آپاچی ها | مردان جنگجو

سرخپوستان مردمی با فرهنگ و با گذشته ای کهن هستند که در سرتاسر قاره ی آمریکا پخش شده اند. تعداد قبایل آن ها در آمریکای شمالی بیش از 12 عدد است که هر کدام از قبیله های کوچکتر و کم جمعیت تر تشکیل شده اند. با تحقیق و جستجو در فرهنگ و ریشه یابی نوع زندگی هر قبیله به نتایج جالبی برمی خوریم که نشان دهنده ی این است که هر قبیله با قبیله ی دیگر تفاوت های زیادی دارد و در عین حال همبستگی خاصی میانشان هست.

یکی از قبایل معروف سرخپوستان آپاچی نام دارد که در آمریکای شمالی ساکن بوده اند.

همراه ما باشید تا با آن ها بیشتر آشنا شویم.

برای علاقه مندان مطلبی کامل و جذاب با قلمی سرشار از احساسات در مورد سرخپوستان به نام شراب چرده  تهیه گردیده است و کارناوال شما را به مطالعه ی این بخش دعوت می کند.

آپاچی ها

یکی از قبایل بومی و قدیمی سرخپوستان آپاچی نام دارد که در جنوب غربی و شمال مکزیک ساکن بودند . این مردمان بومی شمال آمریکا به زبان آتابازکانی جنوبی صحبت می کردند. همان زبانی که بومیان آلاسکا و غرب کانادا با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند.

این سرخپوستان گویش های متفاوتی داشتند که از زمان های گذشته به ارث برده بودند . گویش هایی شیرین و گاه خشن و سرشار از زیبایی.

آپاچی ها بصورت سنتی در شرق ایالت آریزونا ، شمال مکزیک ، نیو مکزیکو ، غرب تگزاس و جنوب کلورادو زندگی می کردند و زندگی می گذراندند.این مناطق برای آپاچی ها مزیت های فراوانی داشت. وجود دشت های سرسبز و بزرگ این امکان را به آنان می داد که به شکار بروند و در دشت های این مناطق در طبیعت به همراه اسب هایشان به تاخت حرکت کنند و باد چهره های سرخشان را نوازش کند .

کوه های این منطقه و صحرا ها ی خشک سرخپوستان را از دید و حمله ی دشمن حفظ می کرد و نقش دیوار های دفاعی را برایشان ایفا می کرد و آن ها را از دید متجاوزان و مهاجمان دور نگه می داشت و طبیعت همچون کودک خود آن ها را در آغوش می کشید . 

قرن ها افراد این قبیله با اسپانیایی های متجاوز و مکزیکی ها در جنگ بودند.یکی از بزرگترین یورش های آنان در اوایل قرن 17 رخ داد که باعث شد زمین های بیشتری را در آن منطقه تصاحب کنند.

اسب هایی که آپاچی ها در طول تاریخ استفاده می کردند از نژاد موستانگ بوده است .

این قبیله دارای ریز قبایل زیادی بوده است و امروزه در نقاط مختلفی از آمریکای شمالی پخش شده اند.از این قبایل می توان به :

1) آپاچی های اکلاهوما 

2) آپاچی های سنت کارلوس

 3) آپاچی های کوهستان سفید ، اریزونا

 4) آپاچی های مسکالرو ، نیو مکزیکو

اشاره کرد.

این قبایل در کنار هم  قبیله ی اصلی ، بزرگ و واحدی به نام آپاچی را تشکیل می دادند.

تاریخچه ی این مردمان جنگجو

تاریخی بس شگرف همواره به دنبال این مردم بوده است و اتفاق های ناگوار زیادی برایشان افتاده است و باعث شده مسیر زندگیشان در برخی از مواقع به طور کل دچار تغییراتی بنیادی شود . حقایق تاریخی که باعث می شود به فکر فرو روید و بیشتر به قوی بودن و محکم بودن شخصیت این مردمان پی ببرید . 

1) ورود به سرزمین های جنوب غربی

مردمان قبیله ی آپاچی و ناواهو ( یکیدیگر از قبایل بزرگ سرخپوستان که در کنار آپاچی ها زندگی می کردند و در مناطق مشترک قلمروهای خودشان را داشتند ) زمانی که از سیبری وارد قاره ی آمریکا شدند در آلاسکا و غرب کانادا اقدام به پرپایی چادر هایشان کردند تا ساکن شوند. از آن ها سواحل شمال غربی را برای سکونت انتخاب کردند. بسیاری از ریز قبایل دیگر در ایالت های جنوبی و جنوب غربی ساکن شدند که بعد ها به دلیل موقعیت جغرافیشان متحمل جنگ های بسیار و طولانی مدتی که قرن ها طول کشید ، شدند. ( اشاره به قسمت آپاچی ها )

در دشت ها شروع به برپایی چادر های رنگی کردند و صدای کودکان آن ها به آهنگ زیبای دشت اضافه شد . این سرخ چهره ها با طبیعت منطقه هم رنگ شدند و با گذشت زمان بیشتر از قبل به دل طبیعت راه یافتند . 

شواهد تازه نشان می دهد که برخی از افراد قبیله ی آپاچی و ناواهو قبل از مهاجرت به سرزمین های جنوبی و جنوب غربی حدود سال 1200 تا 1500 میلادی در کنار هم در سرزمین های شمالی زندگی می کردند.

نکته ی جالب درباره ی تفاوت میان افراد قبیله ی آپاچی در شمال و جنوب این هست که جنوبی ها دارای فرهنگ و قدرت ارتباطی بیشتری در بین خودشان نسبت به شمالی ها را دارا هستند و همین طور جنوبی ها در ساخت ابزار آلات و سلاح های سرد مهارت بیشتری در مقایسه با شمالی ها دارند.

مردمان جنوب فعال تر و پر جنب و جوش تر و شمالی ها آرام تر و در نگاه مادر طبیعت جنوبی ها فرزندان بازیگوش تری بودند.

در طول زمان تمام قبایل آپاچی ها مهاجرت های زیادی را در آمریکای شمالی انجام داده اند. در اواخر قرن 16 میلادی برخی از این قبیله ها که در سرزمین های شمالی ساکن بودند به سمت دشت های جنوب کوچ کردند. آن ها در چادر های سرخپوستی زندگی می کردند. از گوشت گاومیش های آمریکایی که در آن زمان به وفور در دشت ها یافت می شدند برای خوراک استفاده می کردند و از پشم و پوستشان برای خود و کودکانشان لباس تهیه می شده است.

فیلمی زیبا از سرزمین آپاچی ها

2) تضاد با مکزیک و آمریکا

زمانی که قبایل آپاچی به سرزمین های جنوبی وارد شدند با دهکده هایی روبرو شدند که مکزیکی ها و اسپانیایی ها در آن ها زندگی می کردند. بین قبایل و این دهکده ها روابط جالب و پیچیده برقرار بود . 

در اولین دیدار ها همه متعجب از هم به یکدیگر خیره می شدند و مادر سرخ چهره ها ، طبیعت از این دیدار نگران بود . 

قبایل و دهکده ها با یکدیگر تجارت می کردند. از انواع پوست حیوانات گرفته تا پارچه و گیاهان دارویی و در عین حال اقدام به حمله و غارت به یکدیگر می کردند. اگر بخواهیم دقیق تر و کامل تر توضیح بدهیم باید بگوییم که بعضی از قبیله های آپاچی با دهکده ای در صلح بودن ولی همزمان با دهکده ی دیگری در جنگ و همین طور بلعکس .

زمانی که جنگی میان سرخپوستان و اسپانیایی ها در می گرفت در نهایت با یکدیگر به توافق می رسیدند و صلح نامه ای امضا می شد و هرکدام به خانه شان بر می گشت ولی این صلح نامه ها هیچگاه در طی یک قرن بلند مدت نبودند و جنگ دیگری در مدت زمان کوتاهی دوباره شکل می گرفت .

نبرد جنگجویان آپاچی 

3) مهاجرت اجباری

در سال 1875 میلادی قبایل سرخپوست آپاچی توسط نیروهای ارتش آمریکا از محل سکونتشان رانده شدند. این قبایل که زیر مجموعه های قبیله ی بزرگ آپاچی محسوب می شدند توانستند مقابل نیرو های دولتی اندک مقاومتی نشان دهند اما در نهایت تسلیم آن ها شدند.

به دستور مقامات در یک زمستان سرد و طاقت فرسا سرخپوستان مجبور شدند مسافت طولانی را از محل سکونت خود تا سن کارلوس که محل اقامت جدیدشان محسوب می شد( به طول 280 کیلومتر ) را با پای پیاده از مسیر های سخت و دشواری چون دره ها و رودخانه ها بگذرانند تا به مقصد برسند.

دلشان برای سرزمین خود تنگ بود و اشک میریختند ولی سربازان از پشت سر فریاد می زدند حرکت کنید ، حرکت کنید سرزمین جدید شما منتظر هست.

در این راه صدها نفر جان خود را از دست دادند. این مردم 25 سال در سنت کارلوس زندگی کردند و پس از این سال ها فقط چند صد نفر از آنان توانستند به سرزمین های اصلیشان باز گردند.

4) شکست

در بیشتر منابع تاریخی ایالات متحده ی آمریکا آمده است شکست بزرگی که موجب شد قبایل آپاچی از هم جدا شوند و از سرزمین هایشان دور بیفتند طی یک حمله ی بزرگ و سازماندهی شده توسط ارتش امریکا که بالغ بر 5000 سرباز را به خدمت داشته حکایت دارد.

بعد از این حمله که در 4 سپتامبر سال 1886 رخ داد ، قبایل سرخپوست به گروه های 30 تا 50 نفره متشکل از مردان ، زنان و کودکان مجزا شدند. و توسط ارتش به ایالت های فلوریدا و اکلاهوما نقل مکان کردند.

این شکست تلخ ترین شکست این سرخ چهره ها بود و هیچ گاه به فراموشی سپرده نخواهد شد .

در بسیاری از نقل قول های مردم آن زمان که سینه به سینه نقل شده آمده است که دولت آمریکا کودکان سرخپوست را از خانواده هایشان جدا کرده و از آن ها برای پروژه های ملی به عنوان کارگر استفاده کرده است و چه زشت است بیگاری کشیدن از کودکان معصوم .

 

فرهنگ و آداب و رسوم این مردمان

قبیله ی آپاچی که یکی از قدیمی ترین اقوام امریکای شمالی به حساب می آید از لحاظ فرهنگی ویژگی های جذاب و غنی دارد. از شکار و مراسم ازدواج گرفته تا نحوه ی ارتباط برقرار کردنشان با یکدیگر در جامعه ی شان.

فرهنگ این مردم با طبیعت گره خورده و بوی درختان سبز و بلند جنگل ها را می دهد و به طراوت و سبزی علف های دشت هاست.

1) خانواده

مردمان قبایل سرخپوست به مفهوم خانواده اهمیت فراوانی می دادند.یک خانواده از زن و مرد به همراه فرزندانشان تشکیل می شده است و در کنار آن ها اگر دختر خانواده ازدواج می کرد برای او به همراه همسرش در کنار چادر اصلی چادری کوچکتر درست می کردند و آن ها باید در کنار خانواده زندگی می کردند.

در برخی از مواقع پیش می آمده که تصمیم گیری برای آوردن همسر جدید به خانواده به عهده ی پسر ارشد بوده است و او اختیار این را داشته است تا مکان زندگی اش را خودش انتخاب کند.

مهر و محبت میان افراد خانواده را از مادر طبیعت به ارث برده بودند ، مهربانی که هیچ گاه از آن ها دریغ نشد .

بیشتر جشن ها و مراسم های مذهبی در حضور بزرگ قبیله و خانواده ها صورت می گرفته است که نشانه ی احترام کوچکتر ها به بزرگ تر ها بود.

تصمیم های سیاسی و نظامی و در بعضی مواقع شکار بر  عهده ی بزرگ قبیله بوده است.

2) خانه سازی

مردمان آپاچی در ساخت چادر های سرخپوستی بسیار ماهر بوده اند. ارتفاع این چادر ها متفاوت بوده است و با توجه به تعداد خانواده و مکان قرار گیری ساخته می شده اند. میانگین ارتفاع چادر به 2.5 متر می رسد و در چادر های بزرگ آتشی بر پا می شده است.

در سرزمین های شمالی به دلیل سرد تر بودن هوا چادر ها دایره وار ساخته می شدند و شکلی گرد داشتند ولی در مناطق جنوبی و گرمتر چادر ها بصورت مثلثd و نوک تیز طراحی می شدند.

این چادر ها توسط مردان و پسر های خانواده ها با نهایت دقت و نظارت بزرگان ساخته می شده اند تا اشتباهی رخ ندهد.

در ساخت این خانه ها از رنگ طبیعت استفاده می شده است . قهوه ای همچون خاک ، سبز همچون درختان و آبی به رنگ آسمان و رود ها .

یکی از اعتقادات سرخپوستان در ساخت این نوع خانه ها این است که ساخت چادر هایی بدین شکل هیچ آسیبی به طبیعت نمی رساند و می توان با طبیعت همرنگ شد.

3) نوع غذا

رژیم غذایی قبایل با توجه به موقعیت جغرافیشان متفاوت و فصول مختلف سال بر نوع تغذیشان تاثیر گذار بوده است.منابع غذایی اصلی این سرخپوستان بصورت زیر تقسیم بندی می شده است.

1) شکار حیوانات وحشی ، گاومیش های آمریکایی ، خرگوش های وحشی نقش پررنگی در رژیم غدایی سرخپوستان ایفا می کردند.

2) جمع آوری گیاهان وحشی ، هم در تغذیه از آن ها استفاده می شده است و هم در تهیه دارو و پاد زهر .

3) کاشت گیاهان خوراکی در زمین های اطراف چادر ها .

4) تجارت و یا غارت دهکده و یا قبیله های دشمن .

4) شکار

شکار توسط مردان با تجربه ی قبیله ها صورت می گرفته است ولی در بعضی از تحقیقات آمده است که زنان سرخپوست در شکار های کوچک مثل خرگوش ها به مردان کمک می کرده اند.

از بین بردن حیوانات بی دلیل در فرهنگ این مردمان کاری ناپسند بوده است مگر برای زنده ماندن .

شکار در بیشتر مواقع به صورت گروهی و سوار بر اسب انجام می شده است که با توجه به شرایط ، ممکن بوده 1 روز کامل طول بکشد. بعد از شکار و برگشتن به قبیله مراسمی بر پا می شده است که نشان دهنده ی شکر گزاری سرخپوستان بوده است.

مراسم همراه با رقص و آواز خوانی تا نیمه های شب طول ادامه داشته است و غذا های شکار شده در طول مراسم خورده می شدند . از روح بزرگ و طبیعت برای این نعمت ها تشکر می کردند و شکر گذار بودند .

5) لباس ها

در تهیه لباس ها ، سرخپوستان آپاچی از پوست حیوانات ، گیاهان و دانه های آن ها استفاده می کردند. لباس های آن ها رنگی و شاد بوده است و این باعث می شده تا روحیه شادی داشته باشند.

روحیه ی سرخ چهره ها در نهایت سختی زندگی در طبیعت به رنگ آبی آسمان آرامشی در خود داشت و در بیشتر مواقع آرام بودند و به صدای طبیعت گوش می دادند .

در برخی از تحقیقات انجام شده آمده است که لباس های افراد بزرگ تر و مسن تر از لحاظ دوخت و رنگ آمیزی با کوچکتر ها متفاوت بوده است و هر سن نوع لباس خاصی را داشته است.

 

6) تجارت ، غارت و جنگ

تجارت میان اروپاییان تازه وارد شده و سرخپوستان رایج بوده و گاهی اوقات با یکدیگر در صلح کامل مبادله انجام می دادند. سرخپوستان آپاچی بیشتر به دهکده ها و قبیله های کوچک برای غارت حمله ور می شدند ولی جنگ معنی دیگری برای آن ها به همراه داشت.

جنگ هایی که این سرخپوستان به آن ها دامن می زدند ، می توانست برای انتقام ، افزایش قلمرو و یا کسب افتخار بوده باشد و اغلب اوقات جنگ ها بسیار هولناک بوده اند.

در اصل سرخپوستان از جنگ بیزار بودند و آن را همواره مایه ی ننگی برای بشر می دانستند و چه زیبا بود این دید آن ها در باره ی جنگ .

7) دین

اعتقادات این مردم به دو دسته تقسیم می شده است که فرهنگ قهرمانان نام دارد. یکی از خدایان خورشید بوده است که مظهر آتش و شکست دشمنان بوده است. آب و ماه و طوفان خدای خاص خودشان را داشتند که فرزند آب نام داشت.

احترام به طبیعت مهمترین بخش زندگی آن ها بود و در تلاش بودند تا مادر خود ، طبیعت را هیچ گاه ناراحت نکنند .

حیوانات نیز نقش مهمی داشتند و سنبل خوبی و بدی بودند. برای مثال کایوت حیوان شیطانی به حساب می آمد و گاومیش نشانه ی برکت بوده است. در جشن های مذهبی نیز ماسک هایی از حیوانات به چهره هایشان می زدند و این نشانه ی ارتباط قوی این مردم با حیوانات بوده است .

سرخپوستان آپاچی در دنیای امروز

امروزه مردمان این قبایل را می توانید در ایالت های اوکلاهوما ، آریزونا و نیو مکزیکو پیدا کنید ولی سبک زندگیشان به طور کل تغییر کرده است. در آریزونا جمعیت آن ها به 6000 هزار نفر می رسد و رقم کمی نسبت به این قبیله ی بزرگ به نظر می رسد.

در ایالت های اوکلاهوما و نیو مکزیکو آپاچی های بیشتری زندگی می کنند و بالغ بر 15 هزار نفر هستند.

با توجه به تغییرات بنیادی که در زندگی این مردمان و فرهنگشان در طی سالیان دراز رخ داده است ولی بیشتر سنت ها و اعتقاد هایشان را حفظ کرده اند. امروزه بسیاری از جشن ها و مراسم مذهبیشان برگزار می شود و داستان هایی از گذشتگان برای آیندگان بازگو می شود. داستان هایی که ماجرا ها و افسانه های زیادی را در خود جای داده اند.

این فرزندان طبیعت هنوز پایبند به تفکرات خاص خودشان هستند و همیشه در دل خود به طبیعت ، خانه ی همه ی سرخ چهره ها فکر می کنند .

فیلمی از جشن ها و مراسم این مردم

سخن اخر ...

هر وقت كه مردان سفيدپوست با سرخپوستان همان گونه رفتار كنند كه باخود مي‌كنند ، ديگر جنگي در ميان نخواهد بود.ما بايد همه يكسان باشيم.تنها يك آسمان بالاي سر و يك وطن و حكومتي دوستانه براي همه.ما فقير و بي‌چيز هستيم اما رييس قلب خودهستيم.ما به دنبال ثروت نيستيم ، اما مي‌خواهيم فرزندان خود رادرست تربيت كنيم.ثروت براي ما فايده‌اي ندارد.نمي‌توانيم آن را با خود به جهان ديگر ببريم.ما ثروت نمي‌خواهيم.صلح مي‌خواهيم و عشق.

 

        نوشته ی یکی از ریئس های قبیله