دو سال بعدی، باقی مانده اجساد فقط به صورت شبانه به این جا آورده می شد. پس از آن که استخوان ها در این مکان قرار گرفتند کشیشی به دخمه آمد و در کنار استخوان ها سرودهای مذهبی خواند و سپس به روی استخوان ها پارچه ای مشکی به نشانه احترام کشیدند. 

 اگرچه جمع آوری استخوان ها از سراسر شهر، به زمان بیشتری احتیاج داشت. استخوان های گورستان بی گناهان یا همان گورستان مرکزی بین سال های 1786 تا 1788 به معدن منتقل شد و بیشتر استخوان های دیگر گورستان ها میان سال های 1787 تا 1814 به این جا آورده شد. 

برخی از اجسادی که امروزه در این دخمه قرار دارند، 1200 سال پیش جان باخته اند و در زمان دودمان مِرووَنژی ها (1) روزگار می گذارندند.

این مکان تنها برای نگهداری استخوان های دیگر قبرستان ها استفاده نمی شد و در اوایل انقلاب فرانسه، مرده ها به صورت مستقیم در این گورستان خاک می شدند. در میان افرادی که خاکسپاری شان در این مکان بوده می توان به اعضای گارد سوئیس، کسانی که طی کشتار سپتامبر قتل عام شده بودند، افرادی که در دوره وحشت انقلاب فرانسه با گیوتین کشته شدند و البته از دست روزگار، کسی که مغز متفکر در ایده اعدام با گیوتین بود؛ یعنی ماکسیمیلیان روبِسپیر (Maximilien de Robespierre) اشاره کرد.

در آخر باید بدانید 1860 را می توان آخرین سالی دانست که استخوان های شهر به دخمه پاریس منتقل شدند یا کسی در این جا مدفون شد. 

پاورقی

 1: مِرووَنژی ها (Mérovingiens) یکی از دودمان های پادشاهی فرانکی بودند که بین قرن های ۵ تا ۸ پیش از میلادی در بخش هایی از فرانسه و آلمان امروزی حکومت می کردند.

تبدیل دخمه مردگان به جاذبه ای تماشایی

از همان ابتدای ایجاد دخمه مردگان، این مکان کنجکاوی پاریسی های ممتاز و والا مقام را برانگیخته بود. اولین بازدیدکننده از این جا کُنت آرتوآ (Count of Artois) بود که بعدها شارل دهم (2) لقب گرفت. او در سال 1787 گشتی در دخمه مردگان داشت؛ اما بازدید عمومی زمانی آغاز شد که این مکان به یک استودان شایسته و قابل بازدید تبدیل شده و همچنین، جنگ های ناپلئونی بین سال های 1814-1815 به پایان رسیده بود. در ابتدا بازدید، تنها چند بار در سال و با اجازه بازرسان معدن اتفاق می افتاد. پس از گذشت زمان، تعداد بازدیدکنندگان و کسانی که اجازه بازدید می گرفتند به تدریج افزایش یافت و دیگر هر ناظر معدنی می توانست اجازه ورود صادر کند. در سال 1830، دوباره قوانین سخت گیرانه برای بازدید از این مکان بازگردانده شد و در نهایت، در سال 1833، دخمه مردگان به کلی بسته شد، چرا که کلیسا مخالفت جدی خود را با نمایش داده شدن استخوان مردگان برای عموم اعلام کرد. 

اما این پایان ماجرا نبود. پس از حدود 20 سال، در 1850 مجوز بازدید از دخمه مردگان باری دیگر صادر شد و از سال 1867، به خاطر تقاضای مردم، دولت اجازه بازدید ماهانه از این دخمه را صادر کرد. پس از آن، در سال 1874، بازدید دو هفته یک بار شد که بر اساس آن، بازدید هر اولین و سومین شنبه هر ماه صورت می گرفت. البته، اجازه بازدید در اول نوامبر هم در زمان های بازدید جدید وجود داشت؛ چرا که این تاریخ، عید مقدسان در مسیحیت بود.

پس از آن افزایش روزهای بازدید همچنان ادامه داشت، در سال های 1878، 1889 و 1900 به مناسبت نمایشگاه های جهانی که در پاریس برگزار می شد بازدیدها هفتگی بود. بالاخره پس از همه این سال ها، دخمه مردگان همه روزه به روی عموم مردم باز شد. اگرچه یک بار در سپتامبر 2009، به خاطر خراب کاری هایی که در این مکان توسط مردم اتفاق افتاده بود و صدمات وارده، دخمه مردگان بسته شد و دوباره 19 دسامبر همان سال، آغاز به کار کرد.

 پاورقی

2: شارل دهم (Charles X of France) از سال ۱۸۲۴ تا سال ۱۸۳۰ شاه فرانسه بود. او در پی موج انقلاب ۱۸۳۰ که در فرانسه و اروپا اتفاق افتاد و در حین انقلاب ژوئیه از فرانسه فرار کرد و به نفع فرزندش هانری پنجم از سلطنت پایین آمد. 

رد پای خرابکارها در دخمه مردگان پاریس

از سال 1955، گروهی به نام کاتافیلز (Cataphiles) آغاز به گشت و گذار در تونل ها و مسیرهای زیر زمینیِ پاریس کرده اند. این افراد هیچ رهبری ندارند و بیشتر از سر کنجکاوی و تجربه هیجان به این ماجراجویی می پردازند. از کارهای عجیب این افراد در زیر شهر پاریس، می توان به گرفتن مهمانی های مخفیانه، مصرف مواد مخدر، انجام طراحی های هنرمندانه، برگزاری کنسرت و به طور خلاصه هر آنچه که از دست شان بر آید اشاره کرد.

در سال 2014، به خاطر تمرین های آموزشی اختصاصی پلیس پاریس، به آن ها اجازه ورود به بخش های ناشناخته دخمه مردگان داده شد. در همین راستا پلیس به بخش هایی از دخمه مردگان رفت که پیش از این ناشناخته باقی مانده شود. این بخش در زیر قصر شیو (Palais de Chaillot) قرار داشت. 

اما در ادامه پلیس ها با چیزی در این جا مواجه شدند که حیرت انگیز بود؛ علامتی که ذکر می کرد به این منطقه وارد نشوید، و کمی آن طرف تر، یک دوربین که رفت و آمد اطراف را ضبط می کرد. زمانی که پلیس ها از این دوربین گذشتند صدای ضبط شده عوعوی سگ ها در محیط طنین انداخت. 

این اتفاق تا به همین جایش بیشتر شبیه یک فیلم مرموز و ترسناک است تا حقیقت؛ اما آن چه در ادامه رخ داد، ماجرا را عجیب تر هم می کند. 

زمانی که پلیس ها مسیرهای تو در تو را طی کردند با یک غار پر از تجهیزات مواجه شدند که 500 مترمربع مساحت داشت. یک نمایشگر بسیار بزرگ هم در این جا بود و در کنارش نمونه ای از فیلم های سیاه و سفید و امروزی به چشم می خورد. صندلی، پروژکتور و ... همه و همه در این مکان وجود داشت. یک نفر این غار متروکه را به سالن سینما تبدیل کرده بود!!

در اتاق کناری یا بهتر بگوییم، غار کناری رستورانی هم وجود داشت با میز و تمامی تجهیزات. دیگر لازم نیست اشاره ای به خطوط برق و تلفن داشته باشیم؛ در این جا همه چیز پیدا می شد. 

سه روز بعد پلیس ها دوباره به این مکان بازگشتند تا ببینند که منبع این خطوط از کجاست؛ اما آن ها با موردی مواجه شدند که فقط در فیلم می توان آن را توجیه کرد. سیم خطوط قطع شده بود و بر روی کاغذی در کنارشان نوشته شده بود: «تلاش نکنید که ما را بیابید!»

در طول دوران های مختلف، گرافیتی های متعددی هم درون دخمه مردگان پیدا شده اند، البته باید این را بدانید که در حال حاضر بازدید از این بخش ها ممنوع است و بازدیدکنندگان تقریبا هیچکدام از هنرورزی های کاتافیلزها را نمی بینند. 

فضای درون دخمه مردگان

پیش از آن که وارد دخمه شویم و به دیدنی هایش بپردازیم بد نیست قدری از حال و هوای حاکم بر این جا برای تان بگوییم؛ اینگونه در حین بازدید از دخمه، آمادگی بیشتری را برای مواجه با این فضایش خواهید داشت. 

با ورود به دخمه مردگان مسیری تنگ و باریک با مسافت 1.5 کیلومتر در پیش روی تان است و دیگر هیچ راه بازگشتی نخواهید داشت. اگر در گشت و گذارتان در دخمه سرعت به خرج دهید این ماجراجویی حدود 45 دقیقه طول خواهد کشید؛ اما باز هم همه چیز بستگی به سرعت خودتان و راهنمای تان دارد. هر بخش از دخمه مردگان به نوبه خود ترسناک است، پیچیدن صدا در تونلی تنگ و طولانی، خواندن تابلوهایی که هر یک شما را به سویی می برند و مواجه شدن با هزاران اسکلت، تجربه ای ست منحصر به فرد و رعب آور، پس حتما خودتان را آماده کنید. 

در این پایین محیط نم دار است و اکسیژن زیادی وجود ندارد، پس شما علاوه بر تماشای میلیون ها استخوان جمجمه و سر و دست، باید با چالش های متعدد دیگری نیز دست و پنجه نرم کنید. برای هیجان انگیزتر شدن بازدید گردشگران، تابلوهایی هم با عبارت های ترسناک در دخمه مردگان نصب کرده اند که مضمون هایی چون به دنیای مرده ها خوش آمدید، اینجا مرگ در انتظارتان است و ... دارند؛ با دیدن این تابلوها تنها نفس عمیقی بکشید و خونسردی تان را حفظ کنید.

 در طی بازدیدتان از اتاق هایی عبور می کنید که دیوارهای شان به صورت کامل با استخوان پوشیده شده اند یا جمجمه هایی را مشاهده خواهید کرد که به ترتیب قدمت شان تقسیم بندی شده اند. فراموش نکنید که دست زدن به استخوان ها و جمجه ها ممنوع است و نباید با خود هیچ چیزی را از دخمه مردگان خارج کنید. تا به حال بارها نگهبانان افرادی را دستگیر کرده اند که قصد خروج جمجمه ای را داشته اند، امیدواریم شما از این نوع بازدید کنندگان نباشید.

درون دخمه علاوه بر استخوان های بی شمار، رسوبات سنگ های آهکی نیز به چشم می خورد که به کاربری قبلی این مکان مربوط است و چندان جای تعجبی ندارد. جالب آن که در زمان بازسازی دخمه مسئولان از برخی از رسوبات استفاده کرده و آن ها را با استفاده از اجساد تزیین کردند. تماشای ستون هایی که با جمجمه تزیین شده اند هم از جذابیت های بازدید از دخمه مردگان است.

لازم است به علامت های مذهبی درون دخمه مردگان هم اشاره کنیم، در گردش تان ممکن است صلیب، تصاویر حضرت مسیح یا دیگر بزرگان دین مسیحیت را مشاهده کنید که همه برای آرامش روح از دست رفتگان به دخمه آورده شده اند.

قسمت های مختلف دخمه مردگان پاریس

در ادامه به بررسی نمادها و بخش های مختلف دخمه می پردازیم، اما پیش از آن باید ذکر کنیم که تصاویر لازم از برخی بخش های دخمه وجود ندارد و ما فقط توانسته ایم آن ها را برای تان تشریح کنیم. 

فضای داخلی دخمه مردگان

دخمه مردگان پاریس ورودی های متعددی دارد که برخی اهالی شهر همه این ورودی ها را می شناسند اما نباید گردشگری را با خود به داخل ببرند با این حال دیده شده که جوانان این کار را انجام بدهند که کار عاقلانه ای نیست. ورودی اصلی که برای علاقه مندان تعبیه شده در غرب میدان دونفرت قوچخو (Denfert Rochereau) و نزدیک ایستگاه متروی این میدان قرار دارد. تابلوهایی در خیابان های اطراف وجود دارند که شما را به سمت دخمه راهنمایی می کنند.

برای گردشگران تنها یک راه ورود و یک راه خروج از دخمه وجود دارد. در هنگام ورود به دخمه مردگان باید عمق 20 متری را به پایین و درون زمین رفت و برای این کار، باید 130 پله را به سوی پایین طی کرد. در حین پایین آمدن دقت کافی داشته باشید چرا که ممکن است پله ها کمی برای تان سرگیجه بیاورند. 

کپی از روی پاریس

باید بدانید مشابه مسیری که در دخمه طی می کنید دقیقا بالای سرتان و در شهر پاریس نیز وجود دارد. علامت ها نام خیابان های پاریس هستند که در زیر آن ها قدم می زنید، البته بیشتر این نام ها در حال حاضر تغییر کرده اند. در گذشته از این کانال های زیر زمینی با عنوان «کپیِ پاریس» یاد می کردند. 

علامتگذاری ها

با ورود به دخمه مردگان شما با علایم و اعدادی مواجه می شوید که شاید در ابتدا به نظرتان بی معنی باشند. اما این اعداد توسط مهندسان معدنی علامتگذاری شده اند که در گذشته برنامه حفر در زیر زمین پاریس را می چیدند. این اعداد به سال حفاری ها نیز اشاره دارند. مثلا “65 G. 1781” بیانگر آن است که این مسیر شصت و پنجمین راهی ست که توسط یکی از مهندسان فرانسوی به نام شارل اکسل گیومو (Charles-Axel Guillaumot) در سال 1781 ایجاد شد.

نشانه های دیگری هم در دخمه مردگان دیده می شود که به تونل آبی اشاره دارد که بین سال های 1613 تا 1623 به دستور ماری مدیچی (Marie de Medici) ساخته شد تا آب را از چشمه های کمونه رونگی (Rungis) به پاریس هدایت کند، این سازه آبی آرکیوئل اکوداکت (Arcueil Aqueduct) نام داشت. تونل سنگی دقیقا زیر سطح زمین ساخته شده بود و تنها چند روزنه کوچک آن را به سطح زمین متصل می کرد. در سال 1781، معدن فرو ریخت و باعث شد آب در مکان های مختلف فوران کند. این مسیر که 150 متر طول داشت پس از حادثه مجددا بازسازی شد؛ اما این بار در عمق 20 متری پایین تر از زمین.

ورک شاپ | workshop

کمی جلوتر منطقه ای به نام "ورک شاپ" وجود دارد. در این جا دو مدل ستون به چشم می خورد که از دیوارها حمایت می کنند. نوعی از ستون ها که از سنگ های درون معدن ساخته شده اند و ستون های دیگری که توسط دستان معدنچیان ساخته شدند و در این جا قرار گرفتند.

رمپ با شیب تند و ستون های توسکانی

پس از آن که از همه این موارد گذر کردید، به رمپی با شیب تند می رسید که بخش بالایی دخمه را به بخش پایینی وصل می کند. این رمپ به وضوح نشان می دهد که معدن در دو سطح متفاوت قرار دارد. رمپ مذکور در اواخر قرن هجدهم ساخته شد؛ یعنی همان زمانی که معدن سنگ را به استودانی برای نگهداری باقی مانده مردگان پاریس تبدیل کردند. بالای رمپ، ستون های توسکانی دیده می شود؛ از آن جایی که این بخش از معدن نیاز به تقویت بیشتری داشت این ستون ها را بنا کردند.

آرامگاه میلیون ها پاریسی

!Arrête, c’est ici l’empire de la mort

ایست! این جا امپراتوری مردگان است.

این جمله در ورودی مسیری نوشته شده است که به سوی استخوان های میلیون ها پاریسی ادامه پیدا می کند. در این بخش، سالن گردی را می بینید که دقیقا زیر چهار راهی قرار گرفته است که محل تقاطع خیابان های رنه کوتی (René Coty)، هله (Hallé)، دارو (Dareau) و دلمبرت (d’Alembert) است.

اولین استخوان ها بدون هیچ نظمی در این جا ریخته شدند. حدود سال 1810 بود که هریکت دو توری (Héricart de Thury) -سرپرست معادن- این مکان را توسعه داد. در این جا دیواری از استخوان ها به صورت تزیینی ساخته شده است تا استخوان های نامرتبی را که در فضای پشت ریخته شده اند را بپوشاند. این دیوارهای استخوانی اَگ (hagues) خوانده می شوند.

یادبود قبرستان های پاریس

زمانی که هریکت دو توری این مکان را توسعه داد، نمادی در این جا ساخت به یاد گورستان های پاریس که در ابتدا نگه دار این استخوان ها بودند. این یادبود به رنگ سفید است و نمای تیره پس زمینه و همچنین استخوان هایی که در پشت یادبود چیده شده اند، همگی فضایی نمایشی و پر از حس احترام و در عین حال ترس در وجود انسان پدید می آورند. بر روی این یادبود چند خطی درباره آن که مرگ چقدر نزدیک است و زندگی انسان به مویی وابسته است نوشته اند.

بازسازی دیوارها

آب و هوای مرطوب دخمه نگهداری از استخوان ها را دشوار کرده است. به خاطر همین رطوبت، دیوارهای استخوانی که «اَگ» نام دارند به مرور زمان شروع به ریزش کردند. در نتیجه دخمه مردگان همیشه احتیاج به نظارت شدید دارد و باید گهگاهی هم بازسازی شود. یکی از دیوارهای دخمه که پیش از این ریزش کرده بود در سال 2015 بازسازی شد اما دیگر هیچگاه به شکل قبلی اش در نیامد. زیر این دیوار را با عایق پوشانده اند تا در نبود سیمان و یا ملات از گزند و سرمای زمین در امان بماند.

چشمه آب

کمی که جلوتر بروید با چشمه ای مواجه می شوید که در گذشته برای ساخت ملات مورد استفاده کارگران معدن بوده است؛ اما حالا اطرافش را با استخوان ها تزیین کرده اند و دیگر کاربری ندارد. نام این چشمه دو له سمریتن (de la Samaritaine) است، یعنی از زن سامری!

 قبر مردگان در قلب استودان

پیشتر توضیح دادیم که در این مکان تعدادی از اجساد به صورت مستقیم دفن شده اند. در قلب استودان می توانید آرامگاه این افراد را ببینید که همگی مربوط به انقلاب فرانسه هستند. 

بشکه استخوانی

در نواحی مرکزی دخمه، بخشی به نام کریپت آو پشن (Crypt of the Passion) وجود دارد؛ ستونی حمایتی که سراسر با استخوان مردگان پوشیده شده و شکل یک بشکه را به آن داده است. در تاریخ 2 آپریل 1897، یک کنسرت شبانه بین نیمه شب تا ساعت 2، دقیقا در کنار همین بشکه استخوانی برگزاری شد. این خبر در روزنامه پیچید و توجه حدود صد نفر از پاریسی ها را جلب کرد تا به این کنسرت بیایند.

معماری دخمه مردگان پاریس

همان طور که تا اینجا متوجه شدید، دخمه مردگان در ابتدا کاربری دیگری داشت و قرار نبود که به گورستان تبدیل شود به همین خاطر نمی توان معماری خاصی برایش در نظر گرفت. در سال های ابتدایی دفن مرده ها در دخمه، اینجا تنها راهروها و تونل هایی پر فراز و نشیب بودند که معدنچیان آن ها را برای استخراج سنگ به وجود آوردند. در حقیقت کسی هم به ظاهر تونل ها اهمیت نمی داد و همه فقط می خواستند پاریس را از دفن شدن زیر جنازه ها نجات بدهند. دخمه مردگان به قدری گسترش یافت که مساحت یا طول تونل هایش به درستی مشخص نیست حتا نمی دانیم که برای ورود به آن چند راه وجود دارد. 

در سال 1810 مدیر بازرسان معادن پاریس لوییس اتینه هیریکارت دو توری (Louis-Étienne Héricart de Thury) تصمیم گرفت که دخمه مردگان را به مقبره ای قابل زیارت تبدیل کند. او در همین سال تعمیرات را آغاز کرد، ضمن این که در نظر داشت همه جمجمه و اسکلت ها را به صورت مرتب در کنار هم قرار بدهد.

برای آن که مردم بتوانند از مرده های خود دیدن کنند و همچنین دخمه برای گردشگران خارجی نیز جذاب به نظر برسد، معماران دیوارهایی از جمجمه و استخوان ساختند. همچنین اتاق هایی ایجاد کردند و در آن ها جمجمه های کوچک و بزرگ را به نمایش در آوردند.

بد نیست در اینجا باری دیگر مروری به فضای درون دخمه داشته باشیم، این بار به کمک اعداد:

• عمق دخمه: 20 متر (معادل با یک ساختمان پنج طبقه ای، پایین تر از سیستم آب و فاضلاب و خط مترو)
• تعداد پله ها برای پایین رفتن: 130
• تعداد پله ها برای بالا آمدن: 83
• مسافتی که در زیر زمین طی می شود: 1.5 کیلومتر
• میانگین دمای هوا: 14 درجه سانتیگراد
• اجازه ورود: تنها برای 200 نفر در هر مرحله
• مدت زمان گردش در دخمه: 45 دقیقه
• مساحت تقریبی تونل ها: 11،000 متر مربع

نکات مهم پیش از بازدید

اگر قصد بازدید از دخمه مردگان را داشتید نکاتی که در این بخش در اختیارتان می گذاریم کاملا به کارتان می آیند، پس حتما آن ها را مطالعه کنید. 

• شما وارد یک دخمه می شوید، پس ممکن است در حین پایین رفتن و گشت و گذار در این جا لباس های تان خاکی شود، به همین خاطر بهتر است لباس های کم اهمیت تر خود را بپوشید.
• کودکان زیر 14 سال حتما باید با همراه وارد دخمه شوند. 
• شما درون یک موزه قرار دارید و نباید به استخوان ها صدمه ای وارد شود، پس حتما از دوربین بدون فلش برای عکسبرداری استفاده کنید. 
• لباس راحتی به تن کنید تا عبور از پستی و بلندی ها برای تان دشوار نباشد.
• اگر قدتان بیشتر از 1.80 متر باشد ممکن است برخی مواقع مجبور شوید سرتان را خم کنید.
• به دلایل امنیتی، ورود چمدان به داخل دخمه ممکن نیست و فقط کوله مجاز است آن هم در صورتی که در دست گرفته شود، پس اگر کوله به همراه داشتید آن را بر روی دوش نیندازید.
• شاید برخی پیشنهاد بدهند که از راه های دیگر می توانند شما را وارد دخمه کنند، برای امنیت جانی و مالی خود بهتر است با آن ها همراه نشوید و از ورودی اصلی بازدید را آغاز کنید.
• هوای داخل تونل ها تا حدودی سرد است بنابراین لباس گرم بپوشید.
•  در بازدیدتان قسمت هایی را خواهید دید که با یک لایه گرد و غبار پوشیده شده اند، لطفا از این مکان ها دوری کنید و به چیزی دست نزنید تا گرد و خاک در فضا پراکنده نشود و همراهان تان را آزار ندهد.
• برخی از سقف های دخمه مردگان کوتاه هستند بنابراین اگر قدتان بلند است باید حسابی مراقب سقف ها باشید و در بسیاری بخش ها خم شوید.
• در زمان خروج تمامی کیف ها بررسی می شوند تا هیچ شی یا استخوانی از دخمه خارج نشود. 
• می توانید از طریق این  لینک در وب سایت مجموعه دخمه مردگان عضو شده و از اخبار جدید مطلع شوید.
• امکان دارد که در هنگام ورود به دخمه با صف طویلی رو به رو شوید؛ پس اگر در توان تان هست، در فصول کم مسافر از این جاذبه بازدید کنید.

 با تاکسی:

تاکسی سوار شدن در پاریس برای تان گران تمام می شود اما همیشه گزینه تاکسی گرفتن وجود دارد.

 با همه این توضیحات، اگر باز هم نیاز به راهنمایی داشتید از آدرس و نقشه کارناوال استفاده کنید. 

 آدرس: فرانسه، پاریس، خیابان دو کلنل هنری رول تنگی

Address: 1 Avenue du Colonel Henri Rol-Tanguy, 75014 Paris, France

ورود به صفحه حمل و نقل عمومی در پاریس

اطلاعات بازدید از دخمه مردگان پاریس

برای ورود به دخمه مردگان باید بلیت ورودی بخرید که هزینه اش به شرح زیر است.

هزینه ورودی:

بزرگسالان: 13 یورو (734,578 تومان)

کودکان: رایگان

بسته ویژه زوج ها: 17 یورو (960,602 تومان)

رزرو به صورت آنلاین همراه با راهنمای صوتی: 29 یورو (1,638,674 تومان)

از طریق این لینک آنلاین رزرو کنید.

ساعت های بازدید:

سه شنبه تا یکشنبه: 10 - 20:30

پذیرش تا ساعت 19:30

دخمه در روزهای 14 ژوئیه، اول نومبر، و یازده نوامبر نیز پذیرای بازدیدکنندگان است.

دخمه هر دوشنبه و تعطیلات رسمی (اول ماه مه و 15 آگوست) تعطیل است.

بازدیدهای گروهی:

می توانید به صورت گروهی نیز از دخمه مردگان دیدن کنید. بازدیدهای گروهی سه شنبه تا جمعه از ساعت های 10:30 تا 12:00 است و هر 30 دقیقه یک بار یک گروه وارد دخمه می شود. گروه ها نیز حداکثر 20 نفر هستند.

برای رزرو آنلاین تورهای دسته جمعی به این لینک مراجعه کنید.

هزینه بازدید گروهی برای هر نفر: 30 یورو (1,695,180 تومان)

هزینه گروهی که همه اعضا سن شان بین 18 تا 26 باشد: 110 یورو (6,215,660 تومان)

راهنمای صوتی:

یکی از هزینه های دیگری که در حین بازدید از دخمه مردگان بد نیست در نظر گرفته شود، راهنمای صوتی ست. اگرچه این گزینه کاملا انتخابی ست اما به شما پیشنهاد می کنیم که حتما از آن استفاده کنید؛ راهنمای صوتی به زبان های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و آلمانی فراهم است. هزینه راهنمای صوتی 5 یورو (282,530 تومان) است.

*اگرچه در دخمه مردگان به شما ضبط صوت داده می شود اما هندزفری همراهش نیست. پس بهتر است همراه خود هندزفری داشته باشید. 

ورود حیوانات ممنوع

ورود هرگونه حیوانی به درون دخمه مردگان ممنوع است.

دیدنی های اطراف

• بازار ماهی فروش های دگر مری | Daguerre Maree: فاصله 128 متر
• موزه مجسمه جاکومتی | Institut Giacometti: فاصله 289 متر
• رصدخانه پاریس | Paris Observatory: فاصله 370 متر

حقایقی جالب درباره دخمه مردگان پاریس

با این که تا اینجا زیاد درباره دخمه مردگان صحبت کردیم اما باز هم حقایق و نکاتی باقی مانده که در این بخش به صورت خلاصه آن ها را مرور می کنیم:

1. بعضی از قسمت های این دخمه به مکانی برای تجمع زباله یا مصرف مواد مخدر برای معتادان تبدیل شده است.
2. در دهه 1940، سربازان نازی شهر پاریس را اشغال کردند و نیروهای مقاومت فرانسه از دخمه مردگان و تونل هایش برای مخفی شدن و مقابله با متهاجمان استفاده کردند. 
3. سالانه حدود 300000 نفر از دخمه مردگان پاریس دیدن می کنند.
4. از آنجایی که دخمه و مردگانش برای مردم فرانسه اهمیت معنوی دارد گاهی شاهدیم که آن ها به صورت گروهی در دخمه ها اتراق می کنند تا نزدیک عزیزان شان باشند.
5. نمونه های زیادی مانند دخمه مردگان در دنیا وجود دارند که از جمله آن ها می توان به دخمه زرتشتی ها در ایران، دخمه ای در پرلاشز و نمونه ای دیگر در شهر رم ایتالیا اشاره کرد.
6. اغلب دخمه های کشف شده در آسیا و اروپا ساخته دست رومیان هستند.
7. در سپتامبر 2004 پلیس فرانسه در این جا یک سالن تئاتر مخفی پیدا کرد!
8. اجساد افراد معروفی چون فرانسوا رابله (François Rabelais) و ژان دو لا فونتن (Jean de La Fontaine) نویسنده، شارل پرو (Charles Perrault) شاعر و داستان سرای فرانسوی، سایمون ووئت (Simon Vouet) نقاش، سالمون دو برس (Salomon de Brosse) معمار کاخ لوکزامبورگ و بسیاری از دیگر مشاهیر فرانسه در دخمه مردگان دفن شده اند.
9. تا پایان قرن نوزدهم میلادی هیچ موزه ای در پاریس وجود نداشت و در واقع دخمه مردگان یکی از نخستین موزه های شهر به شمار می رود.
10. برخی دخمه مردگان را یک موزه هنر مدرن می دانند و افراد بسیاری از فرصت استفاده کرده اند تا با چینش و طراحی استخوان ها، هنرشان را در این جا به رخ بکشند.
11. حضور دخمه در زیر شهر پاریس سبب شده تا به سبب مسایل امنیتی نتواند بر روی این مکان ساختمان های بلند بنا کنند. 

دخمه مردگان پاریس را در ویدیو تماشا کنید